Τις τελευταίες ημέρες και λόγω των συνομιλιών Ελλάδας – Π.Γ.Δ.Μ. άρχισαν ξανά συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια κυρίως στη βόρεια Ελλάδα «για τη Μακεδονία».
Είναι βέβαια δικαίωμα τόσο να οργανώνονται συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις, όσο και η συμμετοχή όσων επιθυμούν σ’ αυτή. Ωστόσο, πάντα υπάρχει το ερώτημα για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ταυτόχρονα συνυπάρχει η πολιτική ευθύνη των οργανωτών κάθε εκδήλωσης και αφορά τις συνδικαλιστικές ή άλλες μαζικές οργανώσεις μέχρι και τα κόμματα που στηρίζουν ή δε στηρίζουν τις κινητοποιήσεις.
Πρέπει βέβαια να προβληματίσει τον κάθε Έλληνα πολίτη, η τοποθέτηση φορέων, της εκκλησίας και των κομμάτων, τόσο για τα «συλλαλητήρια για τη Μακεδονία» όσο και για άλλες, που αφορούν άμεσα, καυτά, ζωτικής σημασίας προβλήματα του λαού, π.χ. η στάση στις εργατικές κινητοποιήσεις της 1ης Μάη ή της 30ης Μάη.
Το διάστημα αυτό, όλο και πιο έντονα ξαναέρχονται στην επιφάνεια παλαιές, ηττημένες από την πραγματικότητα και τη ζωή, ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, η «Μεγάλη Ιδέα» και η «ψωροκώσταινα».
Τα όνειρα για την ανάσταση του κράτους της Μακεδονίας του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου (η Μακεδονία είναι Ελληνική) ή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, συνολικά το ξαναγύρισμα στην αρχαιότητα έχουν στόχο να στρέψουν την προσοχή των εργαζομένων και του λαού σε άγονους και ακίνδυνους για την άρχουσα τάξη δρόμους, και ας αποδείχτηκαν καταστροφικά για την πατρίδα και τον λαό μας.
Για την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της (κόμματα – ΜΜΕ) ό,τι είναι σημερινό, λαϊκό, αληθινά εθνικό υποβαθμίζεται, δεν είναι τάχα το κύριο, το άμεσο. Προβάλλεται το περασμένο σαν αληθές, αιώνιες και απόλυτες αξίες. Ταυτόχρονα θαυμάζεται το ξένο και σύγχρονο ευρωπαϊκό. Αρχαιομανία και ξενομανία. Μεγάλη Ιδέα και ραγιαδισμός. Συμμετοχή πάση θυσία στο ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Άρχουσα τάξη και κυβερνητικά κόμματα αποδέχονται μνημόνια, τρόικες – θεσμούς, επιτήρηση, προωθούν πολιτικές άγριας λιτότητας για τον λαό, μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, αύξηση του χρέους. Παραχωρούν βάσεις σε ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ, υπογράφουν συμφωνίες που παραδίνουν τα εδάφη, τις θάλασσες και τον εναέριο χώρο της πατρίδας και ταυτόχρονα κοροϊδεύουν τον λαό με πατριωτικές κορώνες πριμοδοτώντας στα λόγια το «η Μακεδονία είναι Ελληνική». Δηλαδή, τι προτείνουν; Να κηρύξει η Ελλάδα πόλεμο για αλλαγή των υπαρχόντων συνόρων, να φτάσει τα όρια του κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Ας μιλήσουν καθαρά.
Κάποιοι ταυτίζουν τα δικά τους συμφέροντα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικές καταξιώσεις, με το έθνος και την πατρίδα, την κοινωνία και τον λαό.
Όμως κάθε λαός δεν αποτελεί ένα ομοιόμορφο σύνολο ατόμων, ούτε επομένως οι συνισταμένες των κοινωνικών ενεργειών είναι γεννήματα του συνόλου των ανθρώπων του λαού, της κοινωνίας.
Κοινωνία μονότονη είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, πάντα κλείνει μέσα της διάφορες ομάδες με ανταγωνιστικές ροπές, που είτε βρίσκονται σε προσωρινή ισορρόπηση ή σ’ ολοφάνερη σύγκρουση.
Με βάση αυτή την πραγματικότητα διαμορφώνονται ιδεολογίες, πολιτικοί προσανατολισμοί και δραστηριότητες. Στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα δύσκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων, κυρίως των κυβερνητικών για τα μεγάλα προβλήματα του λαού και της χώρας. Η αντιπαράθεση γίνεται για τον χρόνο των εκλογών, αν υπάρχει μυστική διπλωματία, και για άλλα δευτερεύοντα ζητήματα, έμειναν οι πατριωτικές κορώνες.
Αλλά τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο πατριωτισμός;
- Υπεράσπιση των υπαρχόντων συνόρων της χώρας.
- Καμία παραχώρηση σε τρίτους τμημάτων σε στεριά, θάλασσα και αέρα.
- Οικονομική ανάπτυξη, εργασία για όλους, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
- Ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού, ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο και κοινωνικές παροχές υψηλού επιπέδου.
- Δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες, στις υπηρεσίες και τους τόπους δουλειάς.
- Ενεργό εξωτερική πολιτική ειρήνης. Κανένας στρατός έξω από τα σύνορα της χώρας του.
- Τα παραπάνω ζητήματα και η ενότητα λαού – στρατού είναι ταυτόχρονα και η καλύτερη αμυντική θωράκιση της χώρας.
Αν το παραπάνω πλαίσιο αιτημάτων και στόχων είναι, και ασφαλώς είναι, ο βασικός σύγχρονος πυρήνας του πατριωτισμού, τότε τίποτα δεν μπορεί να περιμένει ο λαός από τα κόμματα που κοντράρονται για «τη Μακεδονία»χωρίς ουσιαστικά να έχουν διαφορετική πρόταση λύσης, και ταυτόχρονα δίνουν γη και ύδωρ σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε. Τίποτα από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, μακριά από τη φασιστική Χρυσή Αυγή.
Αυτή η κατάσταση επιδρά αρνητικά στην ψυχολογία των εργαζομένων, δε βλέπουν πολιτικό στήριγμα και διέξοδο, φαίνεται στις ανεμικές κινητοποιήσεις. Εκφράζεται και στις δημοσκοπήσεις, έστω και χωρίς τα ουσιαστικά ερωτήματα, εκφράζεται με το γεγονός ότι τα κόμματα που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία δε συγκεντρώνουν ούτε το 50% στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
Λύση μπορεί να υπάρξει με αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης για ικανοποίηση των καυτών προβλημάτων του λαού στη βάση των αιτημάτων και στόχων του πραγματικού πατριωτισμού, με συσπείρωση δυνάμεων από τη βάση, ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις και κομματικές τοποθετήσεις.
Γι’ αυτό το μεγάλο στόχο, ο κάθε φορέας, η κάθε συλλογικότητα έχει ρόλο και ευθύνη. Ιδιαίτερη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί σχηματισμοί, κόμματα και κινήσεις που τοποθετούν τον εαυτό τους στην κομμουνιστική Αριστερά.
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει, με ευθύνη, συσπείρωση και πολλή δουλειά.
Με σεβασμό στην Ιστορία.
Αντιμετωπίζοντας τη σημερινή κατάσταση με ενότητα δράσης για τα προβλήματα του λαού.
Αντικρίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον.
*Πηγή: ergatikosagwnas.gr
