Είναι αντιπαραγωγικό και από κάθε άποψη αδιέξοδο το να προσπαθεί να παρακολουθήσει κάποιος τους αποσπασματικούς έως και αυτοκαταστροφικούς κυβερνητικούς χειρισμούς στη διαχείριση της πολύ σοβαρής υπόθεσης σχετικά με τη δολοφονία του Έλληνα ομογενή από τους πραιτωριανούς του Αλβανικού καθεστώτος…
και της “Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας”
Προφανώς είναι ΚΑΙ επιζήμιο το να υποβαθμίζεται το πρόβλημα… Να παραποιείται η φυσιογνωμία του… Και να αναζητούνται άλλοθι προκειμένου να δικαιολογηθούν ερασιτεχνισμοί, αστοχίες και φοβικές συμπεριφορές, με πρόσχημα την επίκληση της διεμβολιστικής πρακτικής της Τουρκίας, η οποία όντως επιδιώκει να ασκήσει το μέγιστο της επιρροής της στη Βαλκανική, προκειμένου να εκτρέψει ή να χαλιναγωγήσει εξελίξεις προς ίδιον όφελος.
Το πρόβλημα του τουρκικού εισοδισμού στη Γεωπολιτική των Βαλκανίων, προφανώς και είναι υπαρκτό.
Υπαρκτό ως ΠΡΟΚΛΗΣΗ όμως που οφείλει να συνυπολογίζεται από την εξωτερική πολιτική της χώρας μας στην αποτελεσματικότητα της άσκησής της, και όχι ως ΑΛΛΟΘΙ η επίκληση του οποίου μπορεί να δικαιολογεί τα πάντα, μέχρι και αυτή τη διαρκή ομηρεία της στα φοβικά σύνδρομα και στην ατολμία.
Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι. Υπάρχουν φωνές που θέτουν την παράμετρο του τουρκικού παράγοντα, συμβουλεύοντας ανοχή και συγκατάβαση, προκειμένου να μην ευοδωθούν – όπως ισχυρίζονται – οι σχεδιασμοί της Τουρκίας στην περιοχή.
Η Τουρκία όντως ήθελε να μπλοκάρει την έκβαση των Ελληνοαλβανικών διαπραγματεύσεων, προσβλέποντας στην εξυπηρέτηση δικών της στρατηγικών ιεραρχήσεων. Δεν προκύπτει όμως από πουθενά πως η αλβανική συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες, υπήρξε απροκατάληπτη, ειλικρινής και απαλλαγμένη από τις διαχρονικά επιζήμιες “δεύτερες σκέψεις”.
Η εξωτερική πολιτική επομένως, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως άθροισμα αυτοσκοπών, και επιπόλαιων προσεγγίσεων, γιατί τότε καθίσταται όμηρος των εξελίξεων, και η αυτοακύρωσή της είναι πλέον μη αναστρέψιμη.
Ως προς την ουσία τους τώρα… Τα αφορώντα τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις, είναι πέραν του δέοντος σαφή, και μετά τη κρατικά ενορχηστρωμένη δολοφονία εθνικιστικού μίσους αποσαφηνίζονται ακόμη περισσότερο.
Ο αλβανικός εθνικισμός τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτος και ενσωματώνεται πλέον στην επίσημη κρατική πολιτική, γεγονός που του διασφαλίζει μεταξύ άλλων ΚΑΙ θεσμική υπόσταση.
Πρόκειται για μια διαπίστωση, την οποία αναδείξαμε από την πρώτη στιγμή, και η οποία ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ και ΥΠΕΡΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ πλέον από τις ίδιες τις εξελίξεις.
- Από την διαρκή απόπειρα συγκάλυψης των πραγματικών περιστατικών, την οποία ενορχηστρώνει με τρόπο ευθύ και απροκάλυπτο η ίδια η Αλβανική πολιτική ηγεσία…
- Μέχρι και την κλιμάκωση της επιθετικότητας με την οποία επιχειρεί να αντιστρέψει τους όρους, πράγμα που το αποτολμά με τρόπο ιδιαίτερα προκλητικό, που θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες.
Πρόκειται για μια εξέλιξη επικίνδυνη, που δεν μπορεί να αποσιωπάται στο όνομα καμίας απολύτως σκοπιμότητας και καμίας επίπλαστης προσδοκίας.
Ας επανέλθουμε ωστόσο στο επίδικο… Σε αυτό δηλαδή που επιχειρείται να “σερβιριστεί” ως στάση “νηφαλιότητας” και πλασάρεται ως “συνετή” διαχείριση, για να θυμίσουμε πως η εξωτερική πολιτική δεν παράγει εποικοδομητικά αποτελέσματα στο έδαφος των διαρκών υπαναχωρήσεων και της εθελοτυφλίας.
Η συμμετοχή της Αλβανίας στις διμερείς διαπραγματεύσεις υπήρξε κατά κανόνα προσχηματική, και τελεί υπό την διαρκή αίρεση της τελικής γνωμοδότησης του Σουλτάνου, αλλά και του σκληρού πυρήνα της πολιτικής ηγεσίας της.
