Στην «Αυγή» δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Αυτός ο Ολυμπιακός δεν είναι ο δικός μας» (τα άρθρο μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.avgi.gr/article/10806/9038726/autos-o-olympiakos-den-einai-o-dikos-mas).
Πρόκειται για κείμενο που, παρότι χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα του τον Ολυμπιακό, στην ουσία εντάσσεται στην αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – Μαρινάκη, δηλαδή στην δια της τεθλασμένης αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα ως προς την ποιότητα της πολιτικής νεοδικομματικής αντιμαχίας – και λαμβάνοντας υπόψη τα μέσα που χρησιμοποιούνται – θα ‘λεγε κανείς ότι η συγκεκριμένη μορφή πολιτικής αντιπαράθεσης θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και θεμιτή, πολύ περισσότερο που ο γράφων (Ορέστης Μεταξάς) προτάσσει το άλλοθι ότι ομιλεί και ως φίλαθλος του Ολυμπιακού.
Εκείνο που δεν είναι θεμιτό είναι ο Ολυμπιακός και πολύ σημαντικές ιστορίες που σχετίζονται με αυτόν, να τιμαριοποιούνται κατά τον ΣΥΡΙΖΑικό τρόπο με σκοπό την (κατά την ΣΥΡΙΖΑική συνήθεια) καπηλεία τους.
Τιμαριοποίηση
Εξηγούμαστε:
«Ο Ολυμπιακός – αναφέρει ο αρθρογράφος – δεν είναι Χρυσή Αυγή, δεν είναι Νέα Δημοκρατία, δεν είναι ο ιδιωτικός στρατός τού εκάστοτε προέδρου, είναι το πάθος, η λατρεία και η φαντασίωση εκατομμυρίων ανθρώπων και δεν έχει δικαίωμα κανένας που ισχυρίζεται ότι αγαπά την ομάδα να μας φτύνει στα μούτρα, να καπηλεύεται την αγάπη μας και να δρα στο όνομα της ομάδας, για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς».
Πολύ σωστά. Άλλωστε ο γράφων έχει αρθρογραφήσει δεκάδες φορές και ως Ολυμπιακόφρων και ως δημοσιογράφος (μέχρι και βιβλίο γράψαμε: https://kapsimi.gr/mia-thriskeia-xoris-apistoys-podosfairo) για την άβυσσο που χωρίζει τα χρηματοκιβώτια των εκάστοτε ιδιοκτητών του Ολυμπιακού (και κάθε ομάδας), από την μια μεριά, με την ψυχή του Ολυμπιακού, δηλαδή τον λαό της ομάδας του Ολυμπιακού (και κάθε ομάδας), από την άλλη.
Όμως ο αρθρογράφος της «Αυγής» δυο πράγματα τα ξέχασε:
Πρώτον, ότι η ιδιοτέλεια στην οποία αναφέρεται δεν είναι σημερινή. Υπάρχει από την μακρινή εκείνη εποχή που το ποδόσφαιρο αγοράστηκε από τους κεφαλαιοκράτες και εντάχθηκε στο καθεστώς του εμπορεύματος που παρέχει δυνατότητες οικονομικής, κοινωνικής και φυσικά πολιτικής επιρροής. Ότι ο αρθρογράφος τώρα μόλις ενοχλήθηκε από το εν λόγω καθεστώς δεν σημαίνει ότι το καθεστώς δεν υπάρχει προ της δικής του ενοχλήσεως άμα τε και των λόγων που του προκάλεσαν την ενόχληση…
Δεύτερον, και σε συνέχεια της πρώτης παρατήρησης: Ο Ολυμπιακός, όντως, «δεν είναι Χρυσή Αυγή» κι ούτε θα πήγαινε μακριά από τον κόσμο του Ολυμπιακού οποιοδήποτε «παιχνίδι» εξ ονόματός του με το εγκληματικό, ναζιστικό καταγώγιο. Όντως ο Ολυμπιακός «δεν είναι Νέα Δημοκρατία». Έτσι, όμως, και κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ολυμπιακός δεν είναι και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι και ΑΝΕΛΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΝΑΛ ή οτιδήποτε. Ούτε καν ΚΚΕ. Αυτό ωστόσο ο αρθογράφος θεώρησε περιττό να το σημειώσει. Γιατί; Επειδή το θεωρεί αυτονόητο; Ή μήπως ο λόγος που δεν το ανέφερε ανάγεται στα ευκόλως εννοούμενα;
Καπηλεία
Πλην, όμως, της τιμαριοποίησης που προκύπτει από την παραπάνω παράλειψη (συνειδητή ή εκ λάθους, δεν θα κάνουμε δίκη προθέσεων), έχουμε, όπως προείπαμε, και το φαινόμενο της καπηλείας. Μόνο που εδώ η πρόθεση είναι τόσο καταφανής που αν παίζαμε μπάλα ήδη θα είχε βγει η κόκκινη κάρτα.
Εξηγούμαστε: Το άρθρο καταλήγει με μια αναφορά στην ηρωική μορφή του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, του θρυλικού Νίκου Γόδα. Του κομμουνιστή, του μαχητή του ΕΛΑΣ που έδωσε τη μάχη της Ηλεκτρικής, του εκτελεσμένου όπως ζήτησε «…με την φανέλα του Ολυμπιακού, για την πατρίδα και τα ιδανικά μου», στο Λαζαρέτο το 1948 (http://www.imerodromos.gr/nikos-godas-me-tin-fanela-tu-olybiakou-gia-tin-patrida-ke-ta-idanika-mou-ton-nikou-bogiopoulou-dimitri-milaka/).
