Για την Ισραηλινή ακτιβίστρια Ταλί Σαπίρα, τ’ άσβεστα φανάρια της μνήμης, αν και τόσο επώδυνα, φωτίζουν το δρόμο της ζωής της . Από την πλευρά της μητέρας της οι γονείς της και όλη της η οικογένεια ταξίδεψαν από τους μαρτυρικούς τόπους εξορίας των στρατοπέδων συγκέντρωσης της Ρωσίας προς την Ευρώπη και από εκεί, κατευθείαν, στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Μόνο ένας επέζησε…
Ζει ξανά το Ολοκαύτωμα μέσα από τη Νάκμπα των Παλαιστινίων και διάλεξε τη δίκαιη πλευρά της Ιστορίας, ορθώνοντας το ανάστημα της, με οποιοδήποτε τίμημα, στην ισραηλινή κατοχή.
Μάχες ετών, όχι σαν στρατιώτης του ισραηλινού στρατού αλλά σαν ακτιβίστρια στους πύρινους δρόμους της κατεχόμενης Παλαιστίνης, τη χάραξαν ανεξίτηλα. Πάσχει από το «Σύνδρομο Μετατραυματικού Στρες». Όμως άναψε κερί στο εικονοστάσι της ελευθερίας και συνεχίζει τον αγώνα για τη δικαιοσύνη με ένα διαφορετικό τρόπο, όμως, αποφασίζοντας να ζήσει κάπου μέσα στη Δυτική Όχθη, είναι παράνομη για το Ισραήλ , γιατί ήθελε να βιώσει, όπως οι Παλαιστίνιοι, τα δεινά της κατοχής.
Ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος/φωτορεπόρτερ Χάμντι Αμπουράχμα μας παρουσιάζει την θαρραλέα Ισραηλινή αγωνίστρια της ελευθερίας:
“Η Ταλί για εμένα που είμαι Παλαιστίνιος είναι μια γενναία γυναίκα που δεν φοβάται να πει την αλήθεια και ν’ αγωνιστεί ενάντια στην αδικία. Τη γνώρισα κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης διαμαρτυρίας ενάντια στο Τείχος στο χωριό μου Μπιλίν.
Στεκόταν πάντα μπροστά από εμάς στις διαδηλώσεις, προσπαθώντας να σταματήσει το στρατό που μας πυροβολούσε και πάντα αγωνιζόταν να απελευθερώσει τους Παλαιστίνιους τη στιγμή της σύλληψης από τους στρατιώτες, πριν τους μεταφέρουν στη φυλακή. Κάποιες φορές τα κατάφερνε άλλες φορές όχι και κάποιες φορές τη συλλαμβάνανε . Η παρουσία της ήταν τόσο σημαντική στις διαδηλώσεις ενάντια στο Τείχος και στους παράνομους εποικισμούς”.
Επειδή η συνέντευξη μας με την Ταλί Σαπίρα είναι πολύ μεγάλη, κρίναμε σκόπιμο να τη χωρίσουμε σε 3 μέρη για να τη διαβάσουν οι αναγνώστες της ιστοσελίδας μας.
1) Tι συμβαίνει στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στο τέμενος Αλ-Άκσα, στον οικισμό Σέικχ Τζαρά, στη Σιλβάν, στη Μπέιτα και γενικότερα στις μεικτές πόλεις;
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα απ’ όλα, είναι ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν σε αυτές τις περιοχές δεν είναι καινούργιο. Αυτοί οι οικισμοί της Ανατολικής Ιερουσαλήμ βρίσκονται στη Δυτική Όχθη αλλά εντός του Ισραήλ, όπου εφαρμόζει ένα πλέγμα πολυσύνθετων πολιτικών στην περιοχή, ωστόσο η διακυβέρνηση της Δυτικής Όχθης στηρίζεται στην αποπνικτική αστυνόμευση παλαιστινιακών οικισμών και πόλεων, στην υποχρηματοδότηση, στην άρνηση έκδοσης οικοδομικών αδειών και στην κατεδάφιση σπιτιών.
