Για το Συνέδριο της Δη.Συ.
Περί Κεντροαριστεράς και πάλι ο λόγος. Αφορμή για να επανεμφανισθεί στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας η Κεντροαριστερά το ΠΑΣΟΚ με το συνέδριό του αλλά και με την πολιτική κινητικότητα που παρουσιάζουν όλα τα πολιτικά «ρετάλια» που τα τελευταία χρόνια προήλθαν από τις διασπάσεις της Ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας αλλά και από την ρεφορμιστική «αριστερά» τα παιδιά του Κύρκου όπως συνηθίζεται να λέγονται.
Βέβαια η υπόθεση του πολιτικού σχεδιασμού της Κ.Α είναι μια σοβαρή υπόθεση ήταν και είναι ακόμα και σήμερα η καρδία της πολιτικής των κομμάτων της Ευρωπαϊκός Σοσιαλδημοκρατίας. Λέμε σοβαρή υπόθεση γιατί μέσο αυτού του πολιτικού σχεδιασμού είχαμε και ακόμα έχουμε κυβερνήσεις με βασικό τους κορμό τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα . Είναι ανάγκη το εργατικό κίνημα να μελετήσει προσεκτικά αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό για να ξέρει να τον αντιμετωπίσει με πιεστικότητα.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το διπολικό σύστημα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης βασίστηκε στο δίπολο Κεντροαριστερά – Κεντροδεξιά με βασικούς κορμούς αυτών των πολιτικών συνασπισμών τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογικής και πολιτικής κατεύθυνσης από την μια και τα γνωστά μας παραδοσιακά κόμματα Χριστιανοδημοκρατικού τύπου ή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος όπως λέγονται από την άλλη.
Στη χώρα μας μη έχοντας μια παράδοση σοσιαλδημοκρατική μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου στη νέα μεταδικτατορική πολιτική Ελληνική πραγματικότητα άρχισε κάτι να ακούγεται γύρω από την Κ.Α όμως η λογική της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ και ο λαϊκιστικός του πολιτικός λόγος έγινε αφορμή ο σχεδιασμός της Κ.Α να αντιμετωπιστεί απαξιωτικά, σαν κάτι το ξένο από την Ελληνική πραγματικότητα. Αυτό φυσικά δεν έγινε τυχαία μιας και η αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ με την αριστερά ήταν ακόμη ανοικτή. Ο δε Αν. Παπανδρέου ήθελε τότε να λεηλατήσει εκλογικά την αριστερά χρησιμοποιώντας τον δικό της σχεδόν πολιτικό λόγο. Η μετριοπάθεια επομένως της Κ.Α δεν τον βόλευε σε εκείνη την ιστορική φάση μετά όμως ενσωμάτωσε πολλά από τον πολιτικό της λόγο .
Τα Κεντροαριστερά όμως νεφελώματα εμφανίστηκαν δυναμικά και στην χώρα μας την εποχή Σημίτη. Την περίοδο εκείνη σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις έμπαινε ως άμεση προτεραιότητα ο περίφημος πολιτικά σχεδιασμός της Κεντροαριστεράς κάτι άλλωστε που κυριαρχούσε σε όλη την Ευρώπη μιας και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ήταν ή ηγετική δύναμη σε πάνω από δέκα κυβερνήσεις χωρών στην Ευρώπη.
Μετά το τέλος του Σημιτισμού στην Ελλάδα ο όρος Κεντροαριστερά έγινε σχεδόν απαγορευτικός και απομακρύνθηκε σχεδόν τελείως αυτό το πολιτικό λεξικό ακολουθώντας την κατάρρευση του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ.
Μαζί με την κατάρρευση του σάπιου δικομματικού συστήματος ήλθε και η κατάρρευση της κεντροαριστεράς ως πολιτικού σχεδιασμού και σύλληψης. Νέες δυνάμεις προσέγγισαν τα πλατιά λαϊκά στρώματα και ο Κεντροαριστερός λόγος έχασε την προωθητική του δύναμη.
Τι είναι όμως αυτή η περίφημη κεντροαριστερά τι ρόλο έπαιξε στην Ευρώπη και στη χώρα μας;
Η κεντροαριστερά όπως ειπώθηκε στην αρχή προωθήθηκε από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα με στόχο την υποταγή του εργατικού κινήματος κυρίως στη Ν. Ευρώπη όπου το κομμουνιστικό κίνημα με όλες τις ιδιαιτερότητες του είχε φουντώσει από την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία ακόμα και την Ελλάδα.
Με τον κεντροαριστερό σχεδιασμό το σύστημα βολεύτηκε ξεπέρασε την μεταπολεμική πολιτική του κρίση. Σχηματίστηκαν κυβερνήσεις που προώθησαν τη πολιτική του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας φκιασιδωμένα «φιλεργατικά» στην πρώτη φάση, με στόχο το μαλάκωμα της οργής και τον ευνουχισμό της ανατρεπτικής προωθητικής δύναμης της Εργατικής τάξης.
Με τον πολιτικό σχεδιασμό της Κεντροαριστεράς η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία προσπάθησε να πετύχει προς όφελος της κυρίαρχης τάξης δύο πράγματα βασικά: Το πρώτο να σταματήσει το κύμα διεκδικήσεων από την Εργατική τάξη με ύπουλο τρόπο. Το δεύτερο να αδρανοποιήσει πολιτικά τις δυνάμεις εκείνες που θα ήθελαν εκπροσωπώντας τον κόσμο της εργασίας να διεκδικήσουν όπως για παράδειγμα το ΚΚΙ (PCI) αξιόπιστα την διακυβέρνηση στις χώρες τους όπου φυσικά θα υπήρχαν οι προϋποθέσεις ριζικής ανατροπής .
