Όλοι οι προηγούμενοι του Ν. Κοτζιά υπουργοί Εξωτερικών ήταν περίπου ηλίθιοι ή ολίγον, για να μην πούμε πολύ, οπαδοί της “μικράς και εντίμου Ελλάδος“, το “έντιμόν” το χρησιμοποιώ για την πληρότητα της ρήσης. Πήγαιναν και έφευγαν, λοιπόν, οι προηγούμενοι στο ΥΠΕΞ και όλο ξεχνούσαν να μεγαλώσουν την Ελλάδα. Παρ’ ολίγον να το ξέχναγε και ο Ν. Κοτζιάς. Το θυμήθηκε, όμως, την τελευταία στιγμή. Μόλις έφευγε παραιτούμενος από το ΥΠΕΞ, ακριβώς στην τελετή παράδοσης των καθηκόντων του.
Έτσι λοιπόν, μόλις που πρόλαβε και ξεφούρνισε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο από τα 6 ν.μ στα 12 ν.μ. Προσθέτω είπε, ως άλλος ελευθερωτής της χώρας, μια έκταση στην Ελλάδα όση η Θεσσαλία! Ξέχασε όμως κάτι λεπτομέρειες. Ξέχασε στην επικοινωνιακή φούρια του ότι η Ελλάδα δεν βρέχεται μόνο από το Ιόνιο πέλαγος αλλά και από το Μυρτώο, το Κρητικό, το Λιβυκό, το Καρπάθιο, α, ναι, ναι και το Αιγαίο Πέλαγος.
Και αναφέρομαι ειδικά στο Αιγαίο γιατί εδώ υπάρχει το μεγάλο αγκάθι με το casus belli της Τουρκίας αν τα 6 ν.μ των ελληνικών χωρικών υδάτων γίνουν 12 ν.μ αλλά και κάτι ανομολόγητο, το “Πρωτόκολλο της Βέρνης“, με το οποίο η Τουρκία “απαγορεύει” στην Ελλάδα και σε όλο το Αιγαίο οποιαδήποτε θαλάσσια έρευνα πέραν από τα 6 ν.μ, ακόμα και έξω από την Αττική. Ή δεν είναι έτσι κ. Ν. Κοτζιά, που μεγαλώσατε τόσο απλά και γρήγορα την Ελλάδα.
“Ξεχνώντας” όμως, ο Ν. Κοτζιάς, έστω προσωρινά, το Αιγαίο ξεχνάει και κάτι άλλο: ότι ουδέν μονιμότερου του προσωρινού και πως έτσι αντί να αρχίσει από το πρόβλημα, το Αιγαίο, ξεκινάει από την επέκταση των χωρικών υδάτων σε εκείνη την θαλάσσια περιοχή που η επέκταση τους επιβεβαιώνει την αποδοχή του προβλήματος ως τέτοιου και κυρίως επιβεβαιώνει με την ελληνική βούλα την “ιδιαιτερότητα” που έχει το Αιγαίο έναντι του Ιονίου. Που επιβεβαιώνει, δηλαδή, ευθέως την Τουρκική θέση για την εξαίρεση του Αιγαίου από τους διεθνείς κανόνες, την οποία μπορεί η Ελλάδα να θεωρεί προσωρινή αλλά προωθώντας τα 12 ν.μ στο Ιόνιο, διευκολύνει εκ των πραγμάτων την άλλη πλευρά να την εκλάβει ως αόριστη και ως ανοχή στην πράξη των βλέψεων της ή και ως αδυναμία.
