Ο σεβασμός στην Δημοκρατία, τους θεσμούς και τους κανόνες της, είναι η βάση, για την ομαλή εξέλιξη των κοινωνιών, προς προοδευτική και ανθρωποκεντρική κατεύθυνση. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σήμερα «πνίγεται» στον αυταρχισμό και την ασυδοσία των υπερεθνικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ΟΗΕ , και ΟΑΣΕ), που επεκτείνονται καταργώντας τα εθνικά σύνορα, μέσω της διακίνησης του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, από τη φύση του, άυλου και απάτριδος , αλλά και των στρατιωτικών επεμβάσεων, δήθεν για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αλλά στην πραγματικότητα, για λόγους πολιτικής επιρροής και εκμετάλλευσης των ενεργειακών πηγών, από τις πολυεθνικές εταιρείες.
Πρέπει η Δημοκρατία να βρει την ορμή των θεμελιωδών της αρχών. Πρέπει να επιβληθεί το Δίκαιο και η υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ειδικά των αδυνάτων, ως η επιτομή της Δημοκρατίας που μάχεται έναντι της μεροληπτικής νομοθεσίας των υπερεθνικών οργανισμών, που προστατεύει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας των διαπλεκόμενων ευπόρων.
Η Δημοκρατία , μέσω των θεσμών (Σύνταγμα, Κοινοβούλιο, Κυβέρνηση, Λαϊκή συμμετοχή), διασφαλίζει ή πρέπει να διασφαλίζει, πλήρως τα ατομικά και συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, την ισονομία, την ισοπολιτεία , την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και των γενεών, το σεβασμό στην διαφορετικότητα, την προστασία στο κοινωνικό κράτος, την μέριμνα για τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες (τους ανήμπορους, τους νέους και τους απόμαχους) και τον απόλυτο σεβασμό στην λαϊκή ετυμηγορία. Ο ΛΑΟΣ μπορεί να επιβάλει τη Δημοκρατία και να υποχρεώσει εκείνους που ασκούν εξουσία να τον σέβονται και να σέβονται τους κανόνες της. «Αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός» («Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται» ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ)
Η Δημοκρατία με αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, έχει λειτουργήσει ατελώς έστω (ασφαλώς και σχετικοποιούνται οι έννοιες), με αρκετές δυσκολίες και αγκυλώσεις, στα Εθνικά κράτη. Το ερώτημα είναι, μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία σε υπερεθνικά σύνολα, οργανισμούς ή θεσμούς, όπως ΝΑΤΟ και Ε.Ε.; ΟΧΙ θεωρητικά αφού ο αυταρχισμός είναι δομικό τους στοιχείο, αλλά και πρακτικά είναι εντελώς αδύνατον. Αναμφίβολα υπάρχει σοβαρό έλλειμμα Δημοκρατίας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.). Και η διαπίστωση αυτή δεν προκύπτει από δογματική ή ιδεοληπτική προσέγγιση, αλλά αναλύοντας τα αποτελέσματα , που προκύπτουν από τις αποφάσεις των υπερεθνικών οργανισμών, που κατά κανόνα είναι, βαθύτατα αντιδημοκρατικές, παράνομες , προκλητικά μεροληπτικές και ακραία αντιλαϊκές.
