«Όταν κόψω τη φορολογία από το 29% στο 26% δεν έχει άμεσο αντίκτυπο σε αυτόν που στο ΑΤΜ θα πάρει 40 ή 20 ευρώ λιγότερα το μήνα. Έχει όμως διότι τα παιδιά του παππού ή οποιουδήποτε τη σύνταξη την κόβω, εάν καταφέρουμε και εξηγήσουμε στον κόσμο ότι από το να έχει τη σύνταξη ο παππούς και να του παίρνει ένα 100άρικο το μήνα ο εγγονός, να πίνει φραπέ και να παίζει τάβλι, προτιμώ να του πάρω εγώ σαν κράτος, εφόσον είμαι σοβαρό, το 100άρικο και να το κάνω εργοδοτική εισφορά, να πάω να βρω δουλειά στο παιδί για να μην πίνει φραπέ».
Η… ευφυής αυτή πρόταση – απάντηση στην αντιμετώπιση της ανεργίας ανήκει στον βουλευτή των ΑΝΕΛ Δημήτρη Καμμένο, ο οποίος προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για τις περικοπές των συντάξεων.
Πέραν του ότι… αφανίζει, όπως η κυβέρνησή του τις συντάξεις, την αριθμητική που ξέρουμε, αποτελεί και καθαρό εμπαιγμό προς τους συνταξιούχους, αφού όλοι γνωρίζουμε πως τα χρήματα που περικόπτονται από μισθούς και συντάξεις, τα χρήματα που μαζεύονται μέσω της φορο-αφαίμαξης των πολιτών πάνε κατευθείαν στη μαύρη τρύπα του χρέους και στις τσέπες των δανειστών.
Ούτε σεντ για την κοινωνική πολιτική (Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κτλ.), την οποία –όπως αποκαλύφθηκε- την πληρώνουν αδρά οι πολίτες μέσω της ΔΕΗ. Ούτε σεντ για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αφού στο «μυαλό» της κυβέρνησης είναι η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η ανακύκλωση της ανεργίας, αλλά και η μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα εργοδότη. Ούτε σεντ για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αφού η κυβέρνηση ξεπουλά όσο όσο κάθε παραγωγικό ιστό (ΔΕΗ, λιμάνια, αεροδρόμια, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κτλ.).
Και για το τέλος, πρόταση για να διανθίσει τη δική του ο Δ. Καμμένος: το 100άρικο του παππού προς το εγγόνι να γίνεται μέσω κατάθεσης σε τραπεζικό λογαριασμό, η οποία θα υπόκειται σε κρατήσεις και άλλους φόρους. Ε; Δεν είναι καλύτερα έτσι;
