Ο Αλ. Τσίπρας, ίσως, να θεωρεί ότι επειδή μπόρεσε να πει ψέματα και να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, είναι εξίσου εύκολο να εξαπατά οποιονδήποτε και οτιδήποτε στην διεθνή σκηνή.
Οι ψευτοκόλακες της κυβερνητικής προπαγάνδας παρουσίασαν το πανικόβλητο, σχεδόν, τηλεφώνημα Τσίπρα στον Putin, περίπου ως θρίαμβο της υποτιθέμενης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής μιας εθελόδουλης κυβέρνησης, η οποία έχει παραδώσει τα πάντα στις ΗΠΑ και τον ευρωατλαντικό άξονα, σε μια περίοδο που η άλλοτε αδιαφιλονίκητη επικυρίαρχη δύναμη στον κόσμο χάνει συνεχώς έδαφος και εγγράφει πρόσφατα δυο ήττες στην περιοχή μας, μια στην Συρία και δεύτερη τώρα με την εγκατάλειψη των «συμμάχων» της Κούρδων του YPG στην Αφρίν.
Φυσικά, ούτε η Ρωσία ούτε η διπλωματία της είναι αφελείς για να μην βλέπουν την βαθιά υποκρισία μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού, ανάξιων και οι δυο της Ελλάδας.
Δεν πάμε λίγο παλιότερα, όταν η κυβέρνηση αυτή, που διατηρεί το εμπάργκο σε βάρος της Κριμαίας, επιβάλλει, για χάρη του Κιέβου και της ΕΕ, κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, διακόπτει αναιτίως τις διπλωματικές σχέσεις της με την Συρία λόγω Άσσαντ (!) και πετάει στον κάλαθο των αχρήστων την συμφωνία Λαφαζάνη για τον ελληνορωσικό αγωγό φυσικού αερίου.
Αναφερόμαστε σε πολύ πρόσφατες «αντι-ρωσικές» κινήσεις, που η Μόσχα έχει σαφώς καταγράψει, όπως η εκχώρηση στις ΗΠΑ βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη και η εγκατάσταση στη θαλάσσια περιοχή του νομού Έβρου ιδιωτικού πλωτού σταθμού μεταφόρτωσης αερίου προς εξυπηρέτηση, χωρίς κανένα όφελος της Ελλάδας, της διοχέτευσης σχιστολιθικού αερίου των ΗΠΑ στην Ευρώπη, σε μια κίνηση άκρως ανταγωνιστική προς την Ρωσία και το φυσικό της αέριο.
Αναφερόμαστε, ακόμα, στη συνεχή αναβάθμιση και επέκταση της αεροναυτικής αμερικανο-νατοϊκής βάσης της Σούδας, της πολυτιμότερης για τις ΗΠΑ στην Μεσόγειο, στην διάθεση, επίσης, του παραδομένου Τσίπρα να παραχωρήσει πλήθος νέων διευκολύνσεων προς τις ΗΠΑ ακόμα και ολόκληρα νησιά ως βάσεις του αμερικανικού παράγοντα.
Αναφερόμαστε, τέλος, στην παραχώρηση του ναυπηγείου του Νεωρίου της Σύρου, μετά και από παρέμβαση του αμερικανού πρέσβη J. Pyatt, σε αμερικάνικα συμφέροντα, ναυπηγείο στο οποίο όλως τυχαίως εκχωρήθηκε, χωρίς αντάλλαγμα, η χρήση και του αιγιαλού και το οποίο ναυπηγείο βάση συμφωνίας προορίζεται να υποβοηθεί και να εξυπηρετεί τον αμερικάνικο στόλο της Μεσογείου, χρησιμοποιούμενο έτσι ως μια πρόσθετη επισκευαστική αμερικάνικη ναυτική βάση και βάση ναυτικών εξυπηρετήσεων κάθε μορφής.
Όταν, λοιπόν, ο Αλ. Τσίπρας έχι μετατρέψει για τα καλά την χώρα σε αμερικανο–νατοϊκό οικόπεδο, δορυφόρο του Ισραήλ, και επίκεντρο μιας νέας ψυχροπολεμικής στρατηγικής σε βάρος της Ρωσίας, είναι δυνατόν την ίδια ώρα να θεωρεί ότι μπορεί να πουλάει ανέξοδες δημόσιες σχέσεις με τηλέφωνα, λες και έχει απέναντι του αφελείς χώρες και αμνήμονες ηγέτες;
Ασφαλώς και η πολύπλευρη Ρωσική διπλωματία δεν υστερεί, ιδιαίτερα της Ελλάδας, σε δημόσιες σχέσεις και για τούτο αντιμετωπίζει με το ίδιο νόμισμα τα ψευδοανοίγματα του Τσίπρα.
Το τραγικό είναι ότι η υποτελής Ελλάδα ποντάρει για άλλη μια φορά σε δυτικές συμμαχίες που την έχουν προδώσει πολλές φορές στο παρελθόν, σε υπερδυνάμεις που σήμερα βρίσκονται σε υποχώρηση και σε παραμέτρους στην περιοχή και τον κόσμο που έχουν αλλάξει και αλλάζουν ριζικά.
Όσο η εθελόδουλη τάξη των Αθηνών συνεχίζει να βλέπει το μέλλον με φακούς αποκλειστικά Βρυξελλών, Βερολίνου, Ουάσιγκτον, άντε και Ισραήλ, τότε θα στραβωθεί εντελώς και γρήγορα μάλιστα.
Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει τον μονόδρομο.
Ήδη είναι αργά.
Κ.Τ.
