Στις 11 Οκτωβρίου η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης αποφάσισε την ακύρωση της συνοδικής απόφασης και της πατριαρχικής επιστολής από τον Ιούνιο του 1686 περί μεταβίβασης της Μητρόπολης του Κιέβου στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Μόσχας. Αποφάσισε επίσης την δημουργίας σταυροπηγής στο Κίεβο και την κανονική αναγνώριση των επικεφαλής της λεγόμενης «Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου του Κιέβου» και της λεγόμενης «Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας». Το γεγονός αυτό επί της ουσίας διέρρηξε τον Ορθόδοξο κόσμο, δείχνοντας ότι οι πνευματικές αξίες δεν είναι τέτοιες όταν πρόκειται για γεωπολιτικές φιλοδοξίες κοσμικών κυβερνώντων και χρησιμεύουν μόνο ως διαπραγματευτικό ατού του κόσμου των κληρικών έναντι της πολιτικής.
Ο δρόμος προς την αλήθεια βρίσκεται στον διάλογο. Αυτό έλεγε και σε αυτό καλούσε ο μακαριστός, πλέον, επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (στμ: του Πατριαρχείου Μόσχας) Μητροπολίτης Βλαδίμηρος και σε άλλες εποχές έβρισκε ευήκοον ους από την πλευρά του Παναγιότατου Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίου. Σε δύσκολες εποχές, το 1992, ο Μητροπολίτης Βλαδίμηρος μιλούσε για την ανάγκη διεξαγωγής θεολογικού διαλόγου μεταξύ της Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου του Κιέβου, με σκοπό το ξεπέρασμα του εκκλησιαστικού σχίσματος στην Ουκρανία. Όμως τα λόγια του δεν εισακούστηκαν.
Αντίθετα, σήμερα στην χωρίς αρχές πολιτική αντιπαράθεση των Ουκρανών πολιτικών, με την υποστήριξη του τουρκικού και του δυτικού κόσμου, εναντίον της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ξεχνιέται το γεγονός, ότι η επικράτηση των πολιτικών συμφερόντων έναντι του πνευματικού κόσμου και του νόμου του Θεού μπορεί να βυθίσει τον ορθόδοξο κόσμο σε σύγχυση και στην άβυσσο ενός αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου προς χάριν ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες του πώς, υπό την πίεση του «τουρκικού κόσμου» στην Κωνσταντινούπολη καταρρέουν τα μακραίωνα θεμέλια της Ορθοδοξίας και παραβιάζονται οι εκκλησιαστικοί κανόνες και οι μακρόχρονες θεόπνευστες συμφωνίες. Η νέα μορφή εκκλησιαστικής πολιτικής της Κωνσταντινούπολης είναι στενά συνδεδεμένη με την αφόρητη πολιτική πίεση της Τουρκίας και των ΗΠΑ. Και, προφανώς, η πίεση αυτή αποδείχθηκε εκατοντάδες φορές ισχυρότερη από την πνευματική δύναμη και το καθαρό μυαλό. Ορίστε πώς περιγράφει την κατάσταση αυτή σε δημοσιογράφο του BBC ο επικεφαλής του Μετζλίς του λαού των Τατάρων της Κριμαίας, Μουσταφά Τζεμίλεβ[1]: «Σε αυτή την κατεύθυνση κάναμε πολύ σοβαρή δουλειά. Δουλεύαμε συστηματικά και εξηγούσαμε στον Ερντογάν, πόσο σημαντική είναι για την Ουκρανία και τους Τάταρους της Κριμαίας η δημιουργία ανεξάρτητης τοπικής ορθόδοξης εκκλησίας. Εξήγησα στον Ερντογάν με απλούς λαϊκούς όρους, ότι σήμερα για τους ορθόδοξους χριστιανούς η Μόσχα είναι ένα είδος «Μέκκας», ενώ μετά την έκδοση Τόμου και την ανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας η «Μέκκα» αυτή θα μεταφερθεί στην Ισταμπούλ και για εσάς αυτό έχει πολιτική σημασία. Όταν στις 12 Ιουλίου πηγαίναμε αεροπορικώς στην Τουρκία, μπροστά μου μέσα από το αεροπλάνο ο Ποροσένκο μίλησε αρχικά με τον Βαρθολομαίο και μετά με τον Ερντογάν. Ο Ερντογάν ανέφερε κατηγορηματικά, ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν, ώστε ν’ αποκτήσουμε αυτοκεφαλία».
Δεν έμειναν αμέτοχοι στην υπόθεση και οι ΗΠΑ με τον Καναδά. Τον Σεπτέμβριο του 2018 ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Κίεβο Μπράουνμπεκ βεβαίωσε τον Π. Ποροσένκο, ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία «στον αγώνα της για αποκατάσταση της εθνικής της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας» αλλά και «στο δικαίωμα να έχει μία ενιαία αυτοκέφαλη Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία». Προφανώς ο Μπράουνμπεκ ήξερε τι έλεγε. Ο Βαρθολομαίος όρισε ως εξάρχους του στην Ουκρανία τον Αρχιεπίσκοπο Παμφιλίας Δανιήλ (Ζελίνσκι) και τον Επίσκοπο Έντμοντον Ιλαρίωνα (Ρούντνικ). Και οι δύο αρχιερείς ανήκουν στις Ορθόδοξες Εκκλησίες των ΗΠΑ και του Καναδά. Για να μην απωλέσει αυτές τις αυτόνομες εκκλησίες της ουκρανικής ορθόδοξης διασποράς, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εδώ και καιρό επιδεικνύει την ενεργή του ανάμιξη στην προσπάθεια να λυθεί το πρόβλημα του σχίσματος της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία, όπως επίσης, υπό την πίεση της Τουρκίας και των ΗΠΑ, άρχισε να μιλάει για την προοπτική της δημιουργίας μιας ενιαίας τοπικής αυτοκέφαλης εκκλησίας με έδρα το Κίεβο.
*Ο Ντμίτρι (Δημήτρης) Κερασίδης είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος και θρησκειολόγος ελληνικής καταγωγής από την Ρωσία.
**Μετάφραση από τα Ρωσικά: Βασίλης Μακρίδης.
[1]Ο Μουσταφά Τζεμίλεβ είναι καταζητούμενος στην Κριμαία και την Ρωσία μετά το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της περιοχής και την προσχώρησή της στην Ρωσική Ομοσπονδία. Διέφυγε στο Κίεβο και σήμερα είναι βουλευτής της Ανώτατης Ράντας της Ουκρανίας σύμβουλος του Π. Ποροσένκο για ζητήματα των Τατάρων της Κριμαίας. Το Μετζλίς (Συνέλευση), μια φεουδαρχικών αντιλήψεων μορφή «αυτοοργάνωσης» των Τατάρων της Κριμαίας έχει κηρυχθεί στην Ρωσία παράνομη και οι Τάταροι της Κριμαίας εκπροσωπούνται πλέον από άλλες, δημοκρατικά εκλεγμένες οργανώσεις.
Πώς γίνεται,οι παλιές συμφωνίες να ήταν θεόπνευστες κ οι σημερινές να μην είναι; Έκανε το Άγιο Πνεύμα στο μεταξύ φτερά κ πέταξε; Πώς γίνεται,να είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παναγιότατος,όταν από την άλλη θεωρείται,ότι κάνει τέτοια χοντρά λάθη; Ξεφτυλίζει μόνο την εκκλησία η επιχειρηματολογία αυτή.Το σκεπτικό θα έπρεπε να είναι εντελώς διαφορετικά διατυπωμένο,αν γίνεται,φυσικά.