Έχουμε, λοιπόν, στις πλατείες, το κίνημα των κορονοπάρτι. Όμως…
ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ…
Η φωτό της παρούσας ανάρτησης είναι από το Σύνταγμα. Δέκα χρόνια πριν. Εντελώς αντιπροσωπευτική. Από τους ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ. Ναι, φέτος, συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το κίνημα των πλατειών, των Αγανακτισμένων. Τότε, χιλιάδες κόσμου, τόσο στο Σύνταγμα, όσο και στις άλλες πλατείες της χώρας, προσπαθούσαν να μπουσουλήσουν πολιτικά. Να μάθουν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, πέρα από τα κόμματα, που μέχρι τότε μονοπωλούσαν την πολιτική έκφραση. Οι άνθρωποι είχαν τελικά αντιληφθεί ότι πραγματική δημοκρατία και κόμματα είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Στο Σύνταγμα, αλλά και στις περισσότερες άλλες πλατείες, με συντριπτικές αποφάσεις των συνελεύσεων είχε απαγορευθεί η παρουσία των κομμάτων. Γι αυτό και τα κόμματα εκδικήθηκαν και συνεχίζουν να εκδικούνται το κίνημα των Αγανακτισμένων, το πρώτο πραγματικό κίνημα των πολιτών, το πρώτο ελληνικό κίνημα πραγματικής δημοκρατίας. Το εκδικούνται δυσφημίζοντας το και συκοφαντώντας το. Το μόνο κόμμα που είχε υποστηρίξει το κίνημα των Αγανακτισμένων και είχε ατύπως συμμετάσχει σε αυτό ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι οι προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ προσέφεραν πολύτιμη βοήθεια στην οργάνωση των πλατειών. Και είναι επίσης αλήθεια ότι πολλοί από αυτούς προσέτρεξαν αυτοβούλως στο κίνημα, χωρίς να περιμένουν σχετική κομματική οδηγία. Όπως, όμως, συμβαίνει με τα κόμματα, τελικά δεν κάνουν τίποτα αφιλοκερδώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ καβάλησε πάνω στο ορμητικό κύμα των Αγανακτισμένων και επωφελούμενος από την αμηχανία του κινήματος, που δεν ήξερε πώς να συνεχίσει την διεκδίκηση της πραγματικής δημοκρατίας, ανέλαβε, εργολαβικά, να διεκπεραιώσει πολλά από τα αιτήματα των Αγανακτισμένων. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε: υπέγραψε νέο μνημόνιο και βέβαια δυσφήμησε τον δημοκρατικό θεσμό των δημοψηφισμάτων .
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ…
Σε σχέση με το αίτημα των Αγανακτισμένων , για πραγματική δημοκρατία, πρέπει να τονίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς και ΔΕΝ είναι δημοκρατική πολιτική οργάνωση. Και αυτό, δηλαδή το ότι δεν είναι δημοκρατική πολιτική οργάνωση, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πως εξελίχθηκαν τα πολιτικά πράγματα. Όπως, βέβαια, ΔΕΝ είναι δημοκρατικές οργανώσεις όλα τα υπάρχοντα κόμματα. Δημοκρατική πολιτική οργάνωση σημαίνει δυνατότητα οριζόντιας επικοινωνίας, μεταξύ όποιων συμμετέχουν στην οργάνωση και θεσμικό πλαίσιο όπου δεν επιτρέπονται οι μεγάλες αποκλίσεις ισχύος μεταξύ των συμμετεχόντων στην οργάνωση. Είναι προφανές ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, ο ηγέτης, ο Α. Τσίπρας στην προκειμένη περίπτωση, έχει τεράστια διαφορά ισχύος από το απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η διαφορά ισχύος δεν έχει σχέση με πραγματική δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα κόμματα. Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα πάνω σε αυτό το θέμα, μπορεί να διαβάσει στο βιβλίο μου, το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, που είναι ελεύθερο στο διαδίκτυο (https://www.manifestoofexistence.com.gr/), την Τέταρτη Θέση του Μανιφέστου: «Να αλλάξουμε ριζικά το πολιτικό σύστημα, την δημοκρατία των ελίτ». Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, στο Παράρτημα 1 («Τα σκατά ως πολιτική ή πως αποδεικνύεται η κατώτερη ποιότητα των πολιτικών ελίτ») χρησιμοποιώ σαν υπόδειγμα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, ασφαλώς, ότι γράφω, αφορά όλα τα κόμματα.
ΟΙ ΜΟΥΝΤΖΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΩΜΟΛΟΧΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ
Στην επιχείρηση συκοφάντησης των Αγανακτισμένων, οι υποστηρικτές της πολιτικής ορθότητας, πάντα καυτηριάζουν τις μούντζες και τις βωμολοχίες που με αγανάκτηση εκτοξεύονταν, στις πλατείες των Αγανακτισμένων, ενάντια στην κρατούσα πολιτική τάξη και στους θεσμούς μιας δήθεν δημοκρατίας.
Καταρχήν, πρέπει να τελειώσει το ανέκδοτο ότι αυτά ήταν έργα της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή, όποτε υπήρχε η υπόνοια ότι μπορεί να ήταν κάποια μέλη της παρόντα, εδιώκετο από το Σύνταγμα. Και από την πάνω πλατεία και από την κάτω πλατεία. Άλλωστε, η Χρυσή Αυγή ήταν αντίθετη με το κίνημα πραγματικής δημοκρατίας που ήταν σε εξέλιξη τότε στις πλατείες. Και σε ότι αφορά την πάνω πλατεία του Συντάγματος, πράγματι συμμετείχαν πολλοί πολίτες που είχαν δεξιά πολιτική καταγωγή. Την οποία, όμως, είχαν εγκαταλείψει και ψαχνόντουσαν στην αντίληψη μιας πραγματικής δημοκρατίας.
Κατά δεύτερον, οι βωμολοχίες ενάντια στη κρατούσα τάξη πραγμάτων είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Μέσα από τις βωμολοχίες συντελείται ένα είδος ψυχολογικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της κρατούσας τάξης. Οι άνθρωποι, πριν δέκα χρόνια, για πρώτη φορά στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, τολμούσαν να νοιώσουν πραγματικοί πολίτες και όχι οπαδοί κομμάτων. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό και πιο απελευθερωτικό από το βρισίδι προς καταστάσεις, πρόσωπα και θεσμούς που συμβόλιζαν και συμβολίζουν την πολιτική υποδούλωση. Όπως, ακριβώς, είχα γράψει ότι οι βωμολοχίες του Καραϊσκάκη είχαν εθνικοαπελευθερωτική σημασία *1, έτσι και οι βωμολοχίες των πολιτικά εξεγερμένων, όπως ήταν οι Αγανακτισμένοι, έχουν πάντα πολιτικοαπελευθερωτική σημασία.
ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ…
Στην προηγούμενη ανάρτηση μου (https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=230375762209976&id=107964744451079), στην φωτό, παρουσίασα τους σωρούς από σκουπίδια που αφήνει πίσω του το κίνημα των κορονοπάρτι στις πλατείες. Ασφαλώς, δεν μπορεί να γίνει σύγκριση. Εκτός των άλλων, στο κίνημα των Αγανακτισμένων η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης ήταν βασική. Στο κίνημα των κορονοπάρτι, η έννοια αυτή απουσιάζει εντελώς. Ισχύει το αντίθετο. Να μια σημαντική λεπτομέρεια: στις πλατείες των Αγανακτισμένων είχαν συσταθεί ομάδες καθαριότητας που μάζευαν τα σκουπίδια…
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ. ΜΟΝΟ ΘΕΛΗΣΗ.
Για ένα κίνημα πραγματικής δημοκρατίας δεν έχει νόημα η νοσταλγία. Στην τελευταία έρευνα της METRONANALYSIS (Μάρτιος 2021), στην ερώτηση αν υπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ένα καταιγιστικό ποσοστό 86% απαντά καταφατικά. Επιπρόσθετα, ένα επίσης καταιγιστικό ποσοστό 83% απαντά ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα. Ο δρόμος για νέα κινήματα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι ανοικτός. Αυτά θα συμβούν κι πρέπει ήδη ν αρχίσουμε τη συζήτηση, πως αυτά, αυτή τη φορά, θα πάνε μέχρι τέλους.
