«Η Αμερική δεν είχε μια πολιτική κυβέρνηση από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου». Αυτό μου είπε, ως δημοσιογράφου, ένας άνδρας που είχε υπηρετήσει στην μυστική υπηρεσία στρατού, μετά από χρόνια εντατικής εκμάθησης της ρωσικής γλώσσας στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών του Μοντερέυ, στην Καλιφόρνια.
Γι΄αυτούς που δεν είναι ενήμεροι, το Μοντερέυ ήταν το εκπαιδευτικό κέντρο διάπλασης των μελών του προσωπικού των μυστικών υπηρεσιών με μια παιδαγωγική μέθοδο που είχε αναπτύξει ο στρατός των ΗΠΑ. Είχε χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση μεταφραστών και διερμηνέων όχι μόνο του στρατού αλλά και της CIA.
Η CIA ήταν στην αρχή γνωστή υπό το όνομα Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) και είχε συσταθεί ως όργανο των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων. Αποστολή της ήταν να συλλέγει πληροφορίες και να παράγει προπαγάνδα. Από την αρχή της ύπαρξής της η CIA λειτουργεί με έναν μαύρο (μυστικό και ανεξέλεγκτο) προϋπολογισμό.
Ένα μικρό ποσοστό του επίσημου προϋπολογισμού δαπανών της πηγάζει από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά πρόκειται κατά βάσιν για έναν ανεξάρτητο οργανισμό που δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο των πραγματικών οικονομικών δοσοληψιών του. Είναι ερμητικά «απρόσιτος».
Δεν είναι τυχαίο ότι η CIA ιδρύθηκε περίπου ταυτόχρονα με το Πεντάγωνο, όπου σχεδιάζεται και παίζεται η στρατιωτική στρατηγική. Οι δύο οργανισμοί συνδέονται στενά. Αλλά προτού εξετάσουμε πως λειτουργεί αυτός ο δεσμός, ας επανέλθουμε στην εισαγωγικά παρατιθέμενη δήλωση.
Σύμφωνα με την δήλωση της πηγής της πληροφορίας μου, στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, έναν κ. L.G. Leighton, οι ανωτέρων βαθμών Αμερικανοί στρατιωτικοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίαζαν ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για να ανατρέψουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο και να τον αντικαταστήσουν με μια μόνιμη κυβέρνηση, υπό στρατιωτικό έλεγχο. Ο λόγος που επικαλούντο ως κίνητρο του σχεδίου τους ήταν ότι η πολιτική κυβέρνηση αποτελούνταν από πρόσωπα που αγνοούσαν πως λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος και ότι δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη παρά μόνο σε στρατιωτικούς, που έχουν αποκτήσει στις μάχες τις γνώσεις και την πείρα για την καθοδήγηση και την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Στο τέλος της γραφής –έλεγαν μεταξύ τους- oι πολιτικοί έμεναν ήσυχοι στα σπίτια τους ενώ εμείς παίζαμε την ζωή μας και κερδίζαμε αυτόν τον πόλεμο». «Το αξίζουμε».
΄Ετσι στήθηκε μια συνωμοσία που επρόκειτο να αλλάξει οριστικά την πορεία της αμερικανικής ιστορίας. Ονομάστηκε «Η Συνωμοσία του Πάλμερ Χάουζ» επειδή το ομώνυμο ξενοδοχείο ήταν ο τόπος των μυστικών συσκέψεων, όπου οι αξιωματικοί των πιο ανωτέρων βαθμών συνέρχονταν για να σχεδιάσουν και να οργανώσουν την ακριβή εκτέλεση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
΄Εχοντας οσμιστεί αυτά τα παράτολμα και επικίνδυνα τεκταινόμενα, ο ένδοξης φήμης στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϋ στάλθηκε από τους αρχηγούς των επιτελείων «για να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση». ΄Εφτασε στο Σικάγο και πήρε ένα ταξί για να πάει κατευθείαν στο ξενοδοχείο Πάλμερ Χάουζ –την ιστορική εστία της συνωμοσίας.
Όταν έφτασε στο ξενοδοχείο, πήγε κατευθείαν εκεί όπου βρίσκονταν οι συνωμότες και εισόρμησε στο δωμάτιο κραυγάζοντας « τι διάβολο πάτε να κάνετε;» Οι αξιωματικοί του απάντησαν ευθέως: «Να πάρουμε τον έλεγχο της κυβέρνησης, Κύριε.» Στο οποίο, ο στρατηγός Μπράντλεϋ απάντησε: « Είσαστε ένα μάτσο f… ηλιθίων, την κυβέρνηση την ελέγχουμε ήδη!»
Εάν αυτή η ιστορία αληθεύει – και δεν αμφιβάλλω ότι η πηγή μου ήταν 100% έντιμη- αληθινά εξηγεί πολλά πράγματα για την πολιτική και τους Προέδρους της Αμερικής κατά τα τελευταία 70 χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πρόεδροι μπορούν να επηρεάσουν την εσωτερική πολιτική, αλλά δεν είναι υπεύθυνοι για τις εξωτερικές μας υποθέσεις. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Κένεντι, ένας ηγέτης που ετοιμαζόταν να διαλύσει την CIA και να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό από το Βιετνάμ.
Είναι ίσως επίσης ο λόγος για τον οποίο ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ εξεφώνησε αυτήν την ασυνήθιστη αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο τέλος της προεδρικής του θητείας, προειδοποιώντας το έθνος για τους σοβαρούς κινδύνους που αντιπροσώπευε το συγκρότημα συμφερόντων Στρατού-Βιομηχανίας.
Εάν αυτά που μού είπε η πηγή μου ήταν η αλήθεια, αυτό επίσης σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Τραμπ δεν ελέγχει την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Και εάν πράγματι συμβαίνει αυτό, οι δηλώσεις του για την αποδέσμευση από εξωτερικές στρατιωτικές υποχρεώσεις δεν σημαίνουν εντελώς τίποτα.
Αυτά σημαίνουν ότι έχουμε όλοι καταστεί όμηροι από μιαν ομάδα ανεξέλεγκτων στρατηγών του Πενταγώνου, οι οποίοι μυστικά σχεδιάζουν τον προσεχή πόλεμο, περιφρονώντας τους θεσμούς και τις δημοκρατικές αξίες. Και είναι αυτοί πού ελέγχουν την CIA – μιαν άλλη ανέντιμη οργάνωση, που λειτουργεί έξω από κάθε κανόνα Δικαίου.
Πρόκειται για μια τρομακτική προοπτική.
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Σημείωση: Ο μεταφραστής δεν συμμερίζεται την θέση ότι στρατιωτικοί (και όχι σκιώδεις υπέρτερες δυνάμεις)ελέγχουν την εξωτερική πολιτική, αλλά το αφήγημα περιέχει ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία, άγνωστα εν πολλοίς.
*Πηγή: Réseau International