Από ποιόν έλαβε εντολή το ΝΑΤΟ, ποιο λαϊκό ή νομοθετικό σώμα εξουσιοδότησε την Ατλαντική Συμμαχία, να παρεμβαίνει στα εσωτερικά κρατών, να βομβαρδίζει , να δολοφονεί, να καταστρέφει κρατικές δομές και να δημιουργεί κύματα προσφύγων και μεταναστών (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία) ; Σε ποιον θα λογοδοτήσουν για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (δολοφονίες αμάχων, παιδιών και βιασμούς γυναικών) , οι πολιτικοί ηγέτες που αποφάσισαν τις στρατιωτικές επεμβάσεις και αιματοκύλησαν κράτη και προκάλεσαν κύματα πενόμενων και ξεριζωμών μεταναστών ;
Χειρότερη είναι η κατάσταση στην Ε.Ε.. Η Ευρώπη της αλληλεγγύης, των Λαών, της ισότητας των ευρωπαίων πολιτών, του ουμανισμού, του πολιτικού πολιτισμού, της Δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας, όπως προέβλεπαν οι ιδρυτικές διακηρύξεις της, έχει αντικατασταθεί από την Ε.Ε., των τραπεζιτών, των εκβιαστών κερδοσκόπων, των αεριτζήδων τεχνοκρατών, των εξωνημένων πολιτικών υπηρετών του κεφαλαίου, της καταλήστευσης των Λαών και της κατάλυσης της εθνικής ανεξαρτησίας των οικονομικά ασθενέστερων κρατών – μελών της, από τα ισχυρά κράτη (Γερμανία), που γιγαντώνονται και αποκτούν κτηνώδη πολιτική- οικονομική δύναμη. Η συμπεριφορά της Γερμανικής Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., κατά την «τεχνητή» οικονομική κρίση (κρίση του αισχροκερδούς τραπεζικού συστήματος) σε βάρος της Ελλάδας, είναι ο ορισμός της ετσιθελικής επιβολής των αποφάσεων των τεχνοκρατών των Βρυξελλών, πάνω στην αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών. Γνωρίζουν ότι, αν ένας πολίτης χάσει την αξιοπρέπειά του, τότε, καθίσταται περιδεής και παθητικός παρατηρητής των εξελίξεων , άβουλο έρμαιο των επιλογών των ισχυρών.
Κυρίως όμως, η Ε.Ε. έχει εξελιχθεί σε πολιτικό-οικονομικό οργανισμό της θεσμικής απάτης και υποκρισίας. Για παράδειγμα: Η Συνθήκη της Λισαβόνας, ορίζει ότι τα θεμέλια της Ε.Ε., στηρίζονται σε τρεις βασικές αρχές: «την αρχή της δημοκρατικής ισότητας, την αρχή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και την αρχή της συμμετοχικής δημοκρατίας. Δηλώνει ότι σε όλες τις δραστηριότητές της, η Ένωση σέβεται την αρχή της ισότητας των πολιτών της, οι οποίοι τυγχάνουν ίσης προσοχής από τα θεσμικά και λοιπά όργανα και τους οργανισμούς της» (άρθρο 9 ΣΕΕ). Σωστά, αλλά τίποτα από όσα προβλέπονται δεν ισχύει. Πρόκειται ασφαλώς για την επιτομή της θεσμικής υποκρισίας και της εξαπάτησης των ευρωπαίων πολιτών. Το παραπάνω είναι ένα παράδειγμα από τα εκατοντάδες ανάλογα …..
