Άλλη μια μεγάλη στρατηγική μονάδα της χώρας, η ΛΑΡΚΟ, οδηγείται ταχέως σε τεμαχισμό και ξεπούλημα, με τους εργαζόμενους να βρίσκονται στον “αέρα”, σε εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα και πολλοί να οδηγούνται στην απόλυση.
Με δηλώσεις του το Σάββατο ο Κ. Χατζηδάκης επανέλαβε ότι “υπάρχει μια απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του 2014, που δίνει μια διέξοδο για να προχωρήσει η επιχείρηση καθαρή από βάρη. Συγκεκριμένα για να αντιμετωπιστεί το θέμα των κρατικών ενισχύσεων (και επειδή η επιχείρηση δεν μπορεί να τις επιστρέψει), θα τεθεί σε κάποια διαδικασία εκκαθάρισης. Εμείς θέλουμε να είναι – και θα είναι- εκκαθάριση εν λειτουργία. Θα δούμε αυτές τις μέρες με βάση ποιο νόμο“.
“Στη συνέχεια θα προχωρήσουμε, σύμφωνα με την απόφαση αυτή, σε πώληση στοιχείων ενεργητικού σε δύο πακέτα: το εργοστάσιο δηλαδή από τη μια πλευρά και το ορυχείο από την άλλη. Θα γίνει διαγωνισμός την ίδια μέρα με δυνατότητα κάποιος επενδυτής να αγοράσει και τα μεν και τα δε. Θα υπάρξει επενδυτής και αυτό θα είναι καλό για τους εργαζόμενους, διότι θα τελειώσει αυτό το καθεστώς ανασφάλειας. Πραγματικά δεν πάει άλλο. Το ποσό που οφείλει η ΛΑΡΚΟ στη ΔΕΗ δεν θα πληρωθεί αλλά αν αφήσουμε να διαιωνιστεί αυτή η κατάσταση η ΔΕΗ θα επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο και δεν αντέχει άλλο“.
Ερωτώμενος αν θα υπάρξει μέριμνα για τους εργαζόμενους, ο Κ. Χατζηδάκης εκτίμησε ότι η μεγάλη πλειονότητά τους θα βρει δουλειά στον επόμενο επενδυτή.
Σε σχέση με τα παραπάνω προξενεί εντύπωση γιατί η Κομισιόν διαγράφει τις επιστροφές της επιχείρησης μόνο αν η τελευταία περάσει σε ιδιώτες και δεν μείνει στο Δημόσιο, όπως το ίδιο δυστυχώς κάνει στην πράξη και η ΔΕΗ με τη διαγραφή των χρεών της ΛΑΡΚΟ .
Γιατί δεν διαγράφονται όλα αυτά εδώ και τώρα από τη δημόσια ΛΑΡΚΟ, για να μπορέσει η τελευταία να ανασυγκροτηθεί και να αποκτήσει ένα ανεξάρτητο managment ώστε να μπει σε μια νέα περίοδο ασφαλούς βιωσιμότητας;
Όσον αφορά τους εργαζόμενους που θα φύγουν από την επιχείρηση με τον νέο επενδυτή είναι ερώτημα αν θα είναι λίγοι σχετικά ή πολλοί κι’ αυτό όχι ότι αν απολυθούν λίγοι εργαζόμενοι είναι μικρό το κακό.
Δυστυχώς οι συστημικές κυβερνήσεις της χώρας και φυσικά οι συστημικές “αντιπολιτεύσεις” ούτε θέλουν ούτε μπορούν να κινηθούν στους παραπάνω άξονες.
Το δυστύχημα είναι ότι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ στην πλειοψηφία τους επιλέγουν συστημικά κόμματα. Βάζουν οι ίδιοι το κεφάλι τους στη λαιμητόμο.
Γιώργος Αρτινός