Αρχή περιπετειών και προβλημάτων για την Ελλάδα και την Κύπρο αποτελεί το «Νομοσχέδιο για την ασφάλεια και την ενεργειακή συνεργασία στην ανατολική Μεσόγειο του 2019» που κατατέθηκε προς ψήφιση στα αμερικανικά νομοθετικά σώματα.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία μείζονος πολιτικής σημασίας που αναθεωρεί εκ βάθρων την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή.
Η σοβαρότητα του νομοσχεδίου υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι κατατέθηκε από δύο γερουσιαστές που προέρχονται από την «οριζόντια» πτέρυγα των ιεράκων του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού Κόμματος. Δεν εντάσσεται δηλαδή στα ουκ ολίγα θέματα που διχάζουν τα δύο αμερικανικά κόμματα εξουσίας. Το παρελθόν δε του Δημοκρατικού Μπομπ Μενέντες, ο οποίος είχε διαφωνήσει ακόμη και με τη συμφωνία του Ομπάμα για το Ιράν και του Ρεπουμπλικανού Μάρκο Ρούμπιο που έχει καλέσει δημόσια στη δολοφονία του Μαδούρο εγγυώνται ότι είναι μια συμφωνία επιθετική που προάγει τα συμφέροντα της αμερικανοκρατίας.
Το νομοσχέδιο έρχεται αρχικά να προσαρμόσει την αμερικανική εξωτερική πολιτική στα νέα δεδομένα, όπως διαμορφώνονται σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο από την ήττα των αμερικανικών σχεδίων στη Συρία και τη φιλορωσική στροφή της Τουρκίας. Σημείο τομής σε αυτή την πορεία θα αποδειχθεί η αγορά από την Άγκυρα των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S400, καθώς θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Απειλή που, αξίζει να κρατήσουμε, δεν ανησύχησε καθόλου τον Ερντογάν…
Εξελίξεις υπάρχουν ωστόσο και σε οικονομικό επίπεδο. Η αναμφισβήτητη πρόοδος που υπάρχει συγκεκριμένα στις έρευνες των υδρογονανθράκων τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα κι η ενεργός συμμετοχή της Exxon Mobil επιβάλλουν στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν ένα κλοιό προστασίας γύρω από τις εξέδρες άντλησης και τους αγωγούς. Η ασπίδα των ΗΠΑ, που εξήγγειλε η εφημερίδα Δημοκρατία την Πέμπτη 11 Απριλίου πράγματι θα διαμορφωθεί, αλλά δε θα αφορά την Ελλάδα…
Τα παραπάνω δεδομένα, που συντείνουν στην ανάδειξη της Ελλάδας σε τελευταία συνοριακή γραμμή των αμερικανικών συμφερόντων, αναβαθμίζουν τη χώρα μας και την Κύπρο στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Το ερώτημα των πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι αν κάνουν τις δύο χώρες και πιο ασφαλείς…
Η Καθημερινή και πολλές ακόμη εφημερίδες, αναγγέλλοντας από την πρώτη τους σελίδα ότι στο περίφημο αμερικανικό νομοσχέδιο η Γερουσία θα ζητά στο εξής λίστα των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, απαντούν θετικά. Χωρίς να υπάρχει κάποια ρητή αναφορά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, αυτό που υπονοείται είναι ότι από δω και πέρα οι Τούρκοι θα λογοδοτούν για τις υπερπτήσεις πάνω από το Φαρμακονήσι κι οι Αμερικάνοι θα αναλάβουν την προστασία των θαλάσσιων συνόρων μας… Πρόκειται όχι απλά για αυταπάτη, αλλά για ξεκάθαρη κοροϊδία που έρχεται να χρυσώσει το χάπι της πολιτικής πλήρους ευθυγράμμισης με τον ιμπεριαλισμό στο οποίο θα περιέλθει η Ελλάδα, μετατρεπόμενη σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πρόκειται να διαδραματίσει το ρόλο που έπαιζε η Τουρκία στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, όπως ονειρεύονται πολλοί στρατιωτικοί, όταν χωρίς δεύτερη συζήτηση οι ΗΠΑ «άδειαζαν» την Ελλάδα υιοθετώντας στους επιχειρησιακούς χάρτες του ΝΑΤΟ «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο ή δεν αναγνώριζαν την ελληνική κυριαρχία στη Λήμνο. Κι αυτό λόγω διαφοράς …μεγεθών. Η σημασία της γειτονικής χώρας ήταν ανέκαθεν μεγαλύτερη σε σχέση με την Ελλάδα, ενώ στο πολιτικό της πρόσωπο ποτέ δεν κυριαρχούσε η πτέρυγα της άνευ όρων συνεργασίας. Επιπλέον, οι ΗΠΑ δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουν ή να δεχτούν ένα πλήρες διαζύγιο με την Τουρκία ακόμη κι αν η τελευταία μετακινείται προς το ρώσικο άξονα.
