Σενάρια πολέμου

Τα πράγματα περί το Σκοπιανό δεν βαίνουν καλώς. Το «Σύμφωνο Κοτζιά» εξελίσσεται σε μια προσδοκία «σαλαμοποιημένης»  συμφωνίας, που θα είναι αδύνατον να περάσει από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία (για να έχει κάποιο κύρος) – μάλιστα των 2/3 (καθώς θα έπρεπε). Παρά ταύτα ο Τσίπρας είναι «αποφασισμένος». Το ίδιο καρκινοβατούν (παρά τα fake news Κοτζιά) τα ελληνοαλβανικά, ενώ τα ελληνοτουρκικά τα παρακολουθεί ο από μηχανής (με ελάχιστα πλέον καύσιμα) θεός.
Η έξοδος στις αγορές ούτε καθαρή ούτε ρόδινη θα είναι, αντιθέτως η αντί των Μνημονίων επερχόμενη Επιτήρηση θα είναι το ανώτερο στάδιο αυτής της λέξης: Επικυριαρχία. Η (προεκλογική) ρητορική Τσίπρα, «έλυσα το Σκοπιανό, σας βγάζω από τα μνημόνια», αποδεικνύεται θνησιγενής κι εν όψει της λαίλαπας των πλειστηριασμών (και των χρηματικών κατασχέσεων) πνέει τα λοίσθια. Με την πραγματική οικονομία (του προτεκτοράτου) να «τρώει» όλο και πιο πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αφήνοντας στη θέση τους χώρο για την ευέλικτη εργασία (εκείνη που κάνει κωλοτούμπες μπροστά στις Εταιρείες) και την κρατική (επιδοματική, πελατειακή) διαχείριση της φτώχειας.
Με έναν λόγο, ό,τι ήταν σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, συνεχίζει να σαπίζει.
Δεν ξέρω αν η ενεργοποίηση της εξιχνίασης για το υπαρκτό και χρονίζον σκάνδαλο Novartis ήταν ένας κακοσχεδιασμένος αντιπερισπασμός, όμως κάθε άλλο παρά στην εξιχνίαση φαίνεται να οδηγείται (και) αυτή η υπόθεση.
Και κατά τούτο, είναι ανεκτίμητη προσφορά στις Εταιρείες, όπως η Novartis ή η Siemens, ο εκφυλισμός σε φάρσα της οποιασδήποτε έρευνας κατά του σκανδαλώδους τρόπου με τον οποίον (ως εκ της φύσεώς τους) λειτουργούν.
Πλην όμως, αυτό που συνάγεται έως τώρα απ’ όλες αυτές τις υποθέσεις που αφορούν σε μέτωπα όπως το Σκοπιανό, η έξοδος στις αγορές, η απλή διευθέτηση (κι όχι το κούρεμα) του χρέους, οι πλειστηριασμοί, η Novartis και άλλα, είναι ότι η κυβέρνηση εγκαταλείπει
  το success story «έλυσα το Σκοπιανό, βγαίνω στις αγορές» και το αντικαθιστά με το ένας είναι ο υπέρτατος νόμος, η σωτηρία της καρέκλας του Καρανίκα – με συγχωρείτε για το γκροτέσκ της διατύπωσης, αλλά περί αυτού πρόκειται.
Η κυβέρνηση είχε καταφύγει και στο παρελθόν σε διχαστικό λόγο (με κούφιες αναφορές στην ηρωική ιστορία της Αριστεράς), αλλά τώρα φαίνεται να κάνει ολοκληρωτική στροφή προς την πόλωση, μάλιστα με εμφυλιοπολεμικές κορώνες. Ο Τσίπρας ετοιμάζεται να βγάλει απ’ το ντουλάπι τις κόκκινες σημαίες (που ευτέλισε) για να υπερασπισθεί με αυτές την άγρια ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική του. Μια ρητορική δηλαδή
  που θα επικαλείται τον Βελουχιώτη για να αρπάζουν οι τράπεζες τα σπίτια. Το σχήμα δεν είναι οξύμωρο, αλλά μωρό – πλην όμως από τη βλακεία, τίποτε άλλο πιο επικίνδυνο δεν υπάρχει.
Το κακό είναι ότι σε αυτήν τη φρενήρη πορεία προς την πόλωση (και συνεπώς την ακόμα πιο βαθιά εξάρτηση της χώρας) υπάρχουν ορισμένα φαινόμενα που ενθαρρύνουν τον Τσίπρα στις επιλογές του. Λόγου χάριν, η ευκολία με την οποίαν μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Αριστεράς έγινε «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ στην αλλοίωση του μηνύματος των συλλαλητηρίων, είναι ευθέως ανάλογη με την ευκολία της Δεξιάς να γίνεται μπάχαλο μέσα στον οχετό της Novartis.
Μπορεί ο Τσίπρας να απέτυχε στα μεγάλα προβλήματα της πατρίδας, μπορεί να απέδειξε ότι απαρνήθηκε την ιδεολογία του (ή ότι ποτέ δεν την είχε), αλλά σε θέματα ίντριγκας και πολιτικαντισμού είναι άσος!
Μπορεί στα μεγάλα προβλήματα της πατρίδας το χαϊδεμένο πλέον παιδί της Δύσης να αποδειχθεί αναλώσιμο (επειδή είναι), αλλά στα θέματα της μικροπολιτικής διαχείρισης όσων μας σκοτώνουν θα παραμείνει ως το τέλος (του) ασίκης.
Ο ασίκης λοιπόν αυτός επέλεξε τον «πόλεμο» – έναν πόλεμο που θα έχει ταξική ρητορική, πλην όμως κούφια, που θα βρίθει από σοφίσματα και παραδοξολογίες, που θα διεξάγεται μέσα στη λάσπη, έναν πόλεμο της καρέκλας
  που θέλει να μείνει βασιλιάς.
(Θα) είναι ένας πόλεμος χημικών αερίων σε επίπεδο τρολ.
Ένας «Πόλεμος των Ρόδων» που ζέχνουν.
ΥΓ.1: Όσοι θέλετε να μάθετε τι είναι πράγματι η Novartis (και άλλες πολυεθνικές του είδους) μπείτε στον Ημεροδρόμο και συγκεκριμένα ΕΔΩ.
ΥΓ.2: Κι άλλος αριστερός εθνικιστής, εθνολαϊκιστής, φαιοκόκκινος, ακροδεξιός και εθνικόφρων εμφανίσθηκε υπερασπιζόμενος την αξία του ονόματος της Μακεδονίας για τον ελληνικό και παγκόσμιο πολιτισμό: ο Μανώλης Γλέζος.
*Πηγή: topontiki.gr