Πρόλογος
- Παρακολουθώντας διαχρονικά το κεφάλαιο των ΔΕΚΟ(ΔΕ) των Προϋπολογισμών, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως οι ΔΕΚΟ έχουν συρρικνωθεί δραστικά και ανάλογα και ο ρόλος τους από χρόνο σε χρόνο έχει μειωθεί επίσης σημαντικά. Έχουμε δει μια πορεία συνεχούς ποσοτικής συρρίκνωσης τους. Ο ρόλος τους έχει υποβαθμιστεί συνειδητά αφού ήταν συνειδητή η εγκατάλειψη τους και παράδοσή τους στους ιδιώτες όσων (ΔΕ) η εγκατάλειψη δεν οδήγησε σε κλείσιμο τους
- Η βασική λοιπόν επισήμανση μας για τις ΔΕΚΟ είναι η ποσοτική συρρίκνωση τους αλλά παράλληλα και του ρόλου τους στα οικονομικά δρώμενα και στην γενικότερη αναπτυξιακή και κοινωνική προσφορά τους.
- Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας 80 υπήρχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ΔΕΚΟ τόσο από την πλευρά της συμβολής τους στην ανάπτυξη όσο και από τη διάσταση της συμμετοχής στο κοινωνικό γίγνεσθαι . Όμως με σταθμό την τριετία Μητσοτάκη –(1990- 1993) εγκαταλείπεται πλέον αυτή η προσέγγιση και έκτοτε όλο το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων συγκεντρώνεται και κινείται προς την συρρίκνωση, στην εκποίηση, στη μετοχοποίηση, στην παράδοση των ΔΕ στους ιδιώτες με προοπτική την τελική εξαφάνισή τους από το Δημόσιο τομέα
- Η πορεία, σήμερα πλέον, είναι αναντίστροφη, γιατί όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και καμιά κυβέρνηση στην ΕΕ δεν παρεκκλίνει από ένα παρόμοιο σχεδιασμό και όσοι είχαμε τη αυταπάτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει άλλη πολιτική, εντάσσοντας τον δημόσιο τομέα της Οικονομίας στην υπηρεσία του τόπου και του λαού, διαψευστήκαμε οικτρά
- Και το φετινό κεφάλαιο για τις αποκρατικοποιήσεις δεν διαφέρει σε τίποτε, αλλά αποτελεί μια συνέχεια στις προσεγγίσεις των ΔΕ από όλες τις κυβερνήσεις, αφού μετά τον ΣΥΡΙΖΑ που ενστερνίστηκε τη ΝΦ αντίληψη, η ΝΔ τη διακηρύττει σήμερα χωρίς περικοκλάδες. Με τη ΝΔ λοιπόν σήμερα έχουμε συνέχεια της ίδιας πολιτικής. Επειδή όμως η ΝΔ σύμφωνα με τις διακηρύξεις της είναι η πλέον νεοφιλελεύθερη κυβερνητική παράταξη ίσως να περίμενε κάποιος στον φετινό προϋπολογισμό –για το 2020- να δει πολύ πιο «προωθημένους» στόχους, πιο τολμηρά βήματα με τις ιδιωτικοποιήσεις. . Αυτό δεν το βλέπουμε, για τους εξής λόγους. Πρώτον η ιδιωτικοποίηση έχει προχωρήσει ως σήμερα σε σημαντικότατο βαθμό και επομένως έχει μειωθεί αντίστοιχα ο κατάλογος των ΔΕ που έχουν απομείνει για ιδιωτικοποίηση. Λιγοστεύει όπως θα λέγαμε το λίπος .
Δεύτερο και αυτό αφορά κάθε ιδιωτικοποίηση, η διαδικασία προώθησής τους δεν είναι γενικά εύκολη. Υπάρχουν συγκεκριμένα αντικειμενικά εμπόδια, πχ περιβαλλοντικοί όροι, ανταγωνισμός ενδιαφερομένων ομίλων, κομματικές δεσμεύσεις προς τοπικές κοινωνίες(πχ ΛΑΡΚΟ) και άλλες δυσχέρειες. .Τρίτο παρά τη προβαλλόμενη ετοιμότητα της ΝΔ για τη διακυβέρνηση της χώρας, σε κανένα τομέα, τουλάχιστον της οικονομίας δεν διαπιστώνουμε τέτοια ετοιμότητα.
6. Σχετικά με τη δογματική επιμονή ης Τρόϊκας για προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων μέχρι τελευταίας ρανίδας, αποδείχτηκε η πλήρης αναξιοπιστία της, η πλήρης άγνοια της πραγματικότητας. Αν και η Τρόικα ήθελε την ταχύτατη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων αυτό δεν μπορούσε να συμβεί γιατί έβαζε πάντα εγκεφαλικούς στόχους με βάση τις επιθυμίες της και όχι ρεαλιστικούς σχεδιασμούς. Σε όλη τη διάρκεια που ουσιαστικά κυβερνά η Τρόικα, δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να βλέπουμε να υλοποιούνται την ώρα τους, οι στόχοι που έχει επιβάλλει και αποτυπώνονται στους προϋπολογισμούς. Αυτό αποτυπώνει μια πραγματικότητα, το γεγονός πως η διαδικασία ιδιωτικοποίησης κατά κανόνα δεν ήταν εύκολη παρά το γεγονός πως όλες οι κυβερνήσεις έχοντας υιοθετήσει τo ΝΦ δόγμα ήθελαν να προχωρήσουν γρήγορα
Θυμόμαστε, ότι, η Τρόικα το 2011, επέβαλε και καταγραφόταν στον αντίστοιχο προϋπολογισμό, στόχος για αποκρατικοποιήσεις €50 δις για την περίοδο 2011-2015 με απαίτηση εξ αυτών τα 15 δισ. ευρώ να πραγματοποιηθούν το 2011-2012. Όπως αποδεικνύεται όμως από τον απολογισμό σήμερα, οι λεγόμενοι θεσμοί έπεσαν τελείως έξω αποδεικνύοντας τη μη εγκυρότητα τους σαν θεσμοί ώστε να μην πρέπει κάποιος να τους λαμβάνει σοβαρά υπόψη. Το 2011-2015 υλοποιήθηκαν ιδιωτικοποιήσεις λιγότερες από 3 δις ενώ για το 2011-2012 περίπου 1170 εκ. €. Η Τρόικα βρισκόταν όπως φαίνεται σε άλλο κόσμο, στον δικό της κόσμο των φαντασιώσεων.
Για το 2018 είχε τεθεί στόχος για 2,8 δις και πιάστηκε μόνο 738 εκ
Βλέπουμε δηλαδή για τους στόχους των προγραμμάτων, απόλυτη αναξιοπιστία Τρόικας και κυβερνήσεων στους σχεδιασμούς.
Με αυτό το δεδομένο, ο λαός πρέπει να διερευνά και να μάθει να ακούει αλήθειες από αυτούς που αγαπούν τον τόπο και όχι την Τρόϊκα και τους παραδομένους στα ξένα και εγχώρια συμφέροντα.
Οι προϋπολογισμοί και η αξιοπιστία της Τρόικα. Σήμερα μπορεί πλέον να κρίνει κάποιος την αξιοπιστία της Τρόικα φέροντας στην μνήμη του παλιότερους σχεδιασμούς προϋπολογισμών και τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες. Μιλάμε για πλήρη αναξιοπιστίια της Τρόϊκα.
Οι χρονικοί προγραμματισμοί δεν τους βγήκαν ποτέ και για αυτό δεν είναι τυχαίο που προχώρησαν και δέσμευσαν τη δημόσια περιουσία για 100 χρόνια
Οι καθυστερήσεις είναι αποκλειστικά αντικειμενικές, ειδικά τα τελευταία χρόνια που ο υποκειμενικός παράγοντας (πολιτικό και μαζικό κίνημα) που θα μπορούσε να τις σταματήσει έχει καθίσει για τα καλά. Βεβαίως το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου συνεχίζεται
7. Ως την ανάληψη της διακυβέρνησης από ΣΥΡΙΖΑ ένας συνοπτικός απολογισμός είναι ο εξής:
-εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση τραπεζών και γενικότερα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Στον χώρο των Τραπεζών πέρασε οδοστρωτήρας, που ξεθεμελίωσε συνολικά τον τραπεζικό τομέα και ο δημόσιος έλεγχος χάθηκε για το σύνολο των Τραπεζών. Μάλιστα ο έλεγχος πέρασε στο ξένο κεφάλαιο.
–Ιδιωτικοποίηση σε μεγάλο βαθμό του Ενεργειακού τομέα (πχ της ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΔΣΦΑ, ΔΕΠ(μετέπειτα ΕΛΠΕ)
–Ιδιωτικοποίηση τομέα Μεταφορών- Επικοινωνιών- τηλεπικοινωνιών (πχ ΟΤΕ, Ολυμπιακή μέσα από διαδικασία απαξίωσης της) εξελίξεις με την αναδιάρθρωση Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και μετοχική συνεργασία με ΕΛΤΑ κλπ)
– Προώθηση ιδιωτικοποίησης επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας πχ ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ
-Ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων υποδομών (πχ Αεροδρόμια, μετοχοποίηση Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς
-Επιχειρήσεων Βιομηχανίας- & Ναυπηγικού κλάδου (πχ της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης με εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο το 1993. πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην γερμανική HDW).
–Παράδοση σε ιδιώτες Εταιριών στοιχημάτων και τυχερών παιγνίων (πχ ΟΠΑΠ, Καζίνο Πάρνηθας, ΟΔΙΕ-Ιππόδρομος)
–Εταιριών εμπορικού, επισιτιστικού χαρακτήρα (Καταστήματα Αφορολογήτων ειδών- Ολύμπικ Κέτερινγκ)
8. O Απολογισμός αυτός αποδεικνύει πως λίγες ΔΕ έχουν μείνει αλώβητες, εκτός πιθανά κάποια τμήματα τους. Όλες οι ΔΕ έχουν ιδιωτικοποιηθεί ίσως σε διαφορετικό βαθμό μεταξύ της μίας ή άλλης Δ.Ε. Με βάση τη διαχρονική εικόνα, αφού ο Μητσοτάκης –περίοδος 1990- 1993- έβαλε τις βάσεις, το μεγαλύτερο πάρτι με ξεπούλημα δημόσιων φορέων έγινε επί «εκσυγχρονιστή» Σημίτη. Συνεχίστηκε επί Καραμανλή, νεωτέρου και θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος πως δεν υπήρχε άλλο λίπος, ότι σ το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων θα έμπαινε φρένο. Όμως, ήρθαν οι κυβερνήσεις της Τρόϊκα και των μνημονίων, όπου ξεπεράστηκαν παλιότεροι δισταγμοί και «αγκυλώσεις», όταν ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων Ενέργειας και Κοινής Ωφέλειας δεν συζητιόταν καν και η πορεία ιδιωτικοποιήσεων σχεδιάζεται να συνεχιστούν περιλαμβάνοντας πλέον και αυτές τις Δ.Ε..
Από τον πίνακα αυτό προκύπτει ότι την πρωτοπορία στις ιδιωτικοποιήσεις είχε ο Κ. Σημίτης και ακολουθεί ο Καραμανλής ο νεώτερος. Πριν αναφερθούμε σαν συνέχεια, στον προϋπολογισμό 2020 ας κάνουμε σύντομη αναφορά στους 2 προηγούμενους προϋπολογισμούς.
1.Ιδιωτικοποιήσεις 2018
Σχετικά με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού 2018, όπως ανέφερα πέρυσι, προωθήθηκαν το 2018 οι εξής ιδιωτικοποιήσεις. Η πώληση του 67% του μετοχικού κεφαλαίου του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης που αντιστοιχεί σε τίμημα της τάξης των 232 εκατ.€ Η μεταφορά στο υπερταμείο και ιδιωτικοποίηση του 5% του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom απεμπολώντας έτσι και τον τελευταίο έλεγχο σε μια επιχείρηση τεράστιας σημασίας όπως ο ΟΤΕ, με έσοδα 284 εκ. €. Ο διαγωνισμός πώλησης του 66% της ΔΕΣΦΑ ΑΕ που ολοκληρώθηκε με τη ντροπιαστική συμφωνία χαμηλού τιμήματος και την αστεία ρύθμιση δανεισμού της κοινοπραξίας από ΕΤΕ για καταβολή του τιμήματος του 2018., αντί για καταβολή δικών της κεφαλαίων. Ξένη! επένδυση με Ελληνικά Κεφάλαια. Για την «επένδυση» αυτή αναφέρεται ότι εισπράχτηκαν από το Δημόσιο έσοδα ύψους 251,3 εκ.€ από την ιδιωτικοποίηση αυτή,. -Καταγράφεται ακόμη άλλη είσπραξη 166 εκ. €. ως πρώτη δόση για τη χορήγηση δικαιωμάτων χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων 1800 MHz για τα έτη 2018-2035, συνολικού τιμήματος 201,5 εκατ. ευρώ . Αντίθετα, όπως φαίνεται στον σχετικό πίνακα του προϋπολογισμού, οι περισσότερες προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις.δεν φαίνεται να υλοποιούνται και άλλες επίσης προγραμματισμένες (Καλαμαριά και Αλίμου) είναι αμφίβολο αν θα έχουν ολοκληρωθεί
Και το 2018 λοιπόν τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις, ήταν φτωχά, σε σχέση με τον προγραμματισμό. Παρά τους σχεδιασμούς και προσδοκίες, μια σειρά ιδιωτικοποιήσεις δεν ολοκληρώθηκαν το 2018 και μετατέθηκαν για το 2019. Έχουμε απόκλιση μεταξύ προγραμματισθέντων ιδιωτικοποιήσεων και υλοποίησης, που είναι συνήθης και όχι μόνο των τελευταίων χρόνων
2. Ιδιωτικοποιήσεις 2019
Στον σχετικό πίνακα της εισηγητικής έκθεσης αναφερόταν ιδιωτικοποιήσεις που δεν προχώρησαν το 2018 (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΓΝΑΤΙΑ, ΕΛΠΕ, Αεροδρόμιο, ΔΕΠΑ, Μαρίνες] και επίσης παραχωρήσεις σειράς Μαρίνων, ο δε οικονομικός στόχος που πιάστηκε είναι περίπου 1216 εκ € Παρά τους σχεδιασμούς και προσδοκίες, μια σειρά ιδιωτικοποιήσεις και πάλι έμειναν στα χαρτιά. Όπως είχα επισημάνει πέρυσι στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του 2019, δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούσαν από προηγούμενους προϋπολογισμούς. Πρώτον ήταν λιγότερο «φιλόδοξος» δηλαδή με λιγότερες ιδιωτικοποιήσεις, και λιγότερα προβλεπόμενα έσοδα, περίπου 1530,5 εκ € και το δεύτερο η πονηρή πρόβλεψη για πραγματοποίηση του συνόλου σχεδόν των ιδιωτικοποιήσεων –τα 1484 από τα 1530,5 εκ € -στο τελευταίο τρίμηνο. Πονηρός ο μάγκας! Ιδιωτικοποιήσεις στο Δ τρίμηνο, όταν πια ο ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ θα είναι παρελθόν. Βεβαίως και σε αυτόν τον προϋπολογισμό, αποδείχτηκε γενικά το χάσμα μεταξύ στόχων και αποτελέσματος. Ξανά απόκλιση. Τα 1531 εκ πρέπει να τα συγκρίνουμε με τα 1216 εκ € που πιάστηκαν τελικά
Βεβαίως, αυτός ο προϋπολογισμός των ήπιων ή ανεφάρμοστων ιδιωτικοποιήσεων για τα 2019.είίχε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Έχει μια μεγάλη ουρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να αφήσει παρακαταθήκη πως δεν θα αλλάξει το οικονομικό τοπίο, γιατί παρά τα λεγόμενα για έξοδο από τα μνημόνια, οι 714 μνημονιακοί νόμοι και οι δεκάδες χιλιάδες μνημονιακές διατάξεις δεν αφήνουν περιθώρια για αλλαγή ρότας. Τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, εκτός και αν ένα ρωμαλέο μαζικό κίνημα και αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών έρθει στο προσκήνιο.
Συνοπτικός Απολογισμός Ιδιωτικοποιήσεων Περιόδου ΣΥΡΙΖΑ
Με αφορμή τους προϋπολογισμούς των τελευταίων ετών για ΔΕΚΟ, αξίζει να κάνουμε ένα συνοπτικό απολογισμό για τα έργα και ημέρες ΣΥΡΙΖΑ για ΔΕΚΟ. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων όχι μόνο συνεχίζει ιδιωτικοποιήσεις αλλά και κατεδάφιση εργασιακών σχέσεων, στο δρόμο που χάραξαν Τρόϊκα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά προσπαθεί να τις εφαρμόσει με μεγάλη συνέπεια ακολουθώντας τις υποδείξεις της Τρόικα. Κάνοντας ένα συνοπτικό απολογισμό βλέπουμε πως και τα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχαμε την ιδιωτικοποίηση αρκετών επιχειρήσεων και ακινήτων ή την συνέχιση άλλων που είχαν ξεκινήσει επί προηγουμένων κυβερνήσεων για παράδειγμα τη; ΔΕΗ, ΕΛΠΕ , ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ , ΟΤΕ 5%. ΟΠΑΠ(33%), ΟΛΠ, ΟΛΘ, TΡΑΙΝΟΣΕ , ΕΥΔΑΠ , ΕΥΑΘ, ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ , Διεθνής Αερολιμένας ,Περιφερειακά αεροδρόμια, ψηφιακό μέρισμα, Αμοιβαίο Ιπποδρομιακό στοίχημα, χορήγηση δικαιωμάτων χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων,,
Σημαντικοί τουριστικοί προορισμοί πχ αξιοποίηση έκτασης Ελληνικού , αγορά Μουδιάνο Θεσ/νίκη, Παλιούρι, Ξενία Σκιάθου, Άγιος Ιωάννης, Αστήρ Βουλιαγμένης, Κασιόπη, Αφάντου Ρόδος,, Μικροί Λιμένες Μαρίνες, κλπ
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κοντολογης,έβαλε ταφόπετρα στο δημόσιο τομέα σε πλήρη αναντιστοιχία σε ότι διακήρυττε και βάζοντας και αυτός το λιθαράκι του στη δραματική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα .
Ορισμένα συμπεράσματα
- Τα μνημονιακά χρόνια, η πίεση για ιδιωτικοποιήσεις γίνεται εντονότερη και οι προαναφερθείσες επιχειρήσεις ενέργειας και Κοινής Ωφέλειας μπαίνουν στο στόχαστρο της Τρόϊκα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προωθούν με συνέπεια και τις ιδιωτικοποιήσεις αυτές. /Δυστυχώς και παρά τις διακηρυγμένες θέσεις του, την ίδια πολιτική εφαρμόζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικότερα μετά την κωλοτούμπα του Ιουλίου 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας τα ίδια μονοπάτια προωθεί σημαντικές επίσης ιδιωτικοποιήσεις. Οι επιπτώσεις, λόγω της πολύχρονης εφαρμογής των ιδιωτικοποιήσεων και στη χώρα μας, είναι τεράστιες και η κατάσταση θα χειροτερέψει.
Για τον προϋπολογισμό 2020
Για το 2020 ουσιαστικά προσδοκώνται έσοδα σχεδόν αποκλειστικά από την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του διεθνούς αεροδρομίου
Αν και ο πίνακας 5.6 προβλέπει έσοδα 2446 εκ € μόνα σίγουρα είναι τα 300 από το Ελληνικό. Έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις μέσω του ΤΑΙΠΕΔ .
Με το νέο προϋπολογισμό συγκεκριμένα ποσό 1131,6 εκ € αναμένεται να προέλθουν από την επέκταση της σύμβασης του ΔΑΑ και μικρότερα ποσά από άλλες μετοχοποιήσεις
Με εξαίρεση την αναφορά στο Ελληνικό από το οποίο υπάρχει προσδοκία εσόδων 300 εκ € για όλες τις άλλες ιδιωτικοποιήσεις οι αναφορές ήταν ασαφείς/
Μια λεπτομερής αναφορά για τα έσοδα το 2020 αναφέρεται και σε έσοδα από ΟΠΑΠ, E-AUCTION II και III, VI Κασιώπη, περιφερειακά αεροδρόμια, ΜαρίναΑλίμου , Αφάντου Ρόδοε κυρίως όμως από την «αξιοποίηση» Ελληνικού 300 εκ €, σύνολο 376 εκ €
Αναφέρονται βεβαίως και έργα σε στάδιο προετοιμασίας ~2060 εκ € (πχ του 30% μετοχών Διεθνούς Αερολιμένα, του 65% μετοχών ΔΕΠΑ,της εκμετάλλευσης Εγνατίας οδού, περιφερειακών λιμένων και μαρίνων, του εξαντληθέντος κοιτάσματος φυσικού αερίου Ν.Καβάλλας και αξιοποίηση διαφόρων ακινήτων, αλλά σε αυτά λίγη αξία μπορούμε να δώσουμε και αυτό θα αποδειχτεί στον επόμενο προϋπολογισμό. Όπως προαναφέραμε μόνο έσοδα από τον Διεθνή αερολιμένα ΔΑΑ μπορεί να υπάρχει προσδοκία.
Σε σχέση με τους προϋπολογισμούς ΔΕΚΟ τα όλα σχεδόν τα χρόνια μπορούν να χαρακτηριστούν εγκεφαλικοί και ανεφάρμοστοι, ενώ για τον πρόσφατο πρέπει να προσθέσουμε το χαρακτηριστικό της ασάφειας και γενικής αναφοράς
Συμπέρασμα
Και με τον φετινό προϋπολογισμό είναι φτωχές οι προσδοκίες, γιατί αυτό μαρτυρά ο προϋπολογισμός ενώ εξ άλλου δεν υπάρχει πολύ λίπος
Βεβαίως το αποτέλεσμα θα διαφοροποιηθεί αν προχωρήσουν παραπέρα οι ιδιωτικοποιήσεις σε ενεργειακές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις ΚΩΦ/ ΕΥΔΑΠ ΕΥΑΘ κάτι που βέβαια είναι στους σχεδιασμούς του διεθνούς κεφαλαίου και ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και στο ενδιαφέρον της σημερινής κυβέρνησης.
Παραμονές του 2019 είχα γράψει κείμενο για τον σχετικό προϋπολογισμό όπου ανέφερα πως με τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν συντελεστεί ως σήμερα δεν υπάρχει άλλο λίπος.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως δεν θα προκύψουν εκπλήξεις. Μπορεί φέτος που η ΝΔ δεν ήταν προετοιμασμένη να μην έχουμε «φιλόδοξους στόχους». Όμως γνωρίζοντας οι οικονομικές ελίτ την ιδεολογική προσέγγιση της ΝΔ δεν αποκλείεται με τον επόμενο χρόνο να έχουμε πιέσεις και να δούμε νέες ουσιαστικές ιδιωτικοποιήσεις κυρίως στον Ενεργειακό τομέα και στην Κοινή Ωφέλεια.
Η ουσία, βεβαίως είναι πως κάνοντας ένα συνολικό απολογισμό, ο Δημόσιος Τομέας πλέον , όπως τον γνωρίζαμε πριν 3 δεκαετίες ως το 1990, εξαφανίστηκε και δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα. Με τις τεράστιας έκτασης και βάθους ιδιωτικοποιήσεις έχουν συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες, ο όποιος δημόσιος έλεγχος στις Δ.Ε. είναι ισχνός, με συνέπεια, αύριο μια πραγματική και όχι ψευδεπίγραφη κυβέρνηση Αριστεράς, να μην έχει αναπτυξιακά εργαλεία για να υλοποιήσει μια πραγματικά αριστερή πολιτική.
Μένουν ακόμη ορισμένες επιχειρήσεις Κοινής ωφέλειας (νερό, αστικές συγκοινωνίες) και ακίνητη περιουσία που και αυτές προβλέπεται πέρασμα στους ιδιώτες με βάση τη ρύθμιση περάσματος της περιουσίας αυτής για 99 χρόνια στο Υπερταμείο
Ένα βασικό σχόλιο. Ποιο θα ήταν το καθήκον μιας πραγματικά αριστερής κυβέρνησης . Μια πραγματική αριστερή κυβέρνηση δεν θα αποδεχόταν ποτέ ως τετελεσμένο γεγονός το ξεπούλημα των κρίσιμων επιχειρήσεων για την οικονομία και την Ανεξαρτησία της χώρας.
Ότι η εθνικοποίηση τους είναι ένα από τα εργαλεία της και ας μην θεωρούν οι υπεύθυνοι πως δεν θα χρησιμοποιηθεί Πως δεν θα τιμωρηθούν όσοι ξεπούλησαν τον δημόσιο πλούτο και εγκλιμάτισαν σε βάρος του λαού.
=====================================================
Υστερόγραφο. Στο περυσινό σημείωμα για τον προϋπολογισμό είχα παραθέσει ένα πίνακα που δεν θα επαναλάβω και σε αυτόν με λίγα λόγια ανέφερα πως ενώ το 1999 υπηρχαν 45 σημαντικότατες Δημόσιες επιχειρήσεις το 2019 καταγραφόταν μόνο 22 και απουσίαζαν σημαντικότατες ΔΕ όπως η ΔΕΗ, ΔΕΠ , ΟΤΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΛΤΑ, ΔΕΠΟΣ, ΕΟΜΜΕΧ ΟΠΑΠ και άλλες
=====================================================
