Σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Die Welt επισημαίνει πως «η Κίνα εξέρχεται από την πανδημία σε καλύτερη θέση από τον Δυτικό Κόσμο», προειδοποιώντας πως «κινδυνεύει να σημάνει το τέλος της Pax Americana». Ακόμα και αν χαρακτηρίσουμε υπερβολική την εκτίμηση της γερμανικής εφημερίδας, είναι αλήθεια πως «η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας συνεχίζει να εκπλήσσει», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ιστορικός του Columbia Adam Tooze.
Την στιγμή που η αμερικανική κυβέρνηση τσακώνονταν για το πρόγραμμα οικονομικής στήριξης, κινδυνεύοντας να αφήσει εκατομμύρια Αμερικανούς χωρίς το επίδομα ανεργίας, η κινεζική οικονομία αναμένεται να αυξηθεί κατά 8,4%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του διεθνούς τύπου. Ενδεικτικά, ο Guardian επισημαίνει ότι σε μερικά χρόνια «η Κίνα θα είναι η κορυφαία οικονομική δύναμη στον κόσμο», ενώ αντίστοιχα είναι τα συμπεράσματα από τις εκθέσεις των μεγαλύτερων οικονομικών επιμελητηρίων.
Το “καταραμένο” έτος 2020 είχε ξεκινήσει με τους χειρότερους οιωνούς για το Πεκίνο, βρίσκοντας το κινεζικό καθεστώς “όμηρο” του κορονοϊού, την ίδια στιγμή που λίγο πριν είχε βρεθεί αντιμέτωπο με τις μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Χονγκ Κονγκ, που είχαν μετατραπεί σε κανονική πρόκληση για την πρόεδρο Σι Τζιν Πινγκ. Ακόμα και όσοι στην Δύση δεν προσδοκούσαν σε ένα “κινεζικό Τσέρνομπλι”, όπως σημαντικό μέρος των δυτικών μέσων ενημέρωσης, σίγουρα αιφνιδιάστηκαν από την ταχύτατη επανάκαμψη του Πεκίνου.
Ενώ οι δυτικές κυβερνήσεις τρέμουν ήδη ένα τρίτο κύμα πανδημίας, η Κίνα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που δεν αντιμετώπισε ένα δεύτερο κύμα του κορονοϊού. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μάσκες και το social distancing έχουν φύγει εδώ και μήνες από το καθημερινό λεξιλόγιο των Κινέζων. Aκόμα και στην Ουχάν, την πόλη όπου πρωτοεμφανίστηκε ο κορονοϊός, σημειώνεται κανονική κοσμοσυρροή στα εστιατόρια και στα clubs της πόλης!
Το “υπόδειγμα” του κινεζικού lockdown
Φυσικά το “success story” της Κίνας δεν επιτεύχθηκε χωρίς θυσίες. Ολόκληρες περιοχές της αχανούς χώρας, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την πόλη Ουχάν, τέθηκαν σε σκληρότατο lockdown, κυριολεκτικά με μεθόδους ολοκληρωτικού ελέγχου του πληθυσμού, που είχαν προκαλέσει σοκ στην φιλελεύθερη Δύση. Στον αντίποδα, η ευρωπαϊκή επιστημονική κοινότητα εξαίρει σήμερα την αποτελεσματικότητα του κινεζικού lockdown στην αντιμετώπιση της πανδημίας, την ίδια στιγμή που ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βάζουν ήδη στο τραπέζι την περαιτέρω παράταση των περιοριστικών μέτρων.
Όμως το κινεζικό lockdown είχε και άλλα “παράπλευρα” οφέλη για το καθεστώς, αν δούμε την σημερινή κατάσταση στο Χονγκ Κονγκ. Η καραντίνα επέβαλε “σιγή νεκροταφείου” στην πόλη, που προηγουμένως ήταν το επίκεντρο μαζικών αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων, δίνοντας την ευκαιρία στο Πεκίνο να ψηφίσει μία αυστηρή νομοθεσία περί εθνικής ασφαλείας, με την οποία ενισχύει την κυριαρχία του στην κινεζική επαρχία.
