Πως δημιουργήθηκε η βλέννα του Βοσπόρου-Ο κίνδυνος για το Αιγαίο

Όπως λέει ο κ. Χιντήρογλου, τα φαινόμενα αυτά έχουν μια περιοδικότητα από την ώρα της δημιουργίας τους και στη συνέχεια αφού κάνουν τον κύκλο τους, η βλέννα κάθεται στον πυθμένα της θάλασσας. Ωστόσο, η συχνότητα αυτών των φαινομένων έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.

«Υπάρχει μια περιοδικότητα σε αυτά τα φαινόμενα. Δηλαδή συμβαίνουν ανά κάποια χρονικά διαστήματα εξαιτίας ενός συνδυασμού περιβαλλοντικών καταστάσεων. Ευνοούνται κάποιες καταστάσεις και κάποια είδη, δηλαδή το πλαγκτόν, και καταγράφεται μια αύξηση στη χλωρίδα της θάλασσας. Αυτοί η μάζα, κάποια στιγμή θα κάνει τον κύκλο της και θα εξαφανιστεί. Η αλήθεια είναι ότι αυτή μεταφέρεται με τα θαλάσσια ρεύματα από μία περιοχή σε κάποια άλλη κι έτσι γίνεται και η εξάπλωση των ειδών που πολλαπλασιάζονται με πάρα πολύ γρήγορους ρυθμούς. Αυτό το φαινόμενο τουλάχιστον τα τελευταία 10-15 χρόνια παρατηρούμε ότι είναι συχνό. Γι’ αυτό τον λόγο και οι περισσότεροι ειδικοί συγκλίνουν στην άποψη ότι η κλιματική αλλαγή, αυτή δηλαδή η ετήσια αύξηση της μέσης ετήσιας θερμοκρασίας, ευνοεί αυτή την αύξηση αυτών των μονοκύτταρων οργανισμών που πολλαπλασιάζονται με πάρα πολύ γρήγορους ρυθμούς ώσπου να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους. Μετά αυτή η γλίτσα, τις περισσότερες φορές, καθιζάνει στον πυθμένα και αποτελεί μία πηγή τροφής για άλλους οργανισμούς» εξήγησε ο καθηγητής του ΑΠΘ.

Η βλέννα, όπως αυτή στη θάλασσα του Μαρμαρά, δεν είναι στατική. Αντίθετα, με τα θαλάσσια ρεύματα θα ταξιδέψει σε γειτονικές θάλασσες.

Σημαντικό ρόλο παίζουν, όπως είπε ο ειδικός, και τα απορρίμματα που δυστυχώς απλόχερα ρίχνουμε στη θάλασσα. Έτσι εκτός από την κλιματική αλλαγή που ενισχύει την αύξηση των μονοκύτταρων οργανισμών, τα πλαστικά μπουκάλια και οι πλαστικές σακούλες θα γίνουν οι «μεταφορείς» αυτών των οργανισμών που προκαλούν τη βλέννα και τα οποία θα ταξιδέψουν με τον αέρα και τα θαλάσσια ρεύματα σε άλλες θάλασσες όπως είναι το Αιγαίο.

Η ρίψη των ακατέργαστων αστικών λυμάτων στη θάλασσα όπως συμβαίνει στην Τουρκία που δεν διαθέτει αποχετευτικό σύστημα, συνεχίζει ο κ. Χιντήρογλου, «επιτείνουν το φαινόμενο της βλέννας». Ο ίδιος παρομοίασε την κατάσταση στη θάλασσα του Μαρμαρά με έναν γεωργό που βάζει λιπάσματα στα χωράφια του για να αυξήσει την παραγωγή του. Έτσι, με την ίδια λογική τα αστικά λύματα αυξάνουν το φορτίο των μικροοργανισμών στη θάλασσα.

«Η Τουρκία δεν έχει αποχετευτικά συστήματα και έχει ακτογραμμή στη Μεσόγειο. Από τις πολλές βροχές, αυτό το ηπειρωτικό κομμάτι της χώρας ξεπλένεται και κατεβαίνει όλο στη θάλασσα. Δεν υπάρχει ένα σύστημα βιολογικού καθαρισμού. Οι βόθροι (σ.σ. εννοεί το περιεχόμενό τους) μετακινούνται και όλα αυτά καταλήγουν στο θαλάσσιο περιβάλλον» ανέφερε.

«Το περιβάλλον δεν έχει σύνορα, ό,τι συμβεί δίπλα θα έρθει και σε εμάς» τονίζει ο κ. Χιντήρογλου υπογραμμίζοντας την ανάγκη η Ελλάδα να δημιουργήσει ένα σύστημα παρακολούθησης δεδομένων προκειμένου η Πολιτεία να είναι σε θέση να γνωρίζει όλα τα στοιχεία πριν ξεσπάσει μια περιβαλλοντική κρίση έχοντας έτσι εγκαίρως την ευχέρεια κινήσεων.

«Υπάρχει σύστημα, μεθοδολογία και δίκτυα ερευνών τα οποία πρέπει να εφαρμόζονται. Η Πολιτεία οφείλει να τα έχει, να παρακολουθεί τα συστήματα αυτά κι όχι όταν γίνεται η κρίση να λες “φταίει αυτός ή ο άλλος“. Αυτά που θα έρθουν από τον Βόσπορο μπορούμε να τα καταγράψουμε; Ναι φυσικά μπορούμε. Αλλά πρέπει να υπάρχει ένα δίκτυο σταθμών σε ετήσια βάση να καταγράφονται τα στοιχεία και να γνωρίζεις τα δεδομένα» καταλήγει ο ειδικός.