Οι σχέσεις με το Ισραήλ διέπονταν ανέκαθεν από μια βαθιά αντίφαση. Όποιος επίσημος ακόμη και κρατικός φορέας τις καλλιεργούσε και τις ανέπτυσσε, ελπίζοντας σε υλικά οφέλη, πολύ γρήγορα απογοητευόταν. Από αυτόν τον κανόνα της εξωτερικής πολιτικής δεν γλίτωσαν ούτε οι ΗΠΑ που μόνο ζημιές εγγράφουν από την προστασία που προσφέρουν στο πιο μισητό κράτος της Μέσης Ανατολής. Σιγά επομένως που θα αποτελέσουν εξαίρεση η Ελλάδα και η Κύπρος που όχι μόνο προσδοκούν οφέλη, αλλά δε χάνουν κι ευκαιρία υπουργοί και πρωθυπουργοί να διατυμπανίζουν την «αμοιβαία επωφελή συνεργασία» κι άλλα τέτοια τυχοδιωκτικά, φαιδρά και ανιστόρητα.
Από την άλλη όμως, οι σχέσεις με το Ισραήλ (που είναι πάντα επιζήμιες για κράτη και οργανισμούς) είναι συχνά επωφελείς για άτομα. Πολλά θα είχαν να πουν για παράδειγμα Έλληνες λογοτέχνες, μεταξύ πολλών άλλων, που απήλαυσαν την ισραηλινή …φιλοξενία τα προηγούμενα χρόνια! Ξεχείλιζε γενναιοδωρίας το Ισραήλ όταν άνοιγε την αγκαλιά του για να προσεταιριστεί διαμορφωτές γνώμης (πασίγνωστους για την έφεση στο τζάμπα) έτσι ώστε να δημιουργήσει ρήγματα στην παραδοσιακά φιλο-παλαιστινιακή στάση των Ελλήνων. Και σε ένα βαθμό τα κατάφερε. Τι ήταν άλλωστε λίγα εκατομμύρια που μπορεί να θυσίασε;
Αυτή τη φορά όμως η επίθεση φιλίας των Σιωνιστών τα βρήκε λίγο δύσκολα…
Συγκεκριμένα, η πρεσβεία του Ισραήλ συναντήθηκε με τον πρύτανη και στελέχη του ΑΠΘ ζητώντας να χρηματοδοτήσει τη διοργάνωση εκδήλωσης για τα εξήντα χρόνια από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, την οποία θα χαιρέτιζε ο πρέσβης. Αρχικά προτάθηκε η εκδήλωση να διοργανωθεί από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Η γενική συνέλευσή του αρνήθηκε, έπειτα από παρέμβαση και ομάδας φοιτητών, αλλά ενδέχεται να βρεθούν άλλα τμήματα του ΑΠΘ πρόθυμα να συνδράμουν τον σχεδιασμό της πρεσβείας.
Η πρεσβεία επιδιώκει μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις αφενός να εξαγοραστούν δημόσιοι διανοούμενοι και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, και αφετέρου να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του ελληνικού λαού η δολοφονική πολιτική της στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και η ωμή καταπίεση των Παλαιστίνιων σε ολόκληρο το Ισραήλ. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι να κλιμακωθούν οι αντιδράσεις σ’ αυτή την παρεμβατική πολιτική, η οποία επί της ουσίας προσβάλλει και εκθέτει το πανεπιστήμιο, και κάθε άλλο φορέα που θα συνεργαστεί με την πρεσβεία, και τελικά να συγκροτηθεί, επιτέλους, και στη χώρα μας κίνημα για τη διακοπή των σχέσεων με το κράτος – δολοφόνο.
H Ελλάδα παραμένει μια από τις λίγες χώρες στις οποίες διατηρεί χαμηλό προφίλ το παγκόσμιο κίνημα Μποϋκοτάζ, Αποεπένδυσης, Κυρώσεων (BDS: Boycott, Divestment, Sanctions). Λειτουργώντας υπό παλαιστινιακό συντονισμό, το κίνημα αυτό ζητά ν’ αποκτήσουν και οι Παλαιστίνιοι τα ίδια δικαιώματα που απολαμβάνει η υπόλοιπη ανθρωπότητα, με βάση τις αρχές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ισότητας. Καλεί σε κινητοποιήσεις ώστε να αναγκαστεί το Ισραήλ να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο, και πρώτα – πρώτα να σταματήσει την κατοχή και τον εποικισμό στα παλαιστινιακά εδάφη, να πάψει τις διακρίσεις σε βάρος των Παλαιστίνιων, και να επιτρέψει στους πρόσφυγες να επιστρέψουν στη γη και στα σπίτια τους. Ενώνοντας εδώ και παραπάνω από δέκα χρόνια εργατικά συνδικάτα, πανεπιστήμια, επιστημονικά σωματεία, εκκλησίες και κινήματα από όλο τον κόσμο, έχει συμβάλει σημαντικά στην απονομιμοποίηση του ισραηλινού απαρτχάιντ. Ακολουθεί δε το παράδειγμα του κινήματος που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’80 ενάντια στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρρικής, μέχρι την κατάργησή του.
Γι’ αυτό και το ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ το καταπολεμά, το απειλεί και προσπαθεί να το διασύρει. Η εξαγορά διανοουμένων μέσω της χρηματοδότησης πανεπιστημίων, κοινής έρευνας κι επιστημονικών εργασιών είναι ένα εργαλείο που αναπτύσσεται παράλληλα με την προσπάθεια εξόντωσης του κινήματος μποϋκοτάζ.
Ειδικά στις μέρες μας, η απομόνωση του Ισραήλ αποκτά επιτακτικό χαρακτήρα. Πρώτα – πρώτα επείγει να συνειδητοποιήσει η κοινωνία την πάγια απειλή που συνιστά η κατοχή από το κράτος αυτό περίπου εκατό πυρηνικών όπλων, που δημιουργούν πολύ περισσότερους κινδύνους για την περιοχή μας και την ανθρωπότητα απ’ ότι τα αμυντικά κι ελάχιστα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας. Επιπλέον, πρέπει να ματαιωθεί η μακροπρόθεσμη προσπάθεια του κράτους αυτού να εδραιώσει και να νομιμοποιήσει, υπό τη μορφή των τετελεσμένων, την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών που απέσπασε με τον πόλεμο του 1967. Πολύτιμο αρωγό στην προσπάθειά του έχει τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (δεν είναι τυχαία η απόφασή του να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του σιωνιστικού κράτους) που χρησιμοποιεί το Ισραήλ ως μοχλό για νέους πολέμους και νέες αιματοχυσίες στη περιοχή μας.
*Πηγή: kommon.gr