Η Κεντροαριστερά λειτούργησε δηλαδή σαν ένα κανονικό αμορτισέρ από την άρχουσα τάξη που μέσα από την προσωρινή καλυτέρευση σχέσεων και συνθηκών εργασίας που αποδέχθηκε κάτω από την πίεση του κόσμου της δουλειάς κατάφερε να σταματήσει την ορμητικότητα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που ήθελαν την ρήξη
Η Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δια μέσον του πολιτικού σχεδιασμού της Κεντροαριστεράς επεδίωξε την κατασυκοφάντηση των ριζοσπαστικών ταξικών διεκδικήσεων των εργαζομένων, προώθησε τον αντικομουνισμό, κατάφερε επί δεκαετίες να υπνώσει το Εργατικό Κίνημα για να στρώσει μετέπειτα το χαλί του άγριου νεοφιλελευθερισμού στα συντηρητικά κόμματα. Σήμερα στην μητρόπολη της Ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης την Γερμανία το (SPD) το κόμμα της Γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας συγκυβερνά με την δεξιά με την Κυρία Μέρκελ στο τιμόνι.
Εκτός από την ταξική μετάλλαξη που προώθησαν οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα παντού στην Ευρώπη, προσπάθησαν επίσης να περάσουν την πολιτική κουλτούρα του άκρατου φιλοατλαντισμού με πλήρη υποταγή στις Νατοϊκές επιλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ποιο καταστροφικός πόλεμος σε ανθρώπινες ζωές μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έγινε στην Ευρώπη με την πλήρη στήριξη όλων των κεντροαριστερών κυβερνήσεων ήταν στην Γιουγκοσλαβία . Από την στρατιωτική βάση του Αβιάνο στην Ιταλία με κεντροαριστερή κυβέρνηση και πρωθυπουργό τον μεταλλαγμένο πολιτικό ηγέτη της αριστεράς Μάσιμο Ντ‘ Αλέμα έφευγαν τα Νατοϊκά αεροπλάνα για να βομβαρδίσουν το Βελιγράδι και τις άλλες Σερβικές πόλεις. Τα ίδια πράγματα έγιναν με την συμμετοχή κεντροαριστερών κυβερνήσεων σε εκστρατείες στην Μ. Ανατολή.
Η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τα νέα κεντροαριστερά πολιτικά φιντάνια στηρίζουν σήμερα την φασιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας υποδαυλίζοντας έναν νέο εμφύλιο πόλεμο σε μια πολύ ευαίσθητη περιοχή.
Στο όνομα ενός υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού στην χώρα μας όσοι ευαγγελίζονται την Κεντροαριστερά προσπάθησαν και ακόμα προσπαθούν να περάσουν στον Ελληνικό λαό μια αρρωστημένη ευρωλαγνεία που την πληρώνουμε πολύ ακριβά μέσα από τις μνημονιακές πολιτικές που όλοι αυτοί αποδέχθηκαν με τις προτροπές της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας με προεξέχουσα αυτή της Γερμανίας.
Το αν η Ελλάδα σήμερα είναι ένα άβουλο προτεκτοράτο της Γερμανίας είναι αποτέλεσμα και αυτών των κεντροαριστερών αντιλήψεων που κυριάρχησαν στο ΠΑΣΟΚ στο ΠΟΤΑΜΙ στο Πρώην χώρο της ΕΑΡ και της ΔΗΜΑΡ και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Εξυπηρετεί την ευρωπαϊκή ολιγαρχία ένας κεντροαριστερός ΣΥΡΙΖΑ γιατί γίνεται το καλύτερο και ποιο αποτελεσματικό ανάχωμα στις λαϊκές αντιδράσεις από τις μνημονιακές πολιτικές.
Ο ίδιος ο Τσίπρας βλέποντας την επερχόμενη κατάρρευση του κόμματος και της κυβέρνησης του αρχίζει να σκέπτεται και να σχεδιάζει νέες συγκλήσεις και κυβερνητικές συμμαχίες με όλα τα εναπομείναντα πολιτικά ρετάλια της Ελληνικής κεντροαριστεράς. Δεν έχει κανένα απ΄ ότι φαίνεται πρόβλημα να φάει στο πιάτο που κάποτε έφτυνε διεθνοποιώντας μάλιστα την κεντροαριστερά.
Με τον πολιτικό σχεδιασμό της κεντροαριστεράς λειτουργούν εύκολα όλα τα πλυντήρια της πολιτικής μετάλλαξης και για το λόγο αυτό όλες οι δυνάμεις της αριστεράς που δεν έχουν χάσει την ταξική τους διαφορετικότητα θα πρέπει να στέκονται απέναντι και να αντιπαλεύουν τις κεντροαριστερές σειρήνες.
Η απάντηση στα κεντροαριστερά νεφελώματα δεν μπορεί να είναι άλλη από την εναλλακτική πρόταση της αριστεράς που μπορεί να διαμορφώσει μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία με την συσπείρωση και κοινή δράση όλων των αριστερών προοδευτικών και πατριωτικών δυνάμεων της Ελλάδας για μια αντιμνημονιακή αντιιμπεριαλιστική πολιτική…
*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε.
