Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές θα ακούμε πολλά.
Και καθώς απολυόμεθα από την απομονωτική ειρκτή των 3 ετών κατά συγχώνευση , του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, κάνοντας χρήση των ευεργετικών διατάξεων της υφ΄όρον απόλυσης θα ακούμε πολλά. Μετά τη φυλακή , δεν σε αφήνει κανένας ήσυχο, λένε κάποιοι θυμόσοφοι κατεργάρηδες που έβγαλαν πολλά χρόνια μέσα.
Οι πρώτοι είναι οι κατασταλτικές δυνάμεις , εδώ η κυρίαρχη ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωπαϊκής Ελίτ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γενικά οι δυνάμεις εκείνες που σε έβαλαν μέσα , σκοπεύοντας στην προστασία της αναπαραγωγής του συστήματός του. Αυτοί πλέον δεν συζητούν πόσο κίτρινο θα είναι το χαρτί που θα μας δώσουν , αλλά και πόσο βαρύ και εμφανές το «βραχιολάκι» που θα μας κρεμάσουν στον αστράγαλο. Έτσι θα είσαι και πάντα ο πρώτος υποψήφιος που θα ξαναπάει μέσα.
Είναι οι δυνάμεις εκείνες που καλούν σε πραξικόπημα τον Ιταλό Πρόεδρο, ή την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου σε φενακισμό του δημοψηφίσματος για το BREXIT.
Οι δεύτεροι είναι οι κολαούζοι , οι καιροσκόποι και οι τυχοδιώκτες που κερδίζουν και αναπαράγουν μια καλή τοποθέτηση και ζωή εν σχέσει με τους προμνημονιακούς χρόνους, κάποιοι μάλιστα από αυτούς, η ηγετική ομάδα τους, είναι οι νέοι νεόπλουτοι , οι πλουτίσαντες επί μνημονίου , οι κάτοχοι των δανειστικών του φτωχού λαού, οι οποίοι θέλουν να συνεχίσει αυτή η κατάσταση, ώστε με ελάχιστη κεφαλαιακή δέσμευση να αποκομίζουν αισχροκερδή οφέλη.
Οι άλλοι είναι οι λαγοί , οι κράχτες. Είναι το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος της χώρας, που εγγυώνται με την εκλογή τους, τα μέτρα ασφαλείας που θα επιβληθούν στον αποφυλακιζόμενο, ή και τη σύλληψή του για την εκ νέου φυλάκισή του όποτε αυτό χρειαστεί . Εκεί υπάρχουν δεξιόστροφες, αριστερόστροφες και κεντρώες αφηγήσεις, που αφορούν είτε την δίκαια αντιμετώπιση του αποφυλακιζόμενου Ελληνικού Λαού στο περιβάλλον της Κοινωνικής Επανένταξης στο Διεθνές Οικονομικό Σύστημα Συναλλαγών, είτε εγγυώνται την ευνοϊκή μεταχείριση των παιδιών του στα μελλοντικά στρατοδικεία των αποικιοκρατικών δυνάμεων , είτε κλέινουν το μάτι , ενώ υπάρχουν και μερικοί κύκλοι που μοιάζουν με θρησκευόμενους προτεστάντες οι οποίοι με περισπούδαστο ύφος μας ανακοινώνουν ότι ο αμαρτήσας δεν εξιλεώνεται ποτέ επί γης. Ταυτόχρονα κανείς δεν τολμά να πει και την αλήθεια . Αντιθέτως , όλοι πασχίζουν να ωραιοποιήσουν τα αναμορφωτικά μέτρα και τα μέτρα ασφαλείας. Και όσο πλησιάζουν εκλογές όλοι θα δώσουν εγγυήσεις.
Αυτή τη στιγμή απλώς οι ενδιαφερόμενοι δίνουν τα διαπιστευτήριά τους , ώστε να γνωρίζουν τα αφεντικά τίνος τις συναλλαγματικές να δεχτούν, πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ, που ό,τι συναλλαγματική έχουν εκδώσει οι άλλοι σε βάρος της Ελλάδας, είτε την έχει αποδεχτεί, είτε δείχνει διατεθειμένος να τριτεγγυηθεί σε ό,τι θα αποδεχτεί οποιαδήποτε άλλη πολιτική δύναμη.
Από την άλλη δε φαίνεται και προοπτική που να θέλει να κάμει σκλάβους χαϊνηδες , τους αποφυλακιζόμενους κλαρίτες και τους κολήγους του μνημονίου μαζική δύναμη ριζοσπαστικής αλλαγής.
Και αυτό συμβαίνει σε όλο τον χώρο των δημοκρατικών δυνάμεων που , που δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί συναλλαγματικές και αποδέχεται, ως ελάχιστο, τη λαϊκή κυριαρχία, την εθνική ανεξαρτησία και το κοινωνικό κράτος δικαίου . Εκεί υπάρχουν πάρα πολλές καλές προθέσεις , αλλά και μία δομική δυσκολία. Η άποψη ότι όλοι πρέπει να συμφωνήσουν σε μία συγκεκριμένη ανάλυση, σε μία πολιτική διακήρυξη και σε ένα πρόγραμμα. Αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως, συνέπεια και εντιμότητα δείχνει. Από την άλλη, όμως, η ανάλυση πρέπει να αναγνωρίζει και το πρόβλημα και το αντίστοιχα λαϊκό αίτημα και από εκεί και πέρα να εκτιμά την κατάσταση, με τα πολιτικά και ιδεολογικά της εργαλεία. Αλλιώς δεν υπάρχει απάντηση. Ή η απάντηση που δίνεις απορρίπτεται με τη φράση «αυτά τα έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν γίνονται» . Χαρακτηριστικό είναι ότι 3 χρόνια μετά το καλοκαίρι του 2015 δεν αναγνωρίζεται ένα σύνθημα που να παραπέμπει σε κάτι διαφορετικό.
Πρέπει να ακούσουμε και να διαπιστώσουμε τι θεωρεί κυρίως ο Λαός ως πρόβλημα. Και επ΄αυτής της βάσης να συζητήσουμε. Και δεν είναι επιβεβλημένο να συνενωθούμε, αρκεί να συμμαχήσουμε. Με άξονα όμως τα προβλήματα και όχι το ιδεατό. Με εμμονή και βέτο σε αναλύσεις που έχουν γίνει πριν από αιώνες με βάση άλλα πραγματικά περιστατικά, όχι κόσμο δεν μαζεύουμε, αλλά διώχνουμε και τους υπάρχοντες.
* Ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος είναι δικηγόρος.