Όσοι λοιπόν παραμυθιάζουν εαυτούς, πως με τα καλοπιάσματα και τη σιωπή θα κάνουμε την δουλειά μας, πλανώνται πλάνην οικτράν…
Η Αλβανική πολιτική ηγεσία ανέτρεψε υπογεγραμμένες συμφωνίες, αποδεικνύοντας πως δεν χρειάζεται την επίκληση κανενός τυπικού προσχήματος για να μην είναι μια ειλικρινής δύναμη στη Διεθνή σκακιέρα.
Η Αλβανική κυβέρνηση δεν προσήλθε στις διαπραγματεύσεις για να εκχωρήσει έδαφος συνεννόησης και καλής γειτονίας, αλλά για να πάρει όσα μπορεί, στο πλαίσιο του επιθετικού μεγαλοϊδεατισμού της.
Αλλά και η Ελληνική κυβέρνηση δεν προσήλθε σε αυτή την διμερή διεργασία, με αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές.
- Οι πληροφορίες που διέρρευσαν…
- Η περίεργη ρητορική περί ιστορικών εκκρεμοτήτων…
- Οι διαρκείς αμφιλεγόμενες δηλώσεις Κοτζιά…
- Και η κατακλείδα του εκτρώματος των Πρεσπών…
Δεν παραπέμπουν σε μια διαπραγμάτευση που ισοδυναμεί με φλουρί Κωνσταντινάτο, και η οποία θα πρέπει “πάση θυσία” να μην καταρρεύσει γιατί… Τι θα κάνουμε χωρίς αυτήν.
Στην Γεωπολιτική κύριοι, καλύτερα να μην υπάρχει καμιά συμφωνία, παρά να προκύψει μια κακή συμφωνία. Και με αυτόν τον θίασο του εθνομηδενισμού, μόνο καταστροφική συμφωνία θα μπορούσε να προκύψει.
Συμπερασματικά…
Το φονικό στους Βουλιαράτες, το βαρύτατο συμβολικό του φορτίο, οι προκλητικές δηλώσεις ανωτάτων πολιτειακών παραγόντων που το συνόδευσαν, και η βιομηχανία θράσους και πρωτοφανούς προκλητικότητας που μεγαλουργεί, συνιστούν ποιοτική εξαλλαγή προς το πολύ χειρότερο του σκληρού πυρήνα της Αλβανικής εξωτερικής πολιτικής, και αυτή η εξέλιξη δεν επιτρέπει εναγκαλισμούς με αυταπάτες.
Ο επιθετικός εθνικισμός ενσωματώνεται πλέον απροκάλυπτα στην εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας, και η επιλογή της να προβεί σε επίδειξη ισχύος μέσα από μία εθνικιστική δολοφονία μίσους με όλη τη βαρύτητα του συμβολισμού που σηματοδοτεί, δεν συνιστά διόλου τυχαία εξέλιξη.
Η διεθνής κοινότητα – η κατά τα λοιπά λαλίστατη και ευαίσθητη διεθνής κοινότητα – σιωπά απέναντι σε ένα έγκλημα καραμπινάτου φασιστογενούς εθνικισμού, που προσλαμβάνει πλέον κρατική θεσμική υπόσταση…
Η Ευρωπαϊκή συμμαχία ομοίως σιωπά, πιστοποιώντας μέσα ΚΑΙ από τη σιωπή της, την καταφανή ενοχή σύσσωμης της Αλβανικής ηγεσίας…
Και οι ντόπιοι κοντυλοφόροι, αναζητούν ελαφρυντικά… Προσχήματα… Και μπόλικη αβάστακτη ελαφρότητα, για να κάνουν γιαούρτι τα μυαλά των ανθρώπων και να συστήσουν τι;;;
- Γαργάρες;;;
- Συγκάλυψη;;;
- Τόπο στην οργή;;;
Και όλα αυτά στο όνομα μιας θολής προσδοκίας στην πλούσια ατζέντα των ιστορικών εκκρεμοτήτων που άνοιξε ο Κοτζιάς;;;
Νισάφι πια κύριοι… Νισάφι πια… Μόνο το διεθνές δίκαιο… Τα δίκια της… Και οι συνθήκες… Είναι αυτή τη στιγμή οι φυσικοί σύμμαχοι της Ελλάδας, στο πλαίσιο της καθολικής γεωπολιτικής της αντεπίθεσης, και αυτά πρέπει να χρησιμοποιήσει…
Σε μια πολιτικοδιπλωματική αντεπίθεση που αν δεν κλιμακωθεί τώρα… Αύριο θα είναι πάρα πολύ αργά.
- Αν και αυτή η δυνατότητα “καεί”…
- Αν και αυτή τη φορά αποδεχτούμε ότι το αίμα που χύθηκε θα ποτίσει το διπλωματικό γιοφύρι της Άρτας που παραμένει ψευδαίσθηση κατά τα λοιπά…
Τότε η καινούρια κατάσταση που θα προκύψει, θα είναι ακόμη πιο επώδυνη ΚΑΙ για την πατρίδα μας… ΚΑΙ για την μειονότητα… ΚΑΙ για την Βαλκανική στο σύνολό της.
*Σημείωση Iskra: Οι απόψεις του κειμένου είναι προφανώς προσωπικές και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη την σύνταξη της Iskra.
