Ο Αλ . Τσίπρας είδε το άστρο του να ανατέλλει σχεδόν παράλληλα με το άστρο του Πάμπλο Ιγλέσιας στην Ισπανία .
Υπήρξαν τότε και οι δύο , Τσίπρας και Ιγλέσιας , ελπιδοφόροι ηγέτες μιας καινούργιας ριζοσπαστικής Αριστεράς που άφηνε πίσω της τα δογματικά στερεότυπα και χωρίς να εγκαταλείπει το μεγάλο όραμα της κοινωνικής αλλαγής , έμοιαζε γειωμένη σε επίκαιρους ριζοσπαστικούς στόχους ανατροπής που θα διασφάλιζαν άμεσα ένα γόνιμο συνδυασμό της ανάπτυξης με ένα ουσιαστικό αξιοκρατικό κόμμα κοινωνικό και οικολογικό πρόσωπο , τα οποία θα συνοδεύοντο , ως απαραίτητη προϋπόθεση , με εμβάθυνση της δημοκρατίας , της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας την λαών και των χωρών τους .
΄Οσοι εξαρχής διέβλεπαν , όπως ο υπογράφων , από θέσεις μή δογματικής Αριστεράς και από τη σκοπιά ενός μεγάλου δημοκρατικού , πατριωτικού , λαϊκού μετώπου που θα ένωνε τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία , τις ισχυρές δόσεις αναξιοπιστίας των δύο τότε ανερχόμενων αστέρων και την αδυναμία τους να υπηρετήσουν πειστικά τους στόχους των μεγάλων ανατροπών με σχεδιασμένη αμφισβήτηση των αντιδραστικών ολιγαρχικών δομών οικονομικής εξουσίας και του παρωχημένου ευρωατλαντικού μονόδρομου , περίπου καταγγέλοντο τότε ως άνθρωποι των σπηλαίων που αρνούντο να δούν τις σύγχρονες εξελίξεις !
Τσίπρας και Ιγλέσιας, τότε, θαμπωμένοι από τις επιτυχίες τους και την ενθουσιώδη λαϊκή στήριξη , προχωρούσαν πανηγυρικά χέρι-χέρι, απολαμβάνοντας τις πολλαπλές συναντήσεις και τις κοινές μεγάλες συγκεντρώσεις τους στην Αθήνα, στην Μαδρίτη και στις Βρυξέλλες .
Ουδέποτε μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ήταν καπετάνιοι ενός νέου πολιτικού Τιτανικού που έφερε το όνομα της Αριστεράς και τον οποίο, με τις κωλοτούμπες του και την αφομοίωση τους στο σύστημα που είχαν υποσχεθεί ότι θα αλλάξουν, οδηγούσαν απευθείας στο παγόβουνο .
Σήμερα ο Πάμπλο Ιγλέσιας , μετά την οδυνηρή εκλογική ήττα των Ποδέμος , που μόνο η “Αυγή” την κατέγραψε ως νίκη του , υποχρεώθηκε να επικυρώσει με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο την παραίτησή του από την ηγεσία των Ποδέμος και την πολιτική .
Ας μην έχουμε καμμιά αμφιβολία ότι την επιλογή του Ιγλέσιας γρήγορα , ίσως πιο γρήγορα απ΄ότι φανταζόμεθα , θα υποχρεωθεί να την ακολουθήσει με εκείνο ή τον άλλο τρόπο , με εκείνη ή την άλλη μορφή, ο Αλ. Τσίπρας .
Απλώς, όσο ο τελευταίος , μαζί με την σκληρή ηγετική ομάδα του , παραμένει προσκολλημένος στην καρέκλα του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ , καρέκλα που τόσο λάτρεψε και λατρεύει , τόσο θα ευτελίζει ακόμα περισσότερο την έννοια της Αριστεράς , την οποία συνεχίζει ακούραστος να κακοποιεί και το πολύ χειρότερο τόσο περισσότερο θα βλάπτει τον τόπο ως το πιο ανέλπιστο δώρο στον Κυρ. Μητσοτάκη , την καταστρεπτική πολιτική του και την κάκιστη “ επικυριαρχία“ του τελευταίου στην πολιτική ζωή .
Είναι , νομίζω , κάτι που δεν αξίζουν οι φίλοι και κυρίως οι απλοί πολίτες που ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ευρύτερα ο κόσμος που έχει απογοητευθεί βάναυσα από την πολιτική της ΝΔ και του Κυρ. Μητσοτάκη και αναζητά πολιτική στέγη και ελπίδα .
Π. Λαφαζάνης
