Για τέταρτη μέρα το “Oruc Reis” οργιάζει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και εξευτελίζει την ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, ενώ την ίδια ώρα το “Γιαβούζ” κάνει γεωτρήσεις και το “Μπαρμπαρός” έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η κυβέρνηση και το ελληνικό κατεστημένο, ενώ ξεπουλάνε τις θαλάσσιες ζώνες και επομένως την καρδιά της εθνικής υπόστασης της Ελλάδας και της Κύπρου, την ίδια ώρα εμπαίζουν τον ελληνικό λαό και του πουλάνε με μεγάλη ευκολία φούμαρα για τις μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες της Ελλάδας.
Το έκτακτο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε κάθε άλλο παρά έχει ως κεντρικό θέμα την τουρκική προκλητικότητα, την οποία ούτε καν αναφέρει στον τίτλο του αλλά μιλάει γενικώς για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το κύριο για το οποίο συνεκλήθη το Συμβούλιο της Ε.Ε και το οποίο επισκιάζει τις αιτιάσεις της Ελλάδας κατά της Τουρκίας, είναι οι εξελίξεις στη Λευκορωσία και η ενίσχυση των ωμών και απροκάλυπτων επεμβάσεων που πραγματοποιεί η Ε.Ε σε αυτήν την χώρα, με στόχο όχι τον εκδημοκρατισμό της αλλά την αποκοπή των στενών σχέσεων της με την Ρωσία.
Αν η Ε.Ε θα συζητήσει στο Συμβούλιο κάποιες κυρώσεις, αυτές θα αφορούν το καθεστώς Λουκασένκο της Λευκορωσίας και σε καμία περίπτωση την Τουρκία για την οποία όλα δείχνουν ότι θα επαναλάβουν το γνωστό ανώδυνο τροπάρι της μείωσης της έντασης στην περιοχή και του άνευ όρων διαλόγου, κάτι που δεν παρενοχλεί καθόλου την Άγκυρα, αφού δεν μετουσιώνεται σε ισχυρά και αποτελεσματικά μέτρα αποτροπής σε βάρος της.
Πολύ περισσότερο απογοητευτικά είναι τα πράγματα με την Γερμανία. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Κρίστοφερ Μπούργκερ, αρνήθηκε να χαρακτηρίσει, έστω νόμιμη, την Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, ενώ απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το αν η δράση του “Oruc Reis” είναι ή όχι σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, τόνισε ότι δεν διαθέτει τις απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου να αξιολογήσει συνολικά το θέμα!
Η Μέρκελ σε καμία περίπτωση δεν θέλει να ενοχλήσει την Τουρκία, αντίθετα είναι εκείνη που επιδιώκει να βάλει την Ελλάδα και την Τουρκία στο τραπέζι ενός εφ’ όλης της ύλης διαλόγου, για ένα ένα νέο status στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, συμβατό με τους σχεδιασμούς της “Γαλάζιας Πατρίδας” του Ερντογάν.
Θετική μεν η μεμονωμένη αντίδραση της Γαλλίας στον τουρκικό επεκτατισμό αλλά οι αντιδράσεις της συνιστούν άσφαιρα πυρά, όπως η πρόχειρη ελληνογαλλική άσκηση, περισσότερο για τα μάτια του κόσμου, στη δεσμευμένη από την τουρκική Navtex περιοχή, η οποία μπορεί να λειτουργεί εκνευριστικά για την τουρκική ελίτ αλλά ουδόλως παρεμποδίζει τους σχεδιασμούς της.
Την ίδια ώρα, μόνο για γέλια και για κλάματα είναι η απέλπιδα προσπάθεια του ισχυρότατου φιλοισραηλινού λόμπι της Ελλάδας, να εμφανίσει το Ισραήλ ως συντασσόμενο ανοιχτά με την χώρα μας.
Ουδείς από τους κυβερνώντες του Ισραήλ (πρωθυπουργός – υπουργός Εξωτερικών) έχει αξιωθεί να μιλήσει υπέρ της Ελλάδας αλλά αντιθέτως έχουν πολλάκις δηλώσει την ουδετερότητα τους. Το μόνο που επικαλούνται οι λομπίστες του Ισραήλ στην χώρα μας είναι οι δηλώσεις του πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα, ο οποίος προέβη σε υπεκφυγές και αφού δεν βρήκε ούτε μια λέξη κριτικής να πει για την Τουρκία και πολύ περισσότερο ενάντια στις προκλήσεις της, εξέφρασε αορίστως την αλληλεγγύη του στις θαλάσσιες ζώνες (ποιες;) και στο δικαίωμα καθορισμού της ΑΟΖ (που;) της Ελλάδας, κάτι που θα μπορούσε να πει με τις ίδιες ακριβώς φράσεις για οποιαδήποτε χώρα του κόσμου! Το δούλεμα πάει σύννεφο!