Το περίφημο «γιουρογκρουπ» έλαβε κυνικές αποφάσεις, που εξώθησαν τον ελληνικό Λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση και στη δήμευση της δημόσιας περιουσίας. Ποιος το επέλεξε, ποιος καθόρισε τις εκτελεστικές αρμοδιότητές του , σε ποιον θα λογοδοτήσει για τη δυστυχία που προκάλεσε σε χιλιάδες έλληνες και ευρωπαίους πολίτες;. Η διαβόητη «ΤΡΟΙΚΑ», που με τη βοήθεια του ΣΕΒ και των Μνημονιακών Κυβερνήσεων, εξαθλίωσαν συνειδητά τον Ελληνικό ΛΑΟ, ποιο νομοθετικό Σώμα τους εξέλεξε, από που άντλησαν αυτή τη δύναμη, αυτή την εξουσία να αποφασίζουν για την ποιότητα ζωής των πολιτών και σε ποιο Δικαστήριο θα λογοδοτήσουν; ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Μετέχοντας η Ελλάδα, ως κράτος στην υπερεθνική και «απρόσωπη» Ε.Ε., αποδεικνύεται, ότι έχουμε εκχωρήσει ως χώρα, σε μια «χούφτα» πάμπλουτων κερδοσκόπων τραπεζιτών και διεφθαρμένων πολιτικών, τη δυνατότητα να δανείζουν οι τράπεζες τα κράτη και τους Λαούς (η Ελλάδα επιλέχτηκε ως πειραματόζωο), εισπράττοντας τόκους και πανωτόκια και να δημιουργούν κρατικό χρέος «πραγματικό» από το τίποτα, προσφέροντας «αέρα κοπανιστό»! Το παράνομο τοκογλυφικό χρέος, ως εκτελεστικό όργανο στα χέρια των αδίστακτων κερδοσκόπων της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, σε συνεργασία με τη διαφθορά των πολιτικών, αλλά και ενίοτε με την νωθρότητα του Λαού, μετατρέπουν τον εθνικό πλούτο σε ατομική ιδιοκτησία (ιδιοκτήτες η οικονομική ελίτ) και το Λαό σε δουλοπάροικο, αφού ακύρωσαν τη λειτουργία της Δημοκρατίας και περιθωριοποίησαν την λαϊκή βούληση, φρόντισαν ακόμη, να απολέσουν σκοπίμως τα καταχρεωμένα κράτη, όπως η Ελλάδα, την εθνική τους ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία
Διαπιστώνεται μια λαϊκή αφύπνιση, σχετικά με τα εθνικά θέματα. Μια γνήσια λαϊκή αντίδραση στην ισοπεδωτική πολιτική των υπερεθνικών οργανισμών ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Εκδηλώνεται, με ανεξάρτητο τρόπο, μια πατριωτική ευαισθητοποίηση των ελλήνων πολιτών, που απλώνεται σε ολόκληρη την επικράτεια, για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, για την φυλάκιση των δυο ελλήνων στρατιωτικών στην Αδριανούπολη, για τη Συμφωνία των Πρεσπών για το Μακεδονικό, για την στρατιωτικοποίηση εκ μέρους της Τουρκίας της ΑΟΖ της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου, για το αμφισβητούμενο από την Άγκυρα Καστελόριζο και για τις τουρκικές αξιώσεις για αυτονομία στη Θράκη. Οι υποταγμένες Μνημονιακές Κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), τα συστημικά ΜΜΕ, οι «γυρολόγοι» πολιτικάντηδες και κάποιες αποχρώσεις της δήθεν διεθνιστικής Αριστεράς, χαρακτηρίζουν αυτή την ακηδεμόνευτη μαζική λαϊκή κινητικότητα και ανησυχία για τα Εθνικά θέματα, ως «εθνολαϊκισμό» ή εθνικιστικό παραλήρημα και την απαξιώνουν πολιτικά! Όμως έτσι υιοθετούν, συνειδητά ή όχι, τον βασικό προσανατολισμό της παγκοσμιοποιητικής προπαγάνδας, που είναι ασφαλώς, η εθνική αποδόμηση και η απεθνοποίηση των πολιτών, ώστε να καταστούν χειραγωγούμενα ανθρώπινα σύνολα χωρίς εθνική αναφορά και εθνολογικά χαρακτηριστικά, εργαλεία εκμετάλλευσης από το ληστρικό κεφάλαιο. Αυτή ακριβώς είναι και η πολιτική των υπερεθνικών οργανισμών (ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αλλά και ΠΟΕ και G-8), να υποκατασταθεί η Δημοκρατία, από την κερδοσκοπική «λογική» των αγορών και τα εθνικά χαρακτηριστικά των Λαών (ιστορία, πολιτισμός, παραδόσεις, παιδεία) να ισοπεδωθούν και να ταυτιστούν με δυτικότροπα πολιτιστικά, αποχαυνωτικά και καταναλωτικά πρότυπα. Άραγε, υπάρχει λαϊκή κυριαρχία, αν δεν υπάρχει ανεξάρτητο και κυρίαρχο έθνος-κράτος, δημοκρατικά δομημένο;
Ένα πολιτικό κίνημα που απευθύνεται στο Λαό, είναι αναγκαίο, να διασύνδεει θέματα Δημοκρατίας, Ελευθερίας, οικονομίας, κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης, με τα επαπειλούμενα εθνικά συμφέροντα και με το γεωπολιτικό περιβάλλον, που ειδικά στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, είναι συγκρουσιακό και ασταθές.
