Η αυτο-αλλοτρίωση της Τουρκίας και η προσέγγιση με την Μόσχα
Θεωρητικά, η Τουρκία είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Θεωρητικά, επίσης, η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση για πλήρη ένταξη. Στην πραγματικότητα, και τα δύο είναι ψευδαισθήσεις, γράφει σε άρθρο του ο Burak Bekdil για το The Gatestone Institute.
Ο Burak Bekdil είναι Τούρκος αρθρογράφος που έγραψε για την εφημερίδα Hürriyet για 29 χρόνια. Απολύθηκε τον Ιανουάριο του 2017. Σήμερα είναι Μέλος στο Φόρουμ της Μέσης Ανατολής και έχει καλύψει την Τουρκία για τις εβδομαδιαίες αμυντικές ειδήσεις των ΗΠΑ από το 1997.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την αναλυσή του, Τον Σεπτέμβριο του 2010, τουρκικά και κινεζικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν κοινές ασκήσεις στον τουρκικό εναέριο χώρο. Το 2011, η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια κατασκευής βαλλιστικού πυραύλου με εμβέλεια 2.500 χιλιομέτρων. Το 2012, η Τουρκία προσχώρησε στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) ως εταίρος διαλόγου. (Άλλοι εταίροι διαλόγου ήταν η Λευκορωσία και η Σρι Λάνκα · παρατηρητές ήταν το Αφγανιστάν, η Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και η Μογγολία.) Έκτοτε, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει πει πολλές φορές ότι η Άγκυρα θα εγκαταλείψει την προσπάθειά της να ενταχθεί στην ΕΕ εάν της προσφερθεί. πλήρη ένταξη στο SCO.
Τον Σεπτέμβριο του 2013, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι επέλεξε μια κινεζική εταιρεία για την κατασκευή του πρώτου της αεροπορικού και αντιπυραυλικού αμυντικού συστήματος μεγάλης εμβέλειας. Μετά την κατάργηση της σύμβασης από την Άγκυρα, εξαγόρασε το ρωσικής κατασκευής σύστημα S-400, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή της Τουρκίας από την πολυεθνική κοινοπραξία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που κατασκευάζει το μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς F-35. Η διαμάχη για τους S-400 προκάλεσε επίσης κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας.
Η κοινωνικοπολιτική απόσταση της Τουρκίας από τη Δύση αυξάνεται σταθερά.
Νέα έρευνα, από τους Τούρκους δημοσκόπους Areda Survey, έδειξε ότι:
-Το 54,6% των Τούρκων θεωρεί τις ΗΠΑ ως τη μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα τους, ενώ το 51% πιστεύει ότι η μεγαλύτερη απειλή είναι το Ισραήλ. Το 31,1% πιστεύει ότι είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. και το 30,7% πιστεύει ότι είναι η Σαουδική Αραβία.
-Το 35,5% των Τούρκων θεωρεί τις ΗΠΑ αναξιόπιστες. Το 32,8% πιστεύει ότι είναι αποικιοκρατικό κράτος.
-Το 72,2% αντιτίθεται σε κάθε είδους συνεργασία με τις ΗΠΑ
-Όταν ρωτήθηκε με ποια από τις δύο χώρες η Τουρκία πρέπει να αναπτύξει τις σχέσεις της, το 78,9% απάντησε τη Ρωσία έναντι 21,1% που υπερασπίστηκε τη συνεργασία με τις ΗΠΑ
-Το 58,2% των Τούρκων πιστεύει ότι η Ρωσία είναι ο στρατηγικός τους σύμμαχος.
-Το 69,3% πιστεύει ότι η απόκτηση του ρωσικού συστήματος S-400 ήταν η σωστή απόφαση.
Η αυτο-αλλοτρίωση της Τουρκίας από τη Δύση και τους δυτικούς θεσμούς δεν είναι ανεπανόρθωτη. Νέα έρευνα στην Ευρώπη δείχνει πώς οι Ευρωπαίοι, ενώ άλλοτε ήταν ενθουσιασμένοι με την τουρκική ένταξη στην ΕΕ, τώρα αισθάνονται ότι η Τουρκία δεν ανήκει με την πολιτική τους κουλτούρα.
