Γεια σου, ρε πολιτευτάκια! Συριζαίε που έγινες Συριζάκιας. Γεια σου, αδερφέ μου, που απέκτησες ψήφο στη Βουλή και σου άλλαξε η ψήφος τη ζωή. Τώρα ετάζεις καρδίας και νεφρούς, δίνεις στον Λάτση ό,τι ζητά, στη Μέρκελ ό,τι γουστάρει, σε βλέπω κορδωτό-κορδωτό μέσα στο ανοιξιάτικο φως να αναφέρεσαι στη Fraport και να λες: Στρατηγέ μου, ιδού τα αεροδρόμιά σου! Φραπ φραπ και πορτ πορτ, ζιγκ και χάι και γιαβόλ.
Γεια σου, πολιτευτάκια, λίγδωσε το αντεράκι σου, έγινε φράπα το μουτράκι σου, φόρεσες πατούμενο χειροποίητο και τώρα κόβεις συντάξεις αράδα. Και υπερηφανεύεσαι. Διότι ενώ θα μπορούσες να έχεις κόψει τρεις συντάξεις τον χρόνο, εσύ κόβεις μόνον δύο, σ’ ευχαριστούμε, ω μεγάθυμε, κατόπιν ενεργειών σου σωθήκαμε. Χειροκροτώ τον κύριο Σπίρτζη -τι «κύριος»;- σύντροφος! εκ Πασοκάρας! Κόβει δυο συντάξεις από τις 12 ο ερίφης και ταυτοχρόνως υπόσχεται ότι θα δώσει τη 13η σύνταξη και του χρόνου – και δεν πέφτει φωτιά να τον κάψει, διότι ο Πανάγαθος είναι ευρύχωρος με τα τέκνα του και διότι η Δικαιοσύνη δεν δύναται να ασχοληθεί με τους απατεώνες, αν είναι πολιτικοί. Καθότι, αν κάποιος σου άρπαζε 700 ευρώ, ας πούμε, και σου έλεγε ότι θα σε αποζημιώσει (αν σε αποζημιώσει) με 300 ευρώ, θα τον μπουζούριαζαν όχι μόνον οι χωροφυλάκοι αλλά και οι διερχόμενοι γάτοι.
Γεια σου, ρε πολιτευτάκια! Από σοφιστεία σε σοφιστεία πας, κι από γκάφα σε γκάφα πέφτεις. Προχθές σου εξηγούσε ο κ. Δραγασάκης γιατί είμαστε με τον κυρ Σουλτς και χθες ο κυρ Σουλτς μας εξηγούσε γιατί είναι με τη Μέρκελ. Πάλι μέσα έπεσες, μεγάλε! Είσαι όμως πια αναγκασμένος να παραμυθιάζεσαι, είσαι αναγκασμένος να εξαπατάς, είτε αυταπατάσαι είτε όχι.
Εγινες χαλκέντερος στα ψέματα κι απέκτησες χιούμορ Καρανίκα, όταν χασκογελάς, καθώς ακούς τον Τσίπρα να λέει ότι τα 300 ευρώ του Μπαλαούρα δεν φταίνε δα για τα 300 δισ. του χρέους! Γελάς με αυτά που ακούς και δεν κλαις με αυτά που κάνεις.
Σε ήξερα από παλιά και φταίω που έφτασες να έχεις με την ψήφο σου το δικαίωμα του δήμιου για τους αδύναμους και του γραικύλου για τους Δυνατούς. Φταίω που νόμιζα ότι ήσουν απλώς ένας κατιμάς, μια φύρα, ότι άλλοι, κάρρονες (αν ξέρεις τη λέξη) θα κυβερνούσαν, υπερήφανοι Αριστεροί για μια υπερήφανη Ελλάδα, όμως εσένα ανέσυραν απ’ τον βυθό, κυπρίνο φουσκωμένον να κυβερνάς, να θολώνεις τα νερά και να πνίγεται μέσα τους ευκολότερα ο κοσμάκης. Τι με κοιτάς; έγινες Πολάκης και βρίζεις. Εγινες Φλαμπουράρης – περάστε, κ. Μελισσανίδη, τι άλλο θα πάρετε; Τι με κοιτάς; φτιάξατε σημαίες από άπλυτα ρούχα και πορεύεσθε τον οδικό χάρτη προς τον Αδη – το καραβάνι περνά κι έναν-έναν μας τρώνε τα σκυλιά. Συνυπογράφει ο Τσίπρας τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Συρία και συ νομίζεις ότι η δική σου συνυπογραφή είναι από άλλο αίμα – αλλά σιγά! Σιγά μη δίνεις πια σημασία σε κάτι τέτοια. Αν έδινες, θα ήσουν σκεπτικός, κατηφής, δεν θα αγόρευες από τα πάνελ στο πόπολο σαν να ’ναι οι πολίτες ηλίθιοι.