Όσοι δε ευελπιστούν ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί σε «αγαπημένο παιδί» της συμμαχίας ενδέχεται να πέσουν πολύ γρήγορα από τα σύννεφα αν μετά από 4 χρόνια, όταν γίνουν πάλι εκλογές στη γειτονική χώρα μια αλλαγή σκυτάλης στην Άγκυρα αποκαταστήσει τις σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο είναι τι θα συμβεί ως τότε. Το «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο δεν προέρχεται από την έγνοια του Τραμπ για το σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και το απαραβίαστο των συνόρων.
Το πιθανότερο είναι πως οι ΗΠΑ ανάβουν τις μηχανές τους για ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή και τη Μεσόγειο που θα στείλει μήνυμα στον Ερντογάν πώς η «συμμαχία» δεν ανέχεται «φλερτ» και «απιστίες» με τη Ρωσία.
Vladimir Putin and Recep Tayyip Erdogan held a meeting with business representatives of Russia and Turkey https://t.co/C4CgwkCX28 pic.twitter.com/SXlHcsWkp6
— President of Russia (@KremlinRussia_E) April 8, 2019
Σε αυτό το σενάριο τα ελληνικά δίκαια θα χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι και εύσχημη αφορμή για την εξυπηρέτηση των επιθετικών αμερικανικών συμφερόντων. Η δημιουργία ή η εξαγγελία δημιουργίας τριών νέων βάσεων στην Ελλάδα (Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Κάρπαθος) φέρνει πιο κοντά τον πόλεμο!
Η Ελλάδα σε αυτό το πλαίσιο θα μετατραπεί στον «χρήσιμο ηλίθιο» της περιοχής, αναπόσπαστο τμήμα ενός αμερικανικού επιθετικού σχεδίου από την υλοποίηση του οποίου δεν θα έχει να κερδίσει το παραμικρό. Στο τέλος δε, δεν αποκλείεται το θερμό επεισόδιο ΗΠΑ – Τουρκίας να λήξει με ένα συμβιβασμό που θα παραπέμπει στη Μικρασιατική καταστροφή ή την Κυπριακή τραγωδία: σε βάρος της Ελλάδας που έτσι θα πληρώσει τη αναίδειά της. Ενώ, η ρευστοποίηση των συνόρων θα δώσει νέες αφορμές στις ΗΠΑ για να μονιμοποιήσουν την παρουσία τους ως εγγυητές της …ειρήνης!
Η δε Κύπρος κινδυνεύει να υποστεί ό,τι έπαθαν τα κράτη του Κόλπου το 1991, μετά την πρώτη Καταιγίδα της Ερήμου. Πίσω από την συζητούμενη ένταξη της στο ΝΑΤΟ (δες εδώ) και την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο εκ μέρους των ΗΠΑ, όπως προβλέπεται στο περίφημο νομοσχέδιο, αν κάτι κρύβεται είναι η δυνατότητα για παραγγελίες δισεκατομμυρίων. Όσα χρήματα θα φτάνουν στην Κύπρο από τους υδρογονάνθρακες θα φεύγουν για πολεμικές παραγγελίες. Έτσι, οι Αμερικάνοι στο εξής διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη άντληση πετρελαίου και αερίου στην Exxon Mobil θα πουλάνε και τη σχετική προστασία στην Κύπρο, που θα είναι υποχρεωμένη να αγοράζει πυραυλικά συστήματα και μαχητικά αεροπλάνα από τις ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα, πολύ γρήγορα χρέη και ελλείμματα θα τιναχθούν στον αέρα, χώρια των αλυσιδωτών αντιδράσεων που θα προέλθουν εκ μέρους των ρώσων ολιγαρχών όσο η Κυπριακή Δημοκρατία θα τους γυρίζει την πλάτη.
Πρόκειται για εξελίξεις που υπονομεύουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα σε Ελλάδα, Κύπρο και Μεσόγειο, και φέρνουν πιο κοντά τον πόλεμο, με ευθύνη μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ που επωμίζεται τεράστιες πολιτικές ευθύνες, δεδομένου ότι πρόκειται για αλλαγές ιστορικής σημασίας!
Στον αντίποδα των παραπάνω, η Ελλάδα θα μπορούσε να ρίξει γέφυρες φιλίας με τη Τουρκία του Ερντογάν, ακόμη και να διερευνήσει κοινά σχέδια οικονομικής εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Μεσόγειο, υπό τον αυστηρό όρο να εξαλείψουν χρόνιες εστίες έντασης (πχ ανεπιφύλακτη αναγνώριση μιας ενιαίας και ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας) και να κλείσουν την πόρτα στον ιμπεριαλισμό και τις πολυεθνικές του!
Πηγή: Kommon
