Στα 182 δις ευρώ ανέρχεται το ύψος των δανείων που έλαβε η χώρα μας την τελευταία οκταετία από τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, για τη διάσωση της οικονομίας της. Στο ποσό αυτό πρέπει να προστεθούν 6,7 δις που θα λάβει η Αθήνα με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης και 11,7 δις εφόσον επιτευχθεί ο στόχος για μια συμφωνία πακέτο που θα περιλαμβάνει την 4η και τελευταία αξιολόγηση, τις αποφάσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους και το μεταμνημονιακό πλαίσιο εποπτείας.
Συνολικά ο δανεισμός από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Σταθερότητας (ESM) ανέρχεται σε 200,4 δις ευρώ. Στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται τα δάνεια που από το 2010 μας χορήγησε το ΔΝΤ και ανέρχονται στα 32 δις ευρώ και τα οποία θα πρέπει να εξοφληθούν μέχρι το 2024. Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, η Ελλάδα είναι πλέον μια υπερχρεωμένη χώρα όμηρος των τοκογλύφων δανειστών τουλάχιστον μέχρι το 2060, χρονιά κατά την οποία προβλέπεται να έχουν εξοφληθεί τα μνημονιακά δάνεια.
Υπερχρεωμένο δεν είναι μόνο το Κράτος αλλά και οι ιδιώτες, το σύνολο του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους υπερβαίνει τα 400 δις ευρώ. Με βάση αυτά τα δεδομένα το ερώτημα που τίθεται είναι πως η Κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιμετωπίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα και ποιες πολιτικές προτείνουν προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση χρέους που έχει μετατρέψει την πατρίδα μας σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας και ειδική οικονομική ζώνη;
Η Κυβέρνηση η οποία εξελέγη με την εντολή από τον Ελληνικό Λαό να μην υποκύψει στις πιέσεις των τοκογλύφων αλλά να διαπραγματευτεί μια συμφωνία με εμφανή τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, η οποία να εγγυάται τη μη περαιτέρω εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων που είχαν χτυπηθεί από την κρίση, με την πρώτη δυσκολία ενέδωσε στις απαιτήσεις των δανειστών. Γράφοντας στα παλιά της παπούτσια το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που η ίδια είχε προκαλέσει, δέχτηκε να υπογράψει τον Αύγουστο του 2015 ένα ακόμη μνημόνιο, το τρίτο κατά σειρά, πολύ χειρότερο από τα προηγούμενα, αφού με αυτό παραδίδεται για 99 χρόνια το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και των κοινωφελών οργανισμών στα χέρια των πιο αδίστακτων κύκλων του κερδοσκοπικού κεφαλαίου και αλλοδαπών κρατικών και ημικρατικών οργανισμών.
Ο κος Τσίπρας και η Κυβέρνησή του απώλεσαν μια ιστορική ευκαιρία να βγάλουν τη χώρα από τη χρεοδουλοπαροικία και να ηγηθούν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ενός αριστερού κινήματος που θα έβαζε τέρμα στις πολιτικές της λιτότητας και θα αναδείκνυε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού. Το Ευρωπαϊκό κατεστημένο και ειδικότερα οι Γερμανοί αισθάνονται ευτυχείς από την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα και για το λόγο αυτό στηρίζουν την Κυβέρνηση, ωθώντας την ταυτόχρονα να πάρει και άλλα μέτρα που οδηγούν τη χώρα βαθύτερα στη χρεοδουλοπαροικία.
Το χειρότερο για την Κυβέρνηση και το οικονομικό της επιτελείο είναι ότι δείχνει να πιστεύει πως τον Αύγουστο του 2018 που λήγει το πρόγραμμα θα αποχαιρετίσουμε τα μνημόνια και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Αλλά ας μη γελιόμαστε, με το χρέος να παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη και την ελληνική οικονομία να χρειάζεται πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% για να το εξυπηρετήσει, με πλέον του ενός εκατομμυρίου ανέργους και συνεχώς αυξανόμενο το φαινόμενο της μερικής απασχόλησης, με την αιμορραγία της μετανάστευσης νέων επιστημόνων που συνεχίζεται και ακόμη με τους δανειστές να ζητούν την αποδοχή εκ μέρους της Κυβέρνησης ρήτρας για τη μη κατάργηση των νόμων και των ρυθμίσεων που προέκυψαν από την εφαρμογή των μνημονίων, κανένα αναπτυξιακό σχέδιο δεν θα μπορέσει να αποδώσει και καμιά δημοσιονομική πολιτική δεν θα φέρει αποτελέσματα.
Μόνο στην περίπτωση που υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπιση του χρέους, με κούρεμα ενός μεγάλου μέρους του και όχι με αναδιαρθρώσεις που θα μεταθέτουν το πρόβλημα στις πλάτες των μελλοντικών γενεών, η οικονομία θα μπορέσει να ανακάμψει και η χώρα να επανέλθει στην κανονικότητα.
Και ενώ οι αυταπάτες της Κυβέρνησης οδηγούν στη διαιώνιση της χρεοδουλοπαροικίας, τα κόμματα τις αντιπολίτευσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έχοντας ενσωματώσει στο DNA τους τις μνημονιακές πολιτικές τις οποίες με ιδιαίτερη σκληρότητα εφάρμοσαν από κυβερνητικές θέσεις τα προηγούμενα χρόνια και με δεδομένο ότι έχουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη χρεοκοπία της χώρας, βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία να προτείνουν και να εφαρμόσουν λύσεις που δεν θα εγκρίνουν οι δανειστές.
Η πλήρης συνθηκολόγηση της Κυβέρνησης με την τρόϊκα τους στέρησε και αυτήν ακόμα τη δυνατότητα που είχαν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των δανειστών και να πιέζουν προς την κατεύθυνση της άμεσης αποδοχής τους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ταυτότητας μετά μάλιστα και την ομοβροντία των σκανδάλων που έχει ξεσπάσει και στα οποία φέρονται αναμεμιγμένα στελέχη πρώτης γραμμής και των δύο κομμάτων.
Το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε πλέον στο χειμαζόμενο ελληνικό λαό, για αυτό και οι πολίτες του γύρισαν την πλάτη. Απομένει σε όλους εμάς που τα δύσκολα αυτά χρόνια σταθήκαμε πλάι στον λαό και δεν τον προδώσαμε να εργαστούμε εποικοδομητικά για τη ανάπτυξη του γνήσιου λαϊκού πολιτικού φορέα που θα βγάλει πραγματικά τη χώρα από την κρίση και θα δώσει ξανά στον Έλληνα τη χαμένη του αξιοπρέπεια.