Μερικές φορές ξεχνιέμαι και χαχανίζω, όπως όταν μιλάει ο Ευκλείδης εις άπταιστον ιωνικήν ή ο Ζουράρις σε τσαχπίνα δωρική – η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι κάτι το ωραίον και πολυπολιτισμικόν, χρήσιμο στο ψάρεμα που έλεγε και ο Χάρρυ Κλυνν, αλλά άχρηστο στις αυτοκτονίες. Και μη μου πεις ότι επί ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονούν λιγότεροι από όσους επί Πασοκοδεξιάς, διότι δεν σας ψήφισαν για αυτό αυτοί που αυτοκτονούν.Ομως, εις μάτην σου γράφω γράμμα και γραφή, εσύ είσαι πεισμένος ότι σε υπονομεύω. Αλλά οι καιροί ου μενετοί, κι αυτό που ’ρχεται καταπάνω σου, νωρίτερα ή αργότερα, θα σε βρει – και τότε, τι; Θαρρείς ότι το τέλος σου θα μπορείς να το επαναδιαπραγματευθείς που λέει και ο κ. Βούτσης; Θαρρείς ότι την ψήφο που τόσες φορές χρησιμοποίησες χύνοντας αίμα και αίμα θα ξεπλύνεις σε κάποια κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Γεια σου, ρε Συριζαίε, που ’γινες Συριζάκιας, κάτι τέτοια λες στον εαυτόν σου – για την Ελλάδα ρε γαμώτο συνεργάσθηκα, για να τη σώσω την παρέδωσα για 99 χρόνια – μην ολοφύρεσαι, υποκριτή, και μην ολολύζεις, αυτά που λες μόνον η Τρέλα τα ακούει με ευχαρίστηση, μόνον της Μωρίας αρέσουν – ήτις μωραίνει ον βούλεται απολέσαι. Και εσύ -αρχή άνδρα δείκνυσι- μωρός, εν μέθη της εξουσίας κι εν αλαζονεία τελών, αναλόγως θα τελευτήσεις. Με αυτά που έκανες εναντίον των συνανθρώπων σου να σε στολίζουν και με όσα ακόμα θα κάνεις.
Και μην τραγουδήσεις ως άλλο κύκνειο άσμα τον εθνικό ύμνο του ραγιά «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», θα είναι ανώφελο, μην πεις ότι υπηρέτησες τη λογική τού «το μη χείρον βέλτιστον», μην κλαυτείς ότι εσύ απλώς «διαταγές εκτελούσες», διότι οι Ερινύες δεν χαμπαριάζουν από τέτοια. Κι αν για να προλάβεις τις Ερινύες ξερίζωσες την καρδιά σου, αυτό θέλανε κι αυτές, απ’ τον κόπο τις έβγαλες.
Σε όλους τους υπόλοιπους ο υπογράφων εύχεται καλή Ανάσταση. Στον Συριζάκια, όχι! Ξέρω, αυτό δεν θα ήταν καθόλου χριστιανικό εκ μέρους μου, αν ήμουν χριστιανός. Ομως δεν έχει σημασία τι είμαι. Αν ήταν η ψυχή μου ήσυχη, αν η κατάνυξη με είχε ευλογήσει, τέτοιες μέρες, στου Γέροντα Παπαδιαμάντη τις σελίδες θα τριγύρναγα και σε ενύπνια ηδύτατα ταξιδιώτης θα ευτυχούσα. Ομως, με τόσο Γολγοθά παντού, αδύνατον. Και για αυτόν τον Γολγοθά έχω κι εγώ φταίξει…
Γεια σου, ρε πολιτευτάκια! Από σοφιστεία σε σοφιστεία πας, κι από γκάφα σε γκάφα πέφτεις. Προχθές σου εξηγούσε ο κ. Δραγασάκης γιατί είμαστε με τον κυρ Σουλτς και χθες ο κυρ Σουλτς μας εξηγούσε γιατί είναι με τη Μέρκελ. Πάλι μέσα έπεσες, μεγάλε! Είσαι όμως πια αναγκασμένος να παραμυθιάζεσαι, είσαι αναγκασμένος να εξαπατάς, είτε αυταπατάσαι είτε όχι.
Εγινες χαλκέντερος στα ψέματα κι απέκτησες χιούμορ Καρανίκα, όταν χασκογελάς, καθώς ακούς τον Τσίπρα να λέει ότι τα 300 ευρώ του Μπαλαούρα δεν φταίνε δα για τα 300 δισ. του χρέους! Γελάς με αυτά που ακούς και δεν κλαις με αυτά που κάνεις.