Η ταραγμένη πορεία των Λαών της Βαλκανικής, δεν έχει ολοκληρωθεί. Τα Βαλκάνια, αποτελούν και πάλι περιοχή γεωστρατηγικών και ενεργειακών ανταγωνιστών της Δύσης με την Ρωσία, υφέρπουν οι εθνικισμοί και απλώνεται η επιρροή της Τουρκίας στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Βαλκανικής. Όλα αυτά , αποτελούν στοιχεία που συνδιαμορφώνουν ένα εκρηκτικό εθνομειονοτικό μείγμα στην Βαλκανική χερσόνησο.
Όμως, η κύρια απειλή για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, προέρχεται από την Τουρκία. Επιβάλλεται να επαναξιολογηθούν , δυο δεδομένα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Το πρώτο, είναι ο διακηρυγμένος στόχος του συστήματος εξουσίας Ερντογάν (πανίσχυρος πολιτικά μετά και τον εκλογικό του θρίαμβο) , για επέκταση της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, που πιθανόν να υποδαυλίζεται από τις ΗΠΑ και να εξυπηρετούνται ευρύτεροι γεωστρατηγικοί στόχοι της αμερικανικής διπλωματίας.
Και το δεύτερο είναι, οι δημόσιες τοποθετήσεις και εκτιμήσεις τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων και στρατιωτικών, ότι εξαιτίας της δεινής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, έχει αποδυναμωθεί η αποτρεπτική της ικανότητα και γι αυτό η Ελλάδα, είναι υποχρεωμένη να υποχωρεί διαρκώς στις τουρκικές αξιώσεις, που εκδηλώνονται με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας! Απόψεις μαξιμαλιστικές, που όμως είναι αποδεκτές και από τους Ισλαμιστές του κυβερνώντος ΑΚΡ και από τους Κεμαλιστές και από τους τούρκους Εθνικιστές (μόνο το Κουρδικό κόμμα το ΡΚΚ, είναι αντίθετο), απόψεις που σαφώς ενισχύουν την τουρκική επιθετικότητα και αδιαλλαξία και κυρίως, στρατιωτικοποιούν την ελληνοτουρκική κρίση.
Και το σημαντικότερο, η τουρκική επεκτατική πολιτική δεν αναχαιτίζεται, επειδή η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. , όπως υποστηρίζει, το «παραδομένο» στη γοητεία της Δύσης εγχώριο πολιτικό σύστημα. Η άποψη, ότι η παραμονή της χώρας σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα, διασφαλίζει την εθνική μας κυριαρχία και την Ειρήνη στην περιοχή μας, αν δεν είναι έκφραση ενός ακραίου πολιτικού κυνισμού, αμοραλισμού και καιροσκοπισμού του διεφθαρμένου και καταρρέοντος πολιτικού μας συστήματος, είναι τουλάχιστον πολιτικά αφελής.
Κοντολογίς, το σοβαρό έλλειμμα Δημοκρατίας των υπερεθνικών οργανισμών στους οποίους είναι ενταγμένη η Ελλάδα (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.), είναι εκείνο που υπονομεύει την Εθνική μας ανεξαρτησία και ακυρώνει την λαϊκή κυριαρχία.
