Τώρα καταλαβαίνω (είμαι και λίγο αργόστροφος) γιατί δεν κινούνται προς «αισία έκβασιν» οι διεργασίες στην Κεντροαριστερά! Απέχει απ’ αυτές ο φίλος μου Πέτρος Τατσόπουλος! Ο οποίος θα μπορούσε να τακτοποιήσει με ευκολία τη μισή (ή την άλλη μισή) παράταξη, αναλόγως.
Μαρτυριάρικες πληροφορίες, που μου κελάηδησε ένα πουλάκι, λένε ότι ο φίλος μου ο Πέτρος οικουρεί αναμένων τηλέφωνο βαρέων βαρών εκ δεξιών – the show must go on…
***
Εις μάτην ο κ. Κοντονής, το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και άλλοι πολλοί δυσανασχετούν με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για την Ηριάννα και τον Περικλή. Με τον Τσίπρα στις ΗΠΑ, η «αύρα» του τρομονόμου στην Ελλάδα, έπρεπε να ακουστεί στα αυτιά της Ουάσιγκτων, σαν τη βοή της βίας που τα ευχαριστεί. Αυτός ο στριγγός ήχος του απόκοσμου. Ο ήχος που απολαμβάνει ο τυφλίτης αρουραίος, ο ίδιος εκείνος ήχος που υποδηλώνει ότι η τάξη του κόσμου τυγχάνει ασφαλής και οι παρίες στα κυβικά τους.
Κελλιά ενίοτε τα σπίτια μας…
***
Άλλα πουλάκια – θαλασσοπούλια αυτά – μου λένε ότι τα ψαράκια στον Σαρωνικό, καθώς και όλα τα άλλα πλάσματα που ζουν στην αγκαλιά της μάνας θάλασσας, έχουν κηρύξει πολυήμερο πένθος για τον κ. Κουρουμπλή εις όσα αφορούν την ευαισθησία του, τη μέριμνά του και την αξιοπρέπειά του…
***
Οι κωλοτούμπες των λέξεων. Στη βάρδια του Τσίπρα η, κατά δήλωσίν της πλέον, Αριστερά άρχισε να ομιλεί τη γλώσσα της Δεξιάς. Ειδικώς στις ΗΠΑ η Αριστερά που Γονάτισε υπερέβη εαυτήν. Για τη Σούδα, την ενέργεια, τους αγωγούς, τη λία που προσφέρεται στους «επενδυτές» – όλα όσα ελέχθησαν θυμίζουν την εποχή του «θείου απ’ το Τσικάγκο», του «Μπρούκλη» κι άλλα τέτοια φθηνοκακομοίρικα.
Όμως, επ’ αυτού, την κορυφαία πινελιά έριξε – ποιος άλλος; – ο Υπουργός Διαστήματος και Βαρυτικών Κυμάτων, κ. Παππάς. Ο οποίος με άφατη πρωτοτυπία διαπίστωσε για μιαν ακόμη φορά ότι «ανοίγει ένας δρόμος για το τεράστιο επενδυτικό δυναμικό της Ομογένειας». Ήμουνα νιος και γέρασα – δεκαετίες τώρα να ακούω την ίδια φράση. Την ίδια, μωρέ! Ακριβώς την ίδια!
Κι ύστερα «η Ελλάδα επέστρεψε» που λέει κι ο Τσίπρας. Και «οριζοντιώθηκε στις γραμμές των οριζόντων» ένθα ούτε διόδια, ούτε μπιλιές, ούτε καρανικιές υπάρχουν…
***
…υπάρχει όμως ο κ. Σπίρτζης. Ο οποίος διακτινίζει τη χώρα πίσω στην εποχή των πεντακοσιομέδημνων, των τριακοσιομέδημνων και των θητών, διαφοροποιώντας την αξία των προστίμων αναλόγως της περιουσίας του καθενός. Η αρχή «ίδια ποινή για το ίδιο αδίκημα» πάει περίπατο μέσα στο φωτεινό μυαλό του κ. Σπίρτζη
στέλνοντας την ισονομία να μάθει γράμματα στη Μεγάλη Μάντρα της Μεγάλης Ζιμπάμπουε. Εκεί (και στα πέριξ) αν κάποιος φύλαρχος αρπάξει τη γυναίκα ενός παρακατιανού, τον αποζημιώνει με τρία γελάδια. Αν όμως ο αρπάξας είναι πτωχός, αποζημιώνει τον δυστυχή ζωντοχήρο με μια προβατίνα – και πολύ του είναι.
Με έναν σμπάρο δυο τρυγώνια αυτός ο φωστήρας της κουλαμάρας (που δακρύζει κιόλας με όσα κάνει ο απίθανος). Αν ο παραβάτης είναι φτωχός θα πληρώνει φθηνά (και φθηνά θα τη γλυτώνει). Αν δε φυσάει το χρήμα, με τον παρά του θα εξαργυρώνει τα κρίματά του. Γεια σου, βρε Σπίρτζη Σόλωνα και ***
Για «ψυχαγωγική κάνναβη» ομίλησε ο κ. Τσιρώνης για να την αντιδιαστείλει προς την «ιαματική κάνναβη». Δεν ήξερα ότι η κάνναβη ψυχαγωγεί, αλλά γηράσκω αεί διδασκόμενος. Μόνον που για να διδαχθώ πληρώνω πολλά παράβολα, ρε παιδιά! Αν είναι, για να κυκλοφορώ μαστούρης, να πληρώνω τέλη κυκλοφορίας, να μου λείπει η βύσινος. Απ’ την άλλη, βέβαια, ευτυχώς που είμαι φτωχός, ώστε, αν πάνω στη γλυκιά θολούρα, παραβιάσω τον ΚΟΚ – πόσο πάει το πταίσμα, κυρ Αστυνόμε, και καθάρισα…
***
Στο ερώτημα της θείας Φωτούλας: «βρε πού τους βρήκαμε αυτούς, πού τους είχατε κρυμμένους;» αδυνατώ να απαντήσω κι έτσι τα βράδια δεν με αφήνει να βλέπω nomads…