Βεβαίως δεν υστερούν καθόλου σε κοροϊδία οι ΗΠΑ, οι οποίες επιμένουν να χαρακτηρίζουν “διαφιλονικούμενη” ή “διεκδικούμενη” την ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Ανατολικό Αιγαίο, αποφεύγοντας να ονομάσουν ως παράνομες τις δραστηριότητες της Τουρκίας, ενώ προτρέπουν σε ένα ελληνοτουρκικό, χωρίς ατζέντα, διάλογο. Ακόμα και ο “φιλέλληνας” Τζέφρι Πάιατ έχει αλλάξει το παραμύθι και έχει κολλήσει στη σελίδα του “διαλόγου”! Ο Τραμπ έχει αποδυθεί ο μεγαλύτερος προστάτης και ευεργέτης του Ερντογάν.
Η Ρωσία, ένας παράγοντας με μεγάλο και ουσιώδη ρόλο στη περιοχή, έχει αποφύγει, μέχρι στιγμής, να παρέμβει στην τελευταία κρίση που έχει προκαλέσει η Τουρκία. Βλέπετε ότι η πολυδιαφημισμένη διπλωματική κινητικότητα της κυβέρνησης, σταματάει μέχρι εκεί που επιτρέπουν τα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αποτελεί ντροπή το γεγονός ότι η κυβέρνηση και η ελληνική διπλωματία έχουν αποφύγει, όπως ο διάολος το λιβάνι, έστω να ενημερώσουν την ρωσική πλευρά για τις θέσεις της Ελλάδας στην παρούσα επικίνδυνη κατάσταση και την προκλητικότητα που αντιμετωπίζει από την πλευρά της Τουρκίας, προκλητικότητα που η Τουρκία εμφανίζει, επίσης, εναντίον όλων, σχεδόν, των χωρών της περιοχής, ενώ σε πολλές εξ’ αυτών έχει εξαπολύσει επιθετικές στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η “απομονωμένη” Τουρκία περισσότερο είναι ένας βολικός μύθος του ελληνικού κατεστημένου, από τον οποίον επιχειρεί να πιαστεί, όπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, για να δικαιολογήσει τις απαράδεκτες εθνικές ταπεινώσεις και συνεχείς εθνικές παραχωρήσεις και υποχωρήσεις.
Κανένας φυσικά στη Δύση δεν είναι ενθουσιασμένος με τις επεκτατικές νεοθωμανικές φιλοδοξίες της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή μας. Ωστόσο για τα μεγάλα δυτικά κέντρα, η σχέση με την Τουρκία, είναι το αναγκαίο “κακό” για την ανάσχεση της Ρωσίας και για τα συμφέροντα τους στην περιοχή, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η Ελλάδα, η μόνη χώρα που θα μπορούσε να αμφισβητήσει το νεοθωμανικό ρόλο της Άγκυρας, λειτουργεί φοβικά, υποχωρητικά και κυρίως με απεριόριστη δουλοπρέπεια απέναντι στον ευρωατλαντισμό.
Μόνο μια εθνικά ανεξάρτητη Ελλάδα με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και μια εθνική πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης, η οποία θα είναι σε απόλυτο συντονισμό με την Κύπρο και κυρίως μια ανεξάρτητη Ελλάδα αποφασισμένη να αγωνιστεί με συνέπεια και χωρίς φοβικά σύνδρομα για να υπερασπίσει μέχρι τέλους την εδαφική ακεραιότητα, την ασφάλεια και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, μόνο μια τέτοια Ελλάδα μπορεί να βρει πραγματικούς συμμάχους και να αλλάξει ριζικά τους συσχετισμούς και το πολιτικό τοπίο στη περιοχή μας, καθιστώντας εφιάλτη για την Τουρκία τις επεκτατικές της φιλοδοξίες.
Αυτή, όμως, η Ελλάδα δεν υπάρχει σήμερα. Αυτή η Ελλάδα είναι το μέγα ζητούμενο και το στοίχημα σε αυτήν την συγκυρία. Αν αυτό το στοίχημα δεν κερδηθεί, η χώρα μας δεν θα έχει και μέλλον.
Ν.Ζ
Υ.Γ: Μόνο απογοήτευση προκαλεί το άρθρο-παρέμβαση του Α. Τσίπρα στην “Εφ Συν” για την εξωτερική πολιτική της χώρας και την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, το οποίο διαβάσαμε ενώ εγράφοντο αυτές οι γραμμές.
Ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια ώρα που το “Oruc Reis” αλωνίζει, ενώ “Μπαρμπαρός” και “Γιαβούζ” “κουρελιάζουν” την κυπριακή ΑΟΖ, αντί να ξεκινήσει προτείνοντας άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της έκτακτης αυτής κατάστασης, εξυμνεί την υποτελή εξωτερική πολιτική παράδοσης της χώρας στις Βρυξέλλες, την γερμανική Ε.Ε και τον αμερικανοισραηλινό άξονα, που έθαψε και θάβει την Ελλάδα και την οποία ο ίδιος τυφλά ακολούθησε, ενώ υιοθετεί, άκουσον-άκουσον, ως στρατηγική της χώρας τις υποδείξεις Βερολίνου και Ουάσινγκτον για ελληνοτουρκικό διάλογο (διερευνητικές) και Χάγη, με όλες αναγκαστικά τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο τραπέζι. Μωραίνει ο Κύριος…!