Να υπενθυμίσουμε πως πριν το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, ήταν τέτοια η ανησυχία του κινεζικού καθεστώτος για τις διαδηλώσεις που μαίνονταν στο Χονγκ Κονγκ, που ο διεθνής τύπος αναφέρονταν στο ενδεχόμενο μιας νέας “Τιεν Αν Μεν“. Τελικώς, αντί να κατεβάσει τα τανκς, το κομμουνιστικό καθεστώς πέτυχε να καταργήσει στην πράξη το δόγμα “μία χώρα δύο συστήματα”, κυριολεκτικά δίχως να “ανοίξει μύτη” και χωρίς το Χονγκ Κονγκ να μετατραπεί σε “σύμβολο” ενός νέου Ψυχρού Πολέμου Δύσης-Κίνας.
Έναν Ψυχρό Πόλεμο που είχε στον νου του ο πρόεδρο Τραμπ, επιτιθέμενος συνεχώς στο Πεκίνο για τις, πραγματικά υπαρκτές, ευθύνες του στην απόκρυψη κρίσιμων στοιχείων από την διαχείριση της πανδημίας, φτάνοντας στο σημείο να περικόψει την χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τον οποίο κατηγόρησε πως “ξέπλυνε” τις ευθύνες του κινεζικού καθεστώτος.
Αποτυχία των ΗΠΑ
Όμως αντί μιας νέας ψυχροπολεμικής εκστρατείας έναντι του «καταπιεστικού κομμουνιστικού καθεστώτος της Κίνας», όπως επεδίωκε ο Μάικ Πομπέο μιμούμενος τον Ρόναλντ Ρίγκαν, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ένα βήμα πριν την υπογραφή μιας εμπορικής συμφωνίας με την Κίνα, χωρίς αυτήν την φορά να περιμένει να «συντονιστεί» με την κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως είχε δηλώσει η Γερμανίδα καγκελάριος, αναφερόμενη στις αντιμετώπιση της Τουρκίας.
Είχε προηγηθεί η υπογραφή της συμφωνίας της “Περιφερειακής Ολοκληρωμένης Οικονομικής Συνεργασίας”, μιας κολοσσιαίας εμπορικής συμφωνίας μεταξύ στης Κίνας, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και δώδεκα χωρών της Ασίας, ανάμεσα τους την Νότια Κορέα, ακόμα και την Ιαπωνία, που έχει ιστορικό “πολεμικών” διπλωματικών συγκρούσεων με την Κίνα. Ο Κινέζος πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη εμπορική συμφωνία ως «έναν θρίαμβο της διπλωματίας και του ελεύθερου εμπορίου», μία έμμεση μομφή στον απομονωτισμό του Τραμπ, αν και απέφυγε να τον κατονομάσει.
Μάλιστα μπορούμε να μιλήσουμε για πλήρη αποτυχία των ΗΠΑ, ειδικότερα αν αναλογιστούμε πως ήδη από τα χρόνια της κυβέρνησης Ομπάμα, η Ουάσιγκτον υποτίθεται πως είχε “αποστασιοποιηθεί” από την Μέση Ανατολή, προκειμένου να εστιάσει στον Ειρηνικό, ακριβώς για την ανάσχεση της Κίνας! Ο δε νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν, σχεδόν με το “καλημέρα”, ξεκίνησε να επιτίθεται στην Ρωσία, δείχνοντας πως δύσκολα θα ξεφύγει από τα ψυχροπολεμικά συμπλέγματα του κόμματος του.
Το 2021 βρίσκει την Δύση να “μετράει” λουκέτα, κρούσματα και εμβόλια. Πλέον, σχεδόν αποσβολωμένη, βλέπει πως την Κίνα, αντί να είναι στην θέση του “απολογούμενου” για τις ευθύνες της στο αρχικό ξέσπασμα του κορονοϊού, να έχει πλέον φιλοδοξίες μιας πλανητικής υπερδύναμης, φτάνοντας ένα ιδιάζον κομμουνιστικό καθεστώς να διεκδικεί από τις ΗΠΑ και την ΕΕ μέχρι την πρωτοκαθεδρία του καπιταλισμού, στον τομέα που πάντοτε η Δύση ιστορικά υπερτερούσε.
