Οι φορολογούμενοι χρυσοπληρώνουν τις εγκαταστάσεις στο Μαρκόπουλο, ενώ οι διαγωνισμοί του ΤΑΙΠΕΔ «σκοντάφτουν»
Η πλειονότητα των Ελλήνων δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με την ιππασία, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τη χώρα να ξοδέψει εκατομμύρια ευρώ για το τεράστιο Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας στο Μαρκόπουλο. Ο λόγος που δεν είχε επιχειρηθεί κάτι τέτοιο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ήταν επειδή πολύ απλά δεν «έβγαινε» ο λογαριασμός. Ενα τόσο δαπανηρό έργο δεν θα ήταν οικονομικά βιώσιμο από ένα άθλημα που απευθύνεται σε τόσο λίγους.
Το κλειδί για τα οφέλη των χρυσοπληρωμένων ολυμπιακών έργων ήταν εξαρχής είτε η μακροπρόθεσμη χρησιμότητά τους για τους πολίτες είτε η σταδιακή απόσβεση του κόστους κατασκευής τους μέσω εμπορικής αξιοποίησης. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιππασίας δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο.
Σχεδόν 20 χρόνια μετά τους Αγώνες της Αθήνας αυτή η τεράστια έκταση «φιλέτο» δίπλα στο αεροδρόμιο παραμένει αναξιοποίητη, επιβαρύνοντας καθημερινά περαιτέρω τους φορολογουμένους, με το ΤΑΙΠΕΔ να βρίσκει συνέχεια εμπόδια όταν προσπαθεί να προσελκύσει επενδυτές.
Έτσι, το Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας εξακολουθεί να ωφελεί μόνο τον Ισίδωρο Κούβελο και μια μικρή παρέα ευκατάστατων φίλων του που έχουν το… ευγενές και ακριβό χόμπι να ασχολούνται με την ιππασία. Και θέλουν αποκλειστικά δικό τους ως, ουσιαστικά, «Ι.Χ. Θεματικό Πάρκο» τα εκατοντάδες στρέμματα στο Μαρκόπουλο. Το ποιος ωφελείται από το να παραμένει το Κέντρο Ιππασίας ένα νεκροταφείο εκατομμυρίων για το δημόσιο ταμείο είναι προφανές. Ο Κούβελος, ως πρώην πρόεδρος και νυν α΄ αντιπρόεδρος, έχει τον ουσιαστικό έλεγχο της ομοσπονδίας και επιχειρεί με κάθε τρόπο να… πείσει ότι δεν περισσεύει χώρος για τίποτε άλλο στην αχανή έκταση στο Μαρκόπουλο πέρα από τις ανάγκες της… ιππασίας.
«Για να μπορέσει να γίνει η βέλτιστη εκμετάλλευση του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου, θα πρέπει να διαμορφωθεί και να διασφαλιστεί ένα βέβαιο και μόνιμο καθεστώς παραχώρησης και λειτουργίας» δήλωνε σε συνέντευξη Τύπου το 2019.
Ομάδες με εκατομμύρια φιλάθλους, όπως η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ, παιδεύονται επί χρόνια να χτίσουν δικά τους γήπεδα. Η Εθνική ποδοσφαίρου που πήρε το Euro 2004 δεν έχει ακόμα το «σπίτι» της. Ούτε και ο δημοφιλής στίβος, ο βασιλιάς των Ολυμπιακών Αγώνων.
Για την ιππασία, όμως, ένα άθλημα με το οποίο ασχολείται μια χούφτα άνθρωποι και δικαίωμα ψήφου έχουν μόλις 26 σωματεία, δεν αρκούν πάνω από 400 στρέμματα της συνολικής έκτασης 1.029 στρεμμάτων. Απαιτεί να έχει λόγο και για τα 589 στρέμματα που προσπαθεί να αξιοποιήσει το ΤΑΙΠΕΔ για θεματικό πάρκο αναψυχής, επιτρέποντας και νέες δραστηριότητες. Στο πλάνο του ΤΑΙΠΕΔ για το Θεματικό Πάρκο επιτρέπονται εμπορικά καταστήματα, εστίαση, αναψυκτήρια, τουριστικά καταλύματα, εγκαταστάσεις εκθεσιακών χώρων, αλλά όχι υπεραγορές και πολυκαταστήματα ή κέντρα διασκέδασης. Παρότι η αξιοποίηση αφορά ήπιες παρεμβάσεις, τα αναχώματα είναι πολλά. Κι όταν οι υποψήφιοι επενδυτές βλέπουν τα «ψιλά γράμματα» περί σχεδόν αποκλειστικής χρήσης για ιππασία, φεύγουν τρέχοντας.
Η πρώτη απόπειρα του ΤΑΙΠΕΔ το 2014 βρήκε «τοίχο» και δεν προχώρησε ο διαγωνισμός. Το ΤΑΙΠΕΔ έχει ανακοινώσει πως μόνο τα έξοδα συντήρησης και φύλαξης του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου τη δεκαετία 2004-2014 επιβάρυναν το δημόσιο ταμείο με 11.300.000 ευρώ! Χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού το ακίνητο αποτελούσε σε μεγάλο μέρος του χώρο εναπόθεσης σκουπιδιών.
Από το 2012 και μετά το Ιππικό Κέντρο περιήλθε στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ), «αδερφάκι» του ΤΑΙΠΕΔ, με αποτέλεσμα τα έξοδα συντήρησης να μειωθούν κάπως. Ωστόσο, μόνο για τις δαπάνες συντήρησης πρασίνου απαιτούνται κάθε χρόνο χιλιάδες ευρώ.
Για παράδειγμα, στις 4 Οκτωβρίου 2019 το ΕΤΑΔ προκήρυξε διαγωνισμό για τη διετή συντήρηση του πρασίνου στο Ιππικό Κέντρο Μαρκοπούλου και στο Κωπηλατοδρόμιο Σχινιά με κόστος 220.000 ευρώ, άνευ ΦΠΑ 52.800 ευρώ. Τα 120.000 ευρώ συν 28.800 ΦΠΑ προορίζονταν για το Μαρκόπουλο. Στις 12/1/2022 το ΕΤΑΔ προκήρυξε νέο διαγωνισμό, ετήσιας διάρκειας αυτή τη φορά, με προϋπολογισμό για το Μαρκόπουλο 59.500 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ. Αυτά τα χρήματα, μόνο για ένα κομμάτι της συντήρησης, επιβαρύνουν σταθερά τον φορολογούμενο όσο παραμένει αναξιοποίητη η έκταση.