Σε ήξερα από παλιά και φταίω που έφτασες να έχεις με την ψήφο σου το δικαίωμα του δήμιου για τους αδύναμους και του γραικύλου για τους Δυνατούς. Φταίω που νόμιζα ότι ήσουν απλώς ένας κατιμάς, μια φύρα, ότι άλλοι, κάρρονες (αν ξέρεις τη λέξη) θα κυβερνούσαν, υπερήφανοι Αριστεροί για μια υπερήφανη Ελλάδα, όμως εσένα ανέσυραν απ’ τον βυθό, κυπρίνο φουσκωμένον να κυβερνάς, να θολώνεις τα νερά και να πνίγεται μέσα τους ευκολότερα ο κοσμάκης. Τι με κοιτάς; έγινες Πολάκης και βρίζεις. Εγινες Φλαμπουράρης – περάστε, κ. Μελισσανίδη, τι άλλο θα πάρετε; Τι με κοιτάς; φτιάξατε σημαίες από άπλυτα ρούχα και πορεύεσθε τον οδικό χάρτη προς τον Αδη – το καραβάνι περνά κι έναν-έναν μας τρώνε τα σκυλιά. Συνυπογράφει ο Τσίπρας τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Συρία και συ νομίζεις ότι η δική σου συνυπογραφή είναι από άλλο αίμα – αλλά σιγά! Σιγά μη δίνεις πια σημασία σε κάτι τέτοια. Αν έδινες, θα ήσουν σκεπτικός, κατηφής, δεν θα αγόρευες από τα πάνελ στο πόπολο σαν να ’ναι οι πολίτες ηλίθιοι.
Μερικές φορές ξεχνιέμαι και χαχανίζω, όπως όταν μιλάει ο Ευκλείδης εις άπταιστον ιωνικήν ή ο Ζουράρις σε τσαχπίνα δωρική – η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι κάτι το ωραίον και πολυπολιτισμικόν, χρήσιμο στο ψάρεμα που έλεγε και ο Χάρρυ Κλυνν, αλλά άχρηστο στις αυτοκτονίες. Και μη μου πεις ότι επί ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονούν λιγότεροι από όσους επί Πασοκοδεξιάς, διότι δεν σας ψήφισαν για αυτό αυτοί που αυτοκτονούν.Ομως, εις μάτην σου γράφω γράμμα και γραφή, εσύ είσαι πεισμένος ότι σε υπονομεύω. Αλλά οι καιροί ου μενετοί, κι αυτό που ’ρχεται καταπάνω σου, νωρίτερα ή αργότερα, θα σε βρει – και τότε, τι; Θαρρείς ότι το τέλος σου θα μπορείς να το επαναδιαπραγματευθείς που λέει και ο κ. Βούτσης; Θαρρείς ότι την ψήφο που τόσες φορές χρησιμοποίησες χύνοντας αίμα και αίμα θα ξεπλύνεις σε κάποια κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Γεια σου, ρε Συριζαίε, που ’γινες Συριζάκιας, κάτι τέτοια λες στον εαυτόν σου – για την Ελλάδα ρε γαμώτο συνεργάσθηκα, για να τη σώσω την παρέδωσα για 99 χρόνια – μην ολοφύρεσαι, υποκριτή, και μην ολολύζεις, αυτά που λες μόνον η Τρέλα τα ακούει με ευχαρίστηση, μόνον της Μωρίας αρέσουν – ήτις μωραίνει ον βούλεται απολέσαι. Και εσύ -αρχή άνδρα δείκνυσι- μωρός, εν μέθη της εξουσίας κι εν αλαζονεία τελών, αναλόγως θα τελευτήσεις. Με αυτά που έκανες εναντίον των συνανθρώπων σου να σε στολίζουν και με όσα ακόμα θα κάνεις.
Και μην τραγουδήσεις ως άλλο κύκνειο άσμα τον εθνικό ύμνο του ραγιά «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», θα είναι ανώφελο, μην πεις ότι υπηρέτησες τη λογική τού «το μη χείρον βέλτιστον», μην κλαυτείς ότι εσύ απλώς «διαταγές εκτελούσες», διότι οι Ερινύες δεν χαμπαριάζουν από τέτοια. Κι αν για να προλάβεις τις Ερινύες ξερίζωσες την καρδιά σου, αυτό θέλανε κι αυτές, απ’ τον κόπο τις έβγαλες.
Σε όλους τους υπόλοιπους ο υπογράφων εύχεται καλή Ανάσταση. Στον Συριζάκια, όχι! Ξέρω, αυτό δεν θα ήταν καθόλου χριστιανικό εκ μέρους μου, αν ήμουν χριστιανός. Ομως δεν έχει σημασία τι είμαι. Αν ήταν η ψυχή μου ήσυχη, αν η κατάνυξη με είχε ευλογήσει, τέτοιες μέρες, στου Γέροντα Παπαδιαμάντη τις σελίδες θα τριγύρναγα και σε ενύπνια ηδύτατα ταξιδιώτης θα ευτυχούσα. Ομως, με τόσο Γολγοθά παντού, αδύνατον. Και για αυτόν τον Γολγοθά έχω κι εγώ φταίξει…
Δυστυχώς κι εγώ εφταιξα αγαπητέ Στάθη.
Έκανα αυτό το λάθος παρ όλο που πάντα πίστευα ότι οι Γενίτσαροι ειναι
Χειρότεροι και από τον ίδιο τον εχθρό.
Και ομως αγαπητε Σταθη.
Ο Παπαδιαμαντης ισα ισα γιαυτες τις εποχες ειναι οπλο ισχυροτατο ως τροπος στο αδιεξοδο και αντιδοτο στο δηλητηριο της αμηχανιας.Ειδικα τωρα στρεψου σαυτον.
Καλη Ανασταση.