Τι μας λέει, λοιπόν, το κείμενο της «Αυγής» για τον Γόδα; Καταρχάς – για να το πάει λάου λάου – φροντίζει πρώτα να οικτίρει «τον σημερινό Ολυμπιακό τού άκρατου νεοφιλελευθερισμού, της ακροδεξιάς αντίληψης και του διχασμού» από τον οποίο δεν μπορούμε να περιμένουμε ευαισθησίες όπως το να φτιαχτεί «ένα άγαλμα» ή μια «θύρα» με το όνομα του Γόδα στο Καραϊσκάκη.
Λες και από τα προηγούμενα ιδιοκτησιακά καθεστώτα στον Ολυμπιακό, αρχής γενομένης από τον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού, τον βιομήχανο Μιχάλη Μανούσκο, που όταν του ζητήθηκε να παρέμβει για τη σωτηρία του Γόδα απάντησε «όπως έστρωσε να κοιμηθεί», είχαμε πήξει μέχρι τώρα από τέτοιες ευαισθησίες…
Κι αμέσως μετά, έρχεται να μας ξεφουρνίσει την αιτία του ελλείμματος ευαισθησίας από τον Ολυμπιακό: Επειδή, λέει το κείμενο της «Αυγής», ο Γόδας ήταν «μαχητής του ΕΛΑΣ και αριστερός». Έτσι γράφει το άρθρο για τον Γόδα: «…αριστερός».
Προσοχή – και για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις, ότι μπορεί δηλαδή ο Γόδας να ήταν και… ΣΥΡΙΖΑ, να το ξεκαθαρίσουμε: Τέτοιο πράγμα το άρθρο δεν το γράφει…
5 + 1 σχόλια
Αφού, λοιπόν, έφτασαν να το παίζουν έτσι το «παιχνίδι» αφήνουμε κι εμείς τις φιοριτούρες, και έχουμε να σημειώσουμε τα εξής:
α) Ο Γόδας ήταν, όντως, Αριστερός. Αλλά από τους κανονικούς. Ήταν κανονικός και όχι μαϊμού, όχι δήθεν, όχι κωλοτούμπας «αριστερός», γιατί πολύ απλά ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ.
β) Ο Γόδας, επειδή ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό τους εχθρούς του λαού δεν τους «ξέπλενε», τους πολεμούσε ως λοχαγός του ΕΛΑΣ με το όπλο στο χέρι στη μάχη της Κοκκινιάς επί 5 μέρες. Ουδέποτε διανοήθηκε να διαπραγματευτεί μαζί τους ούτε για μια, ούτε για «17 ώρες».
γ) Ο Γόδας, επειδή ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό πολεμούσε τους εχθρούς του λαού. Και επειδή, μάλιστα, ήταν από αυτούς που έδωσαν τη μάχη για τη σωτηρία της Ηλεκτρικής, θα συνιστούσε παραπάνω από ύβρη να τον συσχετίσει οποιοσδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο με εκείνους που 70 χρόνια μετά ξεπούλησαν τη ΔΕΗ, που αυτός και οι σύντροφοί του είχαν σώσει από τους Γερμανούς ναζί.
δ) Ο Γόδας, επειδή ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό τον τελευταίο Δεκέμβρη της ελευθερίας του τον έζησε πολεμώντας τους Άγγλους στον Πειραιά και δεν τον χαράμισε για να ψηφίζει προϋπολογισμούς «αξιολογημένους» από τους «συμμάχους». Όταν, δε, εκτελέστηκε, επί εμφυλιοπολεμικής αμερικανοκρατίας, ουδέποτε θεώρησε «αγγελικό» τον Βαν Φλιτ ή τον Τρούμαν.
ε) Ο Γόδας, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό λίγο πριν από την εκτέλεσή του με την φανέλα του Ολυμπιακού, σε ένα από τα γράμματά του, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, έγραφε στην οικογένειά του: «Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου». Εν ολίγοις ο Γόδας, επειδή ως κομμουνιστής ήταν κανονικός αριστερός, γι’ αυτό δεν υπέγραφε ούτε δηλώσεις, ούτε μνημόνια μετανοίας.
Συνεπώς: Οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι της ΝΔ μπορούν ελευθέρως να τσακώνονται ή να αγαπιούνται όσο θέλουν με τον Μαρινάκη και ο Μαρινάκης μαζί τους. Μπορούν (εδώ που καταντήσανε) αμέριμνοι να εντάσσουν στο νεοδικομματικό κλωτσοσκούφι τους τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Μπορούν να μπαρουφολογούν όσο επιθυμούν και επί παντός του επιστητού.
Αλλά αν δεν χαλιναγωγήσουν την θρασύτητά τους, τότε ας συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα: Σε αυτόν τον τόπο, που κάποιοι σαν τον Γόδα τον έκαναν ιερό, κάθε φορά που θα επιχειρούν, ευθέως ή εμμέσως, να οικειοποιηθούν, να καπηλευτούν και να μαγαρίσουν ό,τι δεν φτάνουν, όλο και κάποιος θα βρίσκεται στην εξέδρα για να υπογραμμίζει την «μαγάρα» τους, να γίνονται ουρανομήκη τα «γιούχα» και να βρίσκουν την μπαλίτσα στα δίχτυα τους.
