Διάβασα προσεκτικά τη συνέντευξη του καθηγητή Αριστείδη Μπαλτά(ΑΜ) στην Εφημερίδα των Συντακτών της 28/9/19.
Το κείμενο του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί, ο ΑΜ, είναι σημαίνον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ένας από τους βασικούς θεωρητικούς του, με συμμετοχή στη διαμόρφωση των προγραμματικών θέσεών του αλλά και στη δράση. Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θήτευσε σαν Υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Στα βιογραφικά σημειώματα καταγράφεται σαν «φιλόσοφος του Μαρξισμού».
Οι επισημάνσεις, που θα έκανα αναφορικά με τη συνέντευξή του, είναι οι εξής:
- Στον τίτλο της συνέντευξης διαβάζουμε: «Δεν αλλοιώθηκαν οι ιδέες μας φύγαμε απ΄τη θεωρία στην πράξη». Ο Μπαλτάς, δηλαδή αναμασά τη γνωστή θεωρία των πολέμιων εκείνων του Μαρξισμού που μόνιμη επωδός τους είναι: «Καλός ο Μαρξισμός αλλά ανεφάρμοστος».
- Σε αντίθεση με τους Μαρξιστές, που υποστηρίζουν πως οι ιδέες του Μαρξισμού αργά ή γρήγορα θα γίνουν πράξη, ο Μπαλτάς συντάσσεται με αυτούς που εκτιμούν πως οι ιδέες του Μαρξ θα παραμείνουν μόνο ιδέες και δεν θα βρουν ποτέ πρακτική εφαρμογή.
- Ο Α.Μ., με τις απόψεις του, απαρνείται ριζοσπαστικά κινήματα (Πχ Μάης 68) που έβαζαν σαν στόχο, ακόμη και την προσπάθεια για το ανέφικτο και υποτάσσεται στο λεγόμενο εφικτό, απλά και μόνο επειδή ό ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ απαρνήθηκαν το πρόγραμμα που οι ίδιοι εκπόνησαν (πχ Μπαλτάς, Δραγασάκης) και προχώρησαν στις γνωστές «κωλοτούμπες».
- Κανείς δεν ισχυρίζεται, πως, οι κοινωνικοπολιτικές αλλαγές σε αριστερή κατεύθυνση είναι εύκολες, όμως το κατακριτέο είναι η υποχώρηση και η άνευ όρων παράδοση στην αντίληψη του ανέφικτου για τις μαρξιστικές ιδέες και στόχους.
- Ο Μπαλτάς, για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για ήττα, όμως δεν δικαιούται να μιλά για ήττα. Για ήττα, μπορείς να μιλήσεις όταν δίνεις μια μάχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και στο Α΄ εξάμηνο, όσον αφορά την ηγεσία του (Τσίπρας, Δραγασάκης, Φλαμπουράρης, Βούτσης) δεν έδωσε κάποια μάχη. Με βασική αρχή να μην στενοχωρηθεί η Τρόϊκα, πήγαινε από υποχώρηση σε υποχώρηση.
- Όσοι έζησαν από κοντά, αυτή την περίοδο, όπως εγώ, μπορούν να τα βεβαιώσουν. Δεν ισχύει λοιπόν η έκφραση ήττα. Πρόκειται για παράδοση με βασικό ενορχηστρωτή της παράδοσης τον Γιάννη Δραγασάκη που επηρέαζε καθοριστικά τον Τσίπρα.
- Μιλά για κάποιο παράδοξο ο ΑΜ. Το γεγονός ότι ένα Κόμμα που δεν έφτανε καλά καλά στο 10% έφτασε στην κυβέρνηση αποτέλεσε μια αναγκαστική λύση που σχετίζεται με την κρίση των Κομμάτων του τότε δικομματισμού. αλλά και την εκτίμηση των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων της χώρας ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αμφισβητούσε το status quo στην πολιτική σκηνή Δεν μπορώ να ξέρω το παρασκήνιο που προηγήθηκε των εκλογών του Γενάρη 2015, όμως εκτιμώ, πως κάποιοι είχαν διαβεβαιώσει υψηλούς οικονομικούς κύκλους σε υψηλό επίπεδο (Τράπεζες, ΣΕΒ) πως η κυριαρχία του κεφαλαίου δεν θα αμφισβητηθεί. Αυτό άρχισε να επιβεβαιώνεται από την επομένη των εκλογών 2015.
- Ο Μπαλτάς, προσπαθεί να δικαιολογήσει την «κωλοτούμπα», με τη θεωρία του εφικτού, όμως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε το στόχο «καμία θυσία για το ΕΥΡΩ» δεν έβαζε πάνω από όλα το εφικτό, αλλά το συμφέρον και τις δεσμεύσεις προς το λαό.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα από ότι λέει ο Μπαλτάς, δεν ενδιαφέρθηκε μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης, να διευρύνει το πλαίσιο του εφικτού, αλλά μόνιμη έγνοια είχε να μην δυσαρεστηθεί η Τρόικα.
- Η κατεύθυνση, που δινόταν στους σ/φους που πηγαίνανε στις συζητήσεις με τα τεχνικά κλιμάκια της Τρόικα, το Α εξάμηνο 201, ήταν σαφής. Να μην συγκρουστούν και στενοχωρήσουν τους εκπροσώπους της Τρόικα. Αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν προσπάθεια διεύρυνσης του πλαισίου του εφικτού, αλλά υποτελής στάση.
- Η προσέγγιση του Α.Μ, βρίσκεται σε αντίθεση με το γεγονός πως στελνόταν στις συζητήσεις στα τεχνικά κλιμάκια άνθρωποι του στενού κύκλου Τσίπρα, Δραγασάκη, άνθρωποι που δεν θα πήγαιναν για σύγκρουση αλλά για υπακοή στην Τρόικα.
- Καταλαβαίνω, πως αρκετοί θα γράψουν βιβλία για να δικαιολογήσουν τη στάση τους, όπως και μέχρι σήμερα ο Σημίτης, έτσι τώρα και ο Μπαλτάς.
- Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης ο Αρ.Μπ σημειώνει σήμερα: «Ομολογώ ότι αιφνιδιαