Τα μεγάλα αδιέξοδα και η παρακμή που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον από το 2010, επιτρέπει στους κάθε είδους πολιτικούς γυρολόγους να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις, την απόγνωση, την απελπισία και το θυμό των πολιτών.
Οι πολιτικοί γυρολόγοι αποτελούν μικρή μειοψηφία, αλλά η επίδρασή τους είναι καθοριστική στο πολιτικό γίγνεσθαι. Μπορεί να μην επηρεάζουν ευθέως μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά αποπροσανατολίζουν και οδηγούν σε συνεχή αδιέξοδα τους πολίτες που είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν για να αλλάξει η σημερινή πορεία των πραγμάτων.
Οι πολιτικοί γυρολόγοι δεν έχουν αρχές, δεν έχουν ιδεολογικές και πολιτικές σταθερές. Λειτουργούν όμως ως κυματοθραύστης στη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, οδηγούν σε αλλεπάλληλες ήττες και κατά συνέπεια στην αδρανοποίηση της πρωτοπορίας του λαού.
Οι γυρολόγοι της πολιτικής επιθυμούν, με κάθε τρόπο, να «βγουν στον αφρό», να παίξουν κάποιο ρόλο, να αναγνωριστούν οι ικανότητές τους, να αναδειχθούν βουλευτές. Δεν τους ενδιαφέρουν τα πραγματικά συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας ούτε τα συμφέροντα της πατρίδας. Γι’ αυτό είναι ικανοί για τις μεγαλύτερες «κωλοτούμπες» ξεχνώντας όσα υποστήριζαν το προηγούμενο διάστημα.
Οι πολιτικοί γυρολόγοι αναζητούν την ισχύ για να προσκολληθούν. Ένα σχετικά μεγάλο κόμμα, ένας λίγο ή πολύ αναγνωρίσιμος αρχηγός και η ύπαρξη ικανών χρηματικών πόρων είναι τα στοιχεία που τους «μαγνητίζουν». Οι ιδεολογικές διακηρύξεις, οι πολιτικές θέσεις, η αξιοπιστία των προσώπων δεν τους ενδιαφέρει. Βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες. «Πρέπει άμεσα να πέσει η σημερινή κυβέρνηση» κι ας μην έχουν προετοιμάσει τη διάδοχη κατάσταση, με αποτέλεσμα μια από τα ίδια. «Πρέπει κάτι να κάνουμε» κι ας μην ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι πρέπει να κάνουν.
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύεται αυτούς τους «πραγματευτάδες» προκειμένου να εκτονώνει τις κατά διαστήματα αντιδράσεις και στη συνέχεια ενσωματώνει πολλούς από αυτούς. Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε πολλά παραδείγματα. Οι περισσότεροι βουλευτές του ΛΑΟΣ, αφού ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο και στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου, ενσωματώθηκαν στη ΝΔ που δεν είχε ψηφίσει το αρχικό μνημόνιο. Το ίδιο έγινε στην πορεία με τους περισσότερους βουλευτές και στελέχη του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, που δημιουργήθηκε με σκοπό να «φρενάρει» τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι περισσότεροι βουλευτές των ΑΝΕΛ, αφού ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, ενσωματώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη του «σημιτικού ΠΑΣΟΚ» ενσωματώθηκαν στη ΝΔ και άλλα του «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι ανάλογο προβλέπεται να γίνει και με τα σημερινά μικρά κοινοβουλευτικά κόμματα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και ΜέΡΑ 25. Αυτό συμβαίνει γιατί κανένας απ’ αυτούς τους πολιτικούς σχηματισμούς δεν έχει επεξεργασμένη αξιόπιστη εναλλακτική στρατηγική και δεν έχει οριοθετηθεί με σαφήνεια απέναντι στο υπάρχον εξαρτημένο πολιτικό σύστημα.
Πολιτικοί γυρολόγοι, που πρωτοστάτησαν στις αρχικές κινητοποιήσεις κατά των μνημονίων, ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι στήριξαν το δεύτερο και τρίτο μνημόνιο αλλά σήμερα θέλουν να σώσουν την Ελλάδα, ως επικεφαλείς πατριωτικών κομμάτων. Υπάρχουν και αυτοί που ήταν υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και σήμερα συνεργάζονται με κάποιους που ψήφισαν «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Η λογική τους είναι : «Ορισμένοι θα μας ψηφίσουν γιατί δε θα έχουν τι άλλο να ψηφίσουν, αν πάρουμε τουλάχιστον 3% τα καταφέραμε»!
Όλοι δηλώνουν πατριώτες αλλά ο πατριωτισμός τους είναι ένα «πουκάμισο αδειανό». Κανείς τους δε μιλάει για το ευρώ που δημιούργησε το συναλλαγματικό χρέος και το οποίο με τη σειρά του έχει υποδουλώσει τη χώρα στους δανειστές. Αυτοί οι πολιτικοί «πραγματευτάδες» ακόμα κι αν, συνεργαζόμενοι με άλλους, βρεθούν στην κυβέρνηση θα κάνουν ό,τι έκαναν οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το 2015, δηλαδή, μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα.
Πέρασαν πάνω από έντεκα χρόνια και κάποιοι δε θέλουν να καταλάβουν ότι η πραγματική κυβέρνηση της χώρας δε βρίσκεται στην Αθήνα αλλά στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη.
Αν δεν προετοιμάσεις ένα πολιτικό υποκείμενο, τα στελέχη του και τους πολίτες γι’ αυτή τη μάχη καμιά εναλλακτική δυνατότητα για την επιβίωση του έθνους δεν μπορεί να υπάρξει.
