Στις προβοκάτσιες σε βάρος της Αριστεράς είναι μάλλον συνηθισμένοι κάποιοι (ευτυχώς όχι όλοι!), στο όνομα της εξυπηρέτησης του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ. Διαπρέπει στο σπορ ο Νίκος Σβέρκος, ο οποίος στόλισε το ρεπορτάζ του με τον βαρύγδουπο τίτλο «Διαδικτυακός “πόλεμος” Ζωής – ΛΑ.Ε – ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Στελέχη της ΛΑ.Ε μας έλεγαν ότι η παράταξη δεν έχει κανέναν πόλεμο με καμιά αριστερή και δημοκρατική αντιμνημονιακή δύναμη. Αντίθετα, μέσα στον αριστερό αντιμνημονιακό χώρο δεν θεωρεί καμιά δύναμη αντίπαλο.
Αντίπαλος της ΛΑ.Ε, μας έλεγαν τα ίδια στελέχη, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλο το μνημονιακό μπλοκ μαζί με τη νεοναζιστική απόφυσή του, τη Χρυσή Αυγή. Γι’ αυτό, τόνιζαν, ότι αμετάθετη επιδίωξη της ΛΑ.Ε είναι το μέτωπο όλων των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων, χωρίς να περισσεύει καμιά από αυτές τις δυνάμεις. Τελεία και παύλα.
Χμμμ…
Κάτι δεν πάει καλά εδώ…
Το γεγονός ότι η Ζ. Κων/λου χαρακτηρίζει δημόσια σε τηλεοπτική συνέντευξη στέλεχος της ΛΑΕ (Π. Σωτήρης) ως “λαμόγιο της αριστεράς” κ απαιτεί από την τελευταία να τον απομακρύνει προκειμένου οι δύο χώροι να συνεργαστούν δεν είναι ακριβώς προβοκάτσια της ΕφΣυν κ του Σβέρκου.
Όσοι/ες πολιτεύονται με τις χειρότερες παραδόσεις της αστικής πολιτικής συκοφαντώντας αγωνιστές με γνωστή διαδρομή στο κίνημα δεν έχουν θέση σε καμμία συζήτηση για μέτωπα-συνεργασίες ούτε έχουν τίποτα να προσφέρουν στο λαό κ στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Έλπιζα ότι η ηγετική ομάδα της ΛΑΕ θα είχε το κριτήριο να το αντιληφθεί κ ότι θα θεωρούσε αυτονόητη υποχρέωση να υπερασπιστεί το σύντροφο Παναγιώτη. Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται προτιμά να κάνει πως δε συμβαίνει τίποτα προκειμένου να μη χαλάσει η επιδιωκόμενη συνεργασία με το πολιτικό μόρφωμα της Ζωής. Σαν να μη βιώσαμε πόσο καταστροφική ήταν για την Αριστερά η ανοχή στον παραγοντισμό χωρίς αρχές κ όλη η πολιτική παθογένεια που είδαμε στο Σύριζα.
Ο σ. Σωτήρης γνωρίζει πολύ καλά την απόφαση της ΠΓ της ΛΑ.Ε, στην οποία συμμετέχει και ο ίδιος. Και γνωρίζει το εάν η ΛΑ.Ε τον στήριξε ή όχι.