Χωματερές, ΧΑΔΑ, χωματερές…αυτό είναι το «επίτευγμα» των Δημάρχων και του Περιφερειάρχη. Είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας να πείσουν ότι οι δήμοι, που έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα, είναι ανίκανοι να λύσουν το πρόβλημα και πρέπει να παραχωρηθεί η διαχείριση σε ιδιώτες για να κάνουν μπίζνες και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. Η πολιτική ευθύνη δεν περιορίζεται μόνο στους Δημάρχους και τον Περιφερειάρχη, αλλά και στις κυβερνήσεις που συμπορεύθηκαν σε αυτή την κατεύθυνση, ώστε να εξυπηρετήσουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Παράλληλα παραμέρισαν το ζήτημα της επιστημονικής διαχείρισης των απορριμμάτων που θα εξασφάλιζε τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον έχοντας χαμηλό κόστος.
Η λύση της Παλιόχουνης που προωθεί Περιφέρεια και Κυβέρνηση με την κατ’ουσίαν ανάθεση στην ΤΕΡΝΑ στερείται όχι μόνο της τυπικής νομιμότητας αλλά και στοιχειώδους διαφάνειας. Επιπλέον, δεν απαντά στον τρόπο και το κόστος διαχείρισης και απαιτεί εγγυημένη ποσότητα για δεκαετίες σύμμικτων σκουπιδιών, που θα πληρώνονται από τους δήμους ανεξάρτητα αν παράγονται. Με αυτό τον τρόπο αποκλείει την εναλλακτική διαχείριση (διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση και κομποστοποίηση), η οποία είναι επιστημονικά αποδεκτή και σύμφωνη με την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το μεν δυναμικό των εργοστασίων υπερβαίνει την τοπική παραγωγή και έτσι αφήνει ανοικτό το ζήτημα της μεταφοράς σκουπιδιών από άλλες περιοχές, το δε σύμμικτο δεν αποκλείει την χρήση τους ως καύσιμη ύλη από τις υπό ιδιωτικοποίηση μονάδων της ΔΕΗ. Είναι τυχαία άραγε ως επιλογή της Πολιόχουνης, της Καλλιρόης και της Σκάλας που γειτονεύουν με την Μεγαλόπολη;
Η πώληση της ΔΕΗ και η παραχώρηση χιλιάδων στρεμμάτων σε ιδιώτες, ανοίγει το δρόμο για να προχωρήσει ο σχεδιασμός για τη δημιουργία ΧΥΤΑ βιομηχανικών αποβλήτων. Η ολοκλήρωση του αφανούς σχεδιασμού πραγματοποιείται με τη μονάδα βιοαερίου στη Μαντινεία που πρόσφατα η κυβέρνηση με νομοθετική τροποποίηση της διάταξης επιτρέπει ότι μπορεί να λειτουργήσει η μονάδα αυτή σε γη υψηλής παραγωγικότητας.
Συμβαίνουν αυτά ενώ γνωρίζουν από τις μελέτες, του υποβαθμισμένου πλέον ΙΓΜΕ, ότι το μεγάλο κεφάλαιο της Αρκαδίας είναι το νερό και το περιβάλλον. Ιδιαίτερα ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας της Μεγαλόπολης που τροφοδοτεί τον Αλφειό, τον Ευρώτα και τον Πάμισσο, η Μαντινεία, που τροφοδοτεί την Αργολίδα, καθώς και ο υδροφόρος ορίζοντας της Σκάλας, κινδυνεύουν από τις μονάδες διαχείρισης των πάσης φύσεως αποβλήτων.
Οι επιλογές αυτές δεν είναι άσχετες με τη συνεχιζόμενη οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση της περιοχής, που κάπου φθάνει στα όρια της ερήμωσης. Η αδυναμία ουσιαστικής και κοινωνικής αντίδρασης δίνει χώρο σε τέτοιου είδους σχεδιασμούς . Σ’αυτή την πολιτική οι περισσότεροι Δήμαρχοι και ο Περιφερειάρχης έγιναν όχι απλώς διαχειριστές αλλά και πρωτεργάτες. Πολλοί από τους σημερινούς υποψηφίους φιλοδοξούν να συνεχίσουν αυτή την πολιτική.
Ως πολίτες αυτού του ιστορικού τόπου οφείλουμε να κατανοήσουμε την κατάσταση και να την ανατρέψουμε. Η πρόταση για τα απορρίμματα με τη διαλογή στην πηγή, την ανακύκλωση και τη κομποστοποίηση με μικρού και μεσαίου μεγέθους τοπικές δημόσιες επιχειρήσεις είναι όχι μόνο επιστημονικά ορθή αλλά και εφικτή, όπως αποδεικνύει η Ελευσίνα και άλλες ευρωπαϊκές περιοχές. Η ελπίδα βρίσκεται στο λαό και ιδιαίτερα στους νέους. Η απογοήτευση, ο φόβος, ο θυμός ας μη γίνουν σιωπή αλλά κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής. Σε μας δεν απομένει παρά να σηκώσουμε το κεφάλι και να φωνάξουμε ως εδώ, φθάνει πια!
