Η Iskra παραθέτει τις διαπιστώσεις του Brookings Institute, το οποίο από την δική του σκοπιά και οπτική, αρκετά διαφορετική από την δική μας αλλά ουσιώδη σε αρκετά σημεία της, αμφισβητεί το success story και την επιστροφή στην κανονικότητα που εμφανίζεται στην ελληνική πορεία.
Ιδού οι διαπιστώσεις του Brookings Institute:
«Η Ελλάδα φαινομενικά επιστρέφει στην κανονικότητα, όλοι στην Αθήνα, στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες ελπίζουν να αφήσουν πίσω τους το θέμα, πιθανότατα επειδή ξέρουν ότι, στο αποκορύφωμα της κρίσης, ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη αντιμετώπισαν τις αδυναμίες τους» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η Ευρώπη έχει κάνει μάλλον λίγα για να εκσυγχρονίσει τη δομή της διακυβέρνησής της ώστε να αντιμετωπίζει τα βασικά ζητήματα, που την εξέθεσαν στην κρίση … και η Ελλάδα έχει κάνει λίγα για να προσφέρει ποιοτική διακυβέρνηση στους Έλληνες σε ευθυγράμμιση με ένα ιδανικό ευρωπαϊκό κράτος.
Όλα αυτά μας οδηγούν στις άβολες αλήθειες για το υποτιθέμενο success story της Ελλάδας.
Το Brookings Institute τονίζει ότι το μέσο μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων παραμένει μικρό, προϊόν μακροχρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών σε εθνικό επίπεδο, που θέτουν εμπόδιο στην ανάπτυξη.
Αυτό εξακολουθεί να παρατηρείται στην αδύναμη αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα, στην αδυναμία της καινοτομίας και της εξαγωγικής δραστηριότητας, στην «ελλειμματική φορολογική βάση» και στη συνεχιζόμενη υψηλή αναλογία κατανάλωσης προς ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τους αναλυτές «τα προγράμματα προσαρμογής δεν κατάφεραν να φέρουν την Ελλάδα σε τροχιά που θα την απομακρύνει από τους αρνητικούς αυτούς παράγοντες, που χαρακτήρισαν τα χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση».
Κατά συνέπεια, όπως επισημαίνεται στην ανάλυση, «η επιβολή της λιτότητας και μόνο δεν αρκεί».
Ίσως είναι πολύ πιο σημαντικό να οργανωθεί η καθημερινή οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα, και ζητήματα όπως το Κράτος Δικαίου, οι αποφάσεις των δικαστηρίων, η προστασία της ελευθερίας του Τύπου.
«Αυτά καθορίζουν το βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, δημιουργούν οικονομική δραστηριότητα και δημιουργούν έτσι φορολογητέα εισοδήματα» αναφέρεται στην ίδια ανάλυση.
Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα έχει σχεδόν αποκλειστεί από την πρόσβαση στη χρηματοδότηση εδώ και σχεδόν μια δεκαετία αλλά και την επίδραση της φορολογίας και των κινδύνων που απορρέουν από τη λεγόμενη συζήτηση για το Grexit, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την έλλειψη κάθε απόδειξης ότι η δομή της ελληνικής οικονομίας απομακρύνεται από τα πρότυπα που συνδέονται με την κρίση.
«Εκτός αν, δηλαδή, δεχθούμε ότι η ισορροπία μεταξύ πολιτικής, κοινωνίας και οικονομίας δεν έχει αλλάξει, και ότι έπειτα από εννέα χρόνια προγραμμάτων, η κλεπτοκρατία εξακολουθεί το ”business as usual”.
Αλλά πώς είναι δυνατόν αυτό, δεδομένης της αυστηρής εποπτεία της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια;» επισημαίνουν οι αναλυτές.
Η απάντηση δεν είναι ευχάριστη.
Όχι μόνο δεν άλλαξαν οι παραπάνω ισορροπίες, αλλά «μέσω της επιβολής ακόμη υψηλότερης φορολογίας πολλαπλασιάστηκαν τα εμπόδια στην ανάπτυξη και η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία οικονομία μικρών καταστημάτων» αναφέρουν οι αναλυτές και συνεχίζουν «ο συνδυασμός αδύναμων θεσμών και ανεξέλεγκτης εκτελεστικής εξουσίας δημιούργησε ένα περιβάλλον στο οποίο ο λαϊκισμός δεν μειώθηκε, αλλά αντιθέτως άνθησε».
«Το γεγονός ότι η Ελλάδα παρουσιάζει σήμερα ένα κοινοβουλευτικό σύστημα παρόμοιο με εκείνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δεν είναι καθησυχαστικό» καταλήγουν.