Για να δώσω μια εικόνα στους αναγνώστες σας, το 2009 οι ακτιβιστές της συλλογικότητας μας, “Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος”, αγωνιζόμενοι ενάντια στις εξώσεις των Παλαιστινίων που αποτελούσε μια πτυχή των δράσεων αλληλεγγύης μας, πηγαίναμε στον οικισμό του Σέικχ Τζαρά.
Ο οικισμός είναι μια γειτονιά ακριβώς στη μέση της Ιερουσαλήμ. Αυτό δεν το αντιλαμβάνονται πολλοί αλλά η λεγόμενη “λύση των δύο κρατών” χαράζει τα σύνορα μεταξύ τους, τα οποία περνάνε μέσα από αυτές τις γειτονιές.
Το πρώτο απόγευμα που φτάσαμε, είδαμε οικογένειες Παλαιστίνιων στο δρόμο να κοιτάζουν τους Ισραηλινούς έποικους, που πετούσαν τα έπιπλα μέσα από τα σπίτια τους. Τότε ύψωσαν μια ισραηλινή σημαία στην ταράτσα ενός σπιτιού. Σε εκείνο το σπίτι στο παρελθόν, έζησαν 3 γενιές μιας οικογένειας, είχαν αναμνήσεις. Και σήμερα κάποιος βάζει μια σημαία στο σπίτι και πλέον δεν είναι δικό της.
Ποτέ δεν ήταν τόσο χαρακτηριστική η αποτύπωση της αποικιοκρατίας…
Εμείς συνεχίσαμε να συμμετέχουμε στις διαμαρτυρίες σ’ εκείνη τη γειτονιά, καθώς το κράτος συνέχιζε να προχωρεί σε κατασχέσεις όλο και περισσότερων σπιτιών και να στέλνει την αστυνομία να χτυπάει τους κατοίκους. Και σήμερα, 12 χρόνια μετά, συνεχίζεται το ίδιο ακριβώς έγκλημα.
Το Ισραήλ εφάρμοσε αυτή τη φόρμουλα εθνοκάθαρσης ακόμα και πριν από τη σύσταση του, το 1948. Τότε εξαφάνισε ολοσχερώς ολόκληρες πόλεις Παλαιστινίων. Σήμερα, εφαρμόζει τις ίδιες μεθόδους σε οικισμούς, όμως, από γειτονιά σε γειτονιά. Μπορεί να είναι χρονοβόρο αλλά στο μεταξύ οι Παλαιστίνιοι υφίστανται τη στρατιωτική και αστυνομική βαναυσότητα και βιώνουν τις επιπτώσεις της οικονομικής ανέχειας.
Το τέμενος Αλ-Άκσα υπάγεται σε διαφορετικό καθεστώς, γιατί πέρα από όσα ήδη ανέφερα είναι ιερό θρησκευτικό Μνημείο, το ιερότερο για τους Παλαιστίνιους Μουσουλμάνους και το τρίτο λατρευτικό μνημείο για τους Μουσουλμάνους σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Επομένως οι επιθέσεις του Ισραήλ στο Τέμενος έχουν βαρύνουσες διπλωματικές προεκτάσεις, διεθνών διαστάσεων. Αλλά εδώ υπάρχει και μία άλλη οπτική: η πλειοψηφία των Παλαιστινίων είναι Μουσουλμάνοι. Όταν μια αποικιοκρατική οντότητα επιτίθεται σε ένα ιερό Μνημείο, αυτές οι επιθέσεις ενέχουν χαρακτηριστικά γενοκτονίας, όπως, ακριβώς, το ίδιο συμβαίνει με την εθνοκάθαρση των γηγενών κατοίκων στον οικισμό Σέικχ Τζαρά, στην πόλη Λοντ, στη Γάζα, γιατί ο εκτοπισμός ενός πληθυσμού αναγνωρισμένης εθνότητας από τη γη του και η αντικατάσταση του από έναν άλλο πληθυσμό συνιστούν δύο διακριτά εγκλήματα πολέμου, τα οποία συνδυαστικά ισοδυναμούν με γενοκτονία.
2) Είναι γνωστό ότι στις ισραηλινές φυλακές υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με τη μεταχείριση Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων. Μπορείς να μας πεις τι συνέβη στη φυλακή Κετζιότ το 2009 και στο αστυνομικό τμήμα της Ναζαρέτ τον Μάη;
Αν και έχει καταγραφεί από μη κυβερνητικές οργανώσεις, δεν το γνωρίζουν πολλοί, στο Ισραήλ τα βασανιστήρια είναι νόμιμα. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ έχει αφήσει “παράθυρο” στο νόμο που επιτρέπει τα βασανιστήρια και ειδικότερα για τους Παλαιστίνιους, που αποτελούν την πλειοψηφία μέσα στις φυλακές.
Το 2019 η μη κυβερνητική οργάνωση “Δημόσια Επιτροπή εναντίον των βασανιστηρίων στο Ισραήλ” δημοσίευσε μια έρευνα, υποστηρίζοντας ότι τα βασανιστήρια στο Ισραήλ αποτελούν μια “βίαια ρουτίνα”, “ οι γνωστές δουλειές ως συνήθως” που αποτελούν ένδειξη μιας “αρρωστημένης κοινωνίας”, όπου οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι “συστηματικές”.
Το 2013 η UNICEF δημοσίευσε έκθεση, στην οποία καταδεικνύεται ότι η σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση, οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια των παιδιών της Παλαιστίνης που βρίσκονται υπό ισραηλινή κράτηση, είναι “ευρύτατα διαδεδομένα, συστηματικά και έχουν θεσμοποιηθεί ”.
Ότι έγινε στη φυλακή Κετζιότ και στο αστυνομικό τμήμα της Ναζαρέτ, αποτελούν μια πτυχή των πολιτικών που εφαρμόζονται από το στρατιωτικό καθεστώς εναντίον του αυτόχθονος πληθυσμού.
Στη Ναζαρέτ, οι επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων είχαν σαν στόχο να διαρραγεί η ενότητα των Παλαιστίνιων πολιτών του Ισραήλ, που διαδήλωναν εναντίον των βομβαρδισμών των δικών τους ανθρώπων στη Γάζα. Ο Μπ. Νετανιάχου για να καταπνίξει τις διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων, έφερε τις στρατιωτικές δυνάμεις περιπολίας για τον έλεγχο των συνόρων, για να εφαρμόσουν την εκπαίδευση τους ως δυνάμεων καταστολής στη Δυτική Όχθη. Ο Νετανιάχου με απόλυτη σαφήνεια στις δημόσιες ομιλίες του τόνισε ότι “δεν θα υπάρξουν σε επίπεδο νομολογίας έρευνες ” για τις πράξεις τους, θέτοντας με αυτό τον τρόπο το σκηνικό για ότι επακολούθησε, την αιματοχυσία .
Οι σκηνές μαζικής κλίμακας βασανιστηρίων και συλλήψεων είχαν κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό στα ΜΜΕ το Μάη, που ανάγκασε την παλαιστινιακή ηγεσία στα σύνορα του ‘48 να εκδώσει ανακοίνωση, στην οποία ζήτησε τη διεθνή παρέμβαση και συγκεκριμένα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Το διακυβερνητικό σώμα αποκρίθηκε ανακοινώνοντας τη σύσταση Επιτροπής, που ως κύρια αποστολή θα είχε τη διερεύνηση της παραβίασης των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων εντός του Ισραήλ, που είναι πρωτόγνωρο και μας δείχνει, τελικά, πόσο δύσκολο είναι να διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στη στρατιωτική κατοχή και στο αυτό-ανακηρυσσόμενο δημοκρατικό καθεστώς.
Στη φυλακή Κετζιότ (βλέπε εδώ) μέσα από τα βίντεο που ανέβηκαν στο Διαδίκτυο, ο κόσμος έριξε μια φευγαλέα ματιά στη ρουτίνα της ζωής των κρατούμενων στις ισραηλινές φυλακές. Τα βίντεο έδειξαν την έφοδο των ισραηλινών δυνάμεων και στη συνέχεια τον άγριο ξυλοδαρμό κρατουμένων αφού προηγουμένως τους είχαν φορέσει χειροπέδες, έχοντας δέσει τα χέρια τους πίσω από τη πλάτη και στο τέλος έδειξαν ότι σχηματίστηκε μια ανθρώπινη στοίβα με τα κορμιά των χτυπημένων, το ένα πάνω στο άλλο.
Οι εικόνες από τα βίντεο που κατέγραψαν οι κάμερες ασφαλείας και διέρρευσαν μέσα από τη φυλακή Κετζιότ, είναι πραγματικά ανατριχιαστικές, στην ουσία, όμως, αποτελεί τον κανόνα. Εάν παρακολουθείς έρευνες για τους Παλαιστίνιους κρατούμενους, θα διαπιστώσεις ότι συμβαίνουν συχνά βίαιες επιδρομές από τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας στα κελιά τους, κάποιες φορές με το πρόσχημα έρευνας ασφάλειας ή ως άσκηση εκπαίδευσης.
3) Ο τελευταίος βομβαρδισμός του Ισραήλ στη Γάζα. Είναι κατοικήσιμος ο θύλακας από άποψη υποδομών, υδροδότησης και ηλεκτροδότησης , λαμβάνοντας υπόψη τη μόνιμη πολιορκία?
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε, είναι ότι η Λωρίδα της Γάζας είναι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. To 2012, τα Ηνωμένα Έθνη σε έκθεσή τους προέβλεψαν ότι έως το 2020 η Γάζα δεν θα ήταν πλέον κατοικήσιμη, που σήμαινε ότι δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι που θα εξασφάλιζαν την επιβίωση του πληθυσμού. Το 2017 οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών στη Γάζα δημοσιεύοντας τη συνολική έκθεση της τελευταίας δεκαετίας, παραδέχτηκαν ότι μόνο οι δωρεές του Οργανισμού κρατούν ζωντανό το θύλακα εδώ και χρόνια.
Η Γάζα εδώ και 14 χρόνια βρίσκεται κάτω από την πολιορκία του Ισραήλ και συχνά δέχεται στρατιωτικές επιθέσεις ρουτίνας που εξαπολύει, με συνεχείς πυροβολισμούς των αγροτών από στεριά και από θάλασσα, με αεροπορικές επιδρομές και βομβαρδισμούς ανά τακτά χρονικά διαστήματα και με συνεχείς πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones).
Στη Γάζα τουλάχιστον 2 εκ. άνθρωποι, μεταξύ των οποίων πάνω από το 50% του πληθυσμού είναι παιδιά, είναι στριμωγμένοι σε μια χερσαία ζώνη έκτασης μικρότερης των 365 τετρ. χιλιομέτρων και συχνά υφίστανται διακοπές ρεύματος , που μπορεί να διαρκέσουν και μέρες ειδικότερα σε κάποιες γειτονιές. Πάνω από το 97% του νερού δεν είναι πόσιμο, στην ουσία είναι δηλητηριασμένο και αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου στη Γάζα, καθώς πάνω από το ¼ των ασθενειών προκαλούνται από τη ρύπανση των υδάτων .
Οι δημόσιες υποδομές έχουν σε μεγάλο βαθμό καταστραφεί λόγω των ισραηλινών επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένου νοσοκομείων, σχολείων, λατρευτικών χώρων, κυβερνητικών υποδομών όπως και των κεντρικών σταθμών παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, νερού και της μονάδας διαχείρισης αποβλήτων.
Tα νοσοκομεία που επέζησαν των βομβαρδισμών, λειτουργούν με γεννήτριες ηλεκτρικής ενέργειας έκτακτης ανάγκης, ενώ παρατηρείται εξάντληση των αποθεμάτων φαρμάκων που κυριολεκτικά σώζουν ανθρώπινες ζωές, με συνέπεια εκατοντάδες κάτοικοι να αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο αιφνίδιου θανάτου ή μόνιμης, μη αναστρέψιμης αναπηρίας. Εκατοντάδες άνθρωποι ακόμα και νεογέννητα παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους ως απόρροια των συχνών διακοπών ρεύματος και επίσης οι θεραπείες καρκινοπαθών έχουν διακοπεί σε κάποια νοσοκομεία, λόγω της έλλειψης φαρμάκων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι επίκειται εκδήλωση νέων νόσων στη Γάζα, ενώ σύμφωνα με τις εκθέσεις του Οργανισμού για τo 2018, τουλάχιστον 1,27 εκ. Παλαιστίνιοι , που είναι πάνω από το 63% του συνολικού πληθυσμού στον αποκλεισμένο θύλακα, έχουν άμεση ανάγκη κρίσιμων υπηρεσιών υγείας, χωρίς να υπολογίσουμε τους χιλιάδες κατοίκους που έχουν ανάγκη επείγουσας νοσοκομειακής περίθαλψης, οι οποίοι τραυματίστηκαν βαριά το 2018 στη “ Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής ” και στους τελευταίους αεροπορικούς βομβαρδισμούς τον προηγούμενο Μάη.
Στη Λωρίδα της Γάζας η υγειονομική εικόνα λόγω της πανδημίας COVID-19 έχει ως εξής: 112.984 κρούσματα επιβεβαιώθηκαν, 109.155 αποθεραπεύτηκαν , υπάρχουν 2776 ενεργά κρούσματα και 1053 Παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους.
Εξαιτίας των λοκντάουν, λόγω του κορονοϊού, η ανεργία εκτοξεύτηκε από το 55%, που ήταν ήδη το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στον κόσμο, τουλάχιστον στο 70%.
Τα παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και εργάζονται προσπαθώντας να ενισχύσουν το οικογενειακό εισόδημα. Παρ’ όλα αυτά η ανεργία στους νέους αγγίζει τουλάχιστον το 70%, ο μέσος όρος ηλικίας ανήλικων εργαζομένων είναι 17 ετών, χωρίς να διαφαίνεται κάποια προοπτική αλλαγής εκτός από το να σημειωθεί επιδείνωση της ανεργίας. Πάνω από το 80% του πληθυσμού στηρίζεται στη ανθρωπιστική βοήθεια, για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης όπως τρόφιμα, κουβέρτες, στρώματα , οικιακές συσκευές και τέλος η πρόσβαση στη βασική εκπαίδευση, στις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας και στα καταφύγια, ενώ οι περιορισμοί λόγω της πανδημίας, αναμένεται να προκαλέσουν επισιτιστική κρίση τουλάχιστον για το 50% των Παλαιστινίων στη Γάζα
4) Οι Παλαιστίνιοι αντάρτες έχουν το δικαίωμα της αυτοάμυνας;
Οι περιορισμοί στην ελευθερία μετακίνησης που έχει επιβάλει το Ισραήλ στη Γάζα, έχει παγιδεύσει τους Παλαιστίνιους σε αυτή την μη κατοικήσιμη λωρίδα της γης, χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να έχουν βιώσιμες συνθήκες διαβίωσης.
Σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το δικαίωμα της αυτοάμυνας είναι εγγενές για κάθε μεμονωμένη κρατική οντότητα, όταν δέχεται ένοπλη επίθεση. Αυτό σημαίνει ότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και σε σχέση με όσα ήδη έχω περιγράψει, οι Παλαιστίνιοι έχουν το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας . Το Ισραήλ που έχει επιβάλλει μια φιλοπόλεμη στρατιωτική κατοχή, έχει την υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες και δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να προβαίνει σε επιθέσεις εναντίον τους.
5) Πιστεύεις ότι σύντομα θα ξεκινήσει νέος πόλεμος στη Γάζα με τη νέα κυβέρνηση Ν.Μπένετ-Γ.Λαπίντ;
Αν δεν υπάρξει μια δραματική αλλαγή στις πολιτικές που εφαρμόζει το Ισραήλ ως προς τη Γάζα, τα τελευταία 15 χρόνια μας έχουν διδάξει ότι στο μέλλον θα πρέπει να περιμένουμε νέες βίαιες επιθέσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ο στρατός έχει ήδη επεξεργαστεί νέα επιχειρησιακά σχέδια, για νέες επιδρομές, τα οποία θα εκτελέσει όταν θα υπάρξει μια ευνοϊκή πολιτική συγκυρία με εντολή του πρωθυπουργού, ο οποίος έχει ελάχιστη επιρροή στο στρατό και απλά θα πατήσει το “κόκκινο κουμπί”, ενώ ο στρατός θα κάνει όλα τα υπόλοιπα.
6)Η Παλαιστίνη τελικά θα εξαφανιστεί από το χάρτη της ανθρωπότητας? Ποια είναι η λύση για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση;
Εύχομαι μια μέρα να ζήσω το τέλος του απαρτχάιντ, τον τερματισμό της στρατιωτικής κατοχής και την αληθινή ισότητα, όπου τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα θα γίνονται απολύτως σεβαστά. Θέλω, επίσης, να δω τον απόλυτο σεβασμό για τα δικαιώματα και τις ζωές του αυτόχθονος πληθυσμού. Το Ισραήλ έχει συντρίψει τους Παλαιστίνιους και διέλυσε την κοινότητα τους. Σαν εγγονή επιζώντα από το Ολοκαύτωμα, στο λέω δεν μπορείς να συνέλθεις από τη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Για τους Εβραίους της Ευρώπης εφαρμόστηκαν αποτυχημένες πολιτικές “λύσεις”, που είχαν σαν συνέπεια τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Μέση Ανατολή. Νομίζω η μοναδική λύση είναι άμεσα ο τερματισμός της βίας και η αφαίρεση της εξουσίας από τους αυτουργούς αυτών των εγκλημάτων. Μετά από αυτό, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για να αποδοθούν αποζημιώσεις και να απαιτήσουμε την ανάληψη ευθυνών. Σε αυτές τις διαδικασίες θα πρέπει να ηγούνται τα θύματα με τη στήριξη της Διεθνούς Κοινότητας.
Αυτό ονειρεύομαι, να υπάρξει μια κουλτούρα λογοδοσίας.
Επίσης θα χρειαστεί η ανάπτυξη μιας (διπλωματικής) αποστολής διατήρησης της ειρήνης που θα προστατεύει τους Παλαιστίνιους, θα επιβλέψει την επιστροφή των προσφύγων και θα προβεί σε σοβαρές διπλωματικές πολιτικές πρωτοβουλίες για να προσαχθούν στη δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι.
Το υπόδειγμα της διχοτόμησης ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και έχει αποτύχει από τότε, το 1949. Νομίζω ότι η λύση των δύο κρατών δεν θα έπρεπε ποτέ να μπει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, γιατί συμβάλλει στην παγίωση της αποικιοκρατίας και όπως ανέφερα προηγουμένως η αποικιοκρατία ισοδυναμεί με γενοκτονία. Οι Σιωνιστές δεν θα έπρεπε ποτέ να επιβραβευτούν με τα λάφυρα της γενοκτονίας.
Όποια και αν είναι η εικόνα του Ισραήλ, είναι ένα αποτυχημένο κράτος που εσκεμμένα αδιαφορεί για την ευημερία και για την ίδια την επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν κάτω από το καθεστώς του.
Ένα κράτος έχουμε αυτή τη στιγμή υπό το συγκεκριμένο καθεστώς. Αυτό που θα χρειαστεί είναι να καταργήσουμε τις πολιτικές απαρτχάιντ και τότε θα μπορεί να λειτουργήσει ενιαία, σεβόμενο τις ζωές και τα δικαιώματα όλων των πολιτών που ζουν υπό τη δική του δικαιοδοσία.
Όσο αφορά το όνομα του κράτους, νομίζω ότι επίσημα θα πρέπει να αναφέρεται ως Παλαιστίνη και οι Σιωνιστές μπορούν να το λένε όπως θέλουν.
Μην χάσετε μεθαύριο το 2ο μέρος της συνέντευξης μας με την Ταλί Σαπίρα