Τον Απρίλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων πραγματοποίησε έρευνα σε περισσότερους από 17.000 ανθρώπους σε 12 ευρωπαϊκές χώρες.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι:
“Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που περισσότεροι Ευρωπαίοι βλέπουν ως αντίπαλο παρά ως απαραίτητο εταίρο. Δεδομένου ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ – σε αντίθεση με την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και την Ιαπωνία, τις οποίες οι Ευρωπαίοι θεωρούν λιγότερο απειλητικές – αυτό το εύρημα είναι αρκετά ανησυχητικό. Μόνο το 25% των Ευρωπαίων βλέπει την Τουρκία ως απαραίτητο εταίρο και μόνο το 4% τη θεωρεί σύμμαχο με κοινές αξίες και συμφέροντα.Στη Γερμανία, το 41% των ερωτηθέντων θεωρεί την Τουρκία αντίπαλο.
“Η έρευνα μας δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι γενικά θέλουν μια εξωτερική πολιτική συνεργασίας και όχι μια αντιπαράθεση. Η ιδέα των” στρατηγικών εταιρικών σχέσεων “είναι βαθιά ενσωματωμένη στο DNA των Ευρωπαίων. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν πτυχές των σχέσεών τους με τη Ρωσία, την Κίνα και η Τουρκία που κάνει αυτές τις χώρες αντιπάλους ή ακόμα και ανταγωνιστές ».
Η Τουρκία δεν έχει καλύτερη εικόνα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Η χρήση της λέξης «γενοκτονία» από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στις 24 Απριλίου ίσως δεν άλλαξε το παιχνίδι στις βαθιά προβληματικές σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, αλλά ενισχύει την πολιτική απομόνωση της Τουρκίας, αποδυναμώνει τα επιχειρήματά της σχετικά με το αν μια γενοκτονία έγινε ή δεν συνέβη το 1915, και αποσταθεροποιεί περαιτέρω ό, τι έχει απομείνει από την ήπια δύναμη της Άγκυρας. “Ο αμερικανικός λαός τιμά όλους εκείνους τους Αρμένιους που χάθηκαν στη γενοκτονία που ξεκίνησε πριν από 106 χρόνια σήμερα”, δήλωσε ο Πρόεδρος Μπάιντεν την Ημέρα Μνήμης των Αρμενίων. Με αυτή τη δήλωση, ο Μπάιντεν έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Πιο πρόσφατα, ο πρέσβης Τζον Μπόλτον, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε ότι συμμετείχε στο συμβούλιο του Turkish Democracy Project, ενός νεοσύστατου θεσμού, «για να φωτίσει τη σκοτεινή κατάσταση» στην Τουρκία. Το Πρόγραμμα είναι «ένας μη κερδοσκοπικός, μη κομματικός, διεθνής οργανισμός πολιτικής που δημιουργήθηκε ως απάντηση στην πρόσφατη στροφή της Τουρκίας από τη δημοκρατία και στον αυταρχισμό», αναφέρει ο ιστότοπός της. «Ήρθε η ώρα να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου στην Τουρκία», έγραψε ο Μπόλτον στην ανακοίνωσή του στο Twitter. Συνέχισε περιγράφοντας την Άγκυρα ως έναν αξιόπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ που έχει πλησιάσει άβολα κοντά στη Ρωσία.
Την 1η Ιουλίου, οι ΗΠΑ πρόσθεσαν την Τουρκία σε μια λίστα χωρών που εμπλέκονται στη χρήση παιδιών στρατιωτών τον τελευταίο χρόνο, τοποθετώντας έτσι για πρώτη φορά έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ σε μια τέτοια λίστα. Πρόκειται για μια κίνηση που πιθανότατα θα περιπλέξει τους ήδη πληγέντες δεσμούς μεταξύ Άγκυρας και Ουάσινγκτον. Το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ καθόρισε στην Έκθεση Εμπορίας Ανθρώπων το 2021 ότι η Τουρκία παρείχε «απτή υποστήριξη» στη μεραρχία Σουλτάν Μουράτ στη Συρία, μια παράταξη της συριακής αντιπολίτευσης που η Άγκυρα υποστηρίζει εδώ και καιρό και μια ομάδα που η Ουάσινγκτον δήλωσε ότι στρατολόγησε και χρησιμοποίησε παιδιά στρατιώτες.
Η αίσθηση της απομάκρυνσης μεταξύ Τούρκων και Δυτικών είναι αμοιβαία και αυξάνεται. Είναι ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ισλαμοποίησης της Τουρκίας από πάνω προς τα κάτω τις τελευταίες δύο δεκαετίες. “Η Δύση έχει τώρα μια μικρή Ρωσία να αντιμετωπίσει” καταλήγει το άρθρο….
