Παρότι το θέμα που κυριαρχεί – και σωστά – στην επικαιρότητα είναι η εκατόμβη των νεκρών από την πύρινη λαίλαπα στην Ανατολική Αττική και ο καταλογισμός των πολιτικών, διοικητικών και ποινικών ευθυνών για αυτή την ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή, από το Σεπτέμβρη θα επανέλθει στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης το θέμα των επικείμενων νέων μειώσεων στις συντάξεις από 1-1-2019.
Η εγκύκλιος Χουλιαράκη, που στάλθηκε πριν περίπου ένα μήνα από το Υπουργείο των Οικονομικών στους διοικητές των ασφαλιστικών Οργανισμών αλλά και άλλων δημόσιων φορέων με οδηγίες για το πώς θα εγγράψουν τα κονδύλια ευθύνης τους στον κρατικό προϋπολογισμό του 2019, αποτυπώνει την οδυνηρή πραγματικότητα για τους συνταξιούχους. Ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με βάση την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup προωθεί τις -ψηφισμένες δύο φορές από την ίδια (με το νόμο Αχτσιόγλου 4372/2017 και με το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2019-2022 )- νέες σφαγιαστικές μειώσεις των καταβαλλόμενων συντάξεων με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και των οικογενειακών επιδομάτων, ώστε να μειωθούν οι ετήσιες δαπάνες για τις συντάξεις κατά 3,4 δις ευρώ για το 2019.
Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να επαφίενται στις υποσχέσεις της κυβέρνησης για ενδεχόμενη εξάμηνη αναστολή των μειώσεων στις συντάξεις, που βέβαια ούτε αυτή λύνει το πρόβλημα, επειδή αυτές αμέσως μετά θα μειωθούν αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2019. Ούτε να πιστεύουν στα φτηνά κόλπα της ηγεσίας της ΝΔ, με κατάθεση τροπολογίας για ακύρωση των ψηφισμένων νέων μειώσεων στις συντάξεις, που, όμως, γνωρίζει καλά ότι αυτή η τροπολογία δεν θα περάσει από την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή.
Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει, επίσης, να εγκλωβιστούν στην πολιτική παγίδα να έχουν να επιλέξουν στις ερχόμενες εκλογές, ποιος εκ των κυρίων Τσίπρα και Μητσοτάκη θα τους μειώσει τις συντάξεις, ποιος δηλαδή εκ των δύο θα είναι ο δήμιος, που θα τους κόψει το κεφάλι.
Οι συνταξιούχοι ένα μόνο τρόπο έχουν να αποτρέψουν τη νέα «κατεδάφιση» των συντάξεων και της ζωής τους: Να βγουν από τα σπίτια τους στους δρόμους, να ενωθούν, να ξεσηκωθούν και να αγωνιστούν μαζί με τα άνεργα ή εργαζόμενα με μισθούς πείνας παιδιά και εγγόνια τους και μαζί με τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, επιστήμονες και τους αγρότες, που οι μνημονιακές πολιτικές τους τσακίζουν, για την ανατροπή των νέων μειώσεων στις συντάξεις αλλά και όλου του μνημονιακού πολιτικού κατεστημένου που τις ψηφίζει, τις προωθεί και τις στηρίζει. Άλλος δρόμος από αυτόν δεν υπάρχει και θα πρέπει επιτέλους και μπορούν εάν το θελήσουν να σταματήσουν απλά να κλαίνε την μοίρα τους.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 12/8/2018 στην κυριακάτικη Kontra News
