Όταν η Κομισιόν «ενδιαφέρεται» για το περιβάλλον — ή «για κοίτα ποιος μιλάει»!
Αναρωτιέσαι, πλέον, μήπως το διαρκές, ανελέητο δούλεμα έχει αναχθεί σε βασική αξία του σύγχρονου «ευρωπαϊσμού»… Διαβάζεις ότι η Κομισιόν έδωσε στη δημοσιότητα «δέσμη συστάσεων» προς τα κράτη-μέλη της ΕΕ για την «προστασία του περιβάλλοντος». Ποια; Η Κομισιόν…
Βεβαίως, θέμα μας εν προκειμένω δεν είναι τι ακριβώς θέλει. Είναι το «κοίτα ποιος μιλάει». Ζεις τώρα εσύ στην Ελλάδα και ξέρεις, για παράδειγμα, ότι (και) η «θεσμική Ευρώπη», με την ιδιότητα της πιστώτριας δύναμης, έθεσε προσφάτως ως όρο για την εκταμίευση μιας δόσης την οριστική «ρύθμιση του θέματος» του Ελληνικού. Αξίωση που μόνο αδαείς δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς προαναγγέλλει για το περιβάλλον στην πρωτεύουσα (οι λόγοι έχουν αναλυθεί επανειλημμένως).
Ζεις στην Ελλάδα και ξέρεις ποια θέση έλαβε, τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Αλεξάντερ Βιντερστάιν, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τα της ολέθριας για το περιβάλλον –και για πολλούς τομείς κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας στη Χαλκιδική– «επένδυσης» της Eldorado Gold. «Εφαρμογή των μέτρων για τη βελτίωση του επιχειρηματικού και επενδυτικού περιβάλλοντος της Ελλάδας, όπως προβλέπονται στο πρόγραμμα προσαρμογής», ζήτησε ο εκπρόσωπος του… ακοίμητου φρουρού του περιβάλλοντος, που λέγεται Κομισιόν.
Πήρε μήπως το αφτί ή το μάτι κανενός οποιαδήποτε ανησυχία Ευρωπαίων παραγόντων για τις επαπειλούμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων που απειλούν να κάνουν αγνώριστη (και τουριστικώς ανεπιθύμητη, όσο κι αν φαντάζει αδιανόητο με τα σημερινά δεδομένα) μια εκπληκτική περιοχή που περικλείει το Ζαγόρι, σαράντα έξι παραδοσιακούς οικισμούς, σημαντικό τμήμα εθνικών πάρκων της Βόρειας Πίνδου, του Βίκου-Αώου και της Πίνδου-Βάλια Κάλντα; Το δικό μας (αφτί και μάτι) δεν έτυχε να πιάσει κάποια έκφραση ή κίνηση ευρωπαϊκής δυσφορίας, για τούτη την παράνοια…
Κι όμως, η Κομισιόν ενδιαφέρεται –λέει– για την προστασία του περιβάλλοντος στις χώρες-μέλη! Αλλά, όχι, δεν συμβαίνει κάτι πρωτότυπο. Απλώς, είτε καταστρέφει τη φύση είτε την εργασία, η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού γίνεται με τα λάβαρα του ψευδεπίγραφου. Γιατί να μην «προστατεύει» και το περιβάλλον η «θεσμική Ευρώπη»; Κατ’ αντιστοιχία «προστατεύει» την απασχόληση, διαλύοντας εργασιακές σταθερές και δικαιώματα δεκαετιών. «Προστατεύει» τη δημοκρατία, πότε φυτεύοντας δοτούς τραπεζίτες σε πρωθυπουργικούς θώκους, πότε επιβάλλοντας ως μέθοδο διακυβέρνησης τις διαδοχικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κι ενίοτε επιδεικνύοντας… αμέριστη κατανόηση σε ωμές παρακάμψεις κοινοβουλευτικών οργάνων, όπως συνέβη με τη γαλλική εθνοσυνέλευση, για να «περάσει» η κυβέρνηση Μακρόν τον νόμο για τα εργασιακά. Διότι και η αστική δημοκρατία οφείλει να γίνεται «ευέλικτη», όπως η εργασία…
Και όταν, ελλείψει ριζοσπαστικής αριστερής αμφισβήτησής της (η τραγωδία της εποχής), η «θεσμική Ευρώπη» θρέφει δυνάμεις ρατσισμού και εθνικισμού, παριστάνει κατόπιν… το θύμα και την ασπίδα, συνάμα. «Εμείς ή ο ακροδεξιός λαϊκισμός», σκούζουν οι τελάληδές της. Είναι σαν να φωνάζει το έλος για τα κουνούπια που έθρεψε και για την ελονοσία που αυτά μεταφέρουν…
Πηγή:prin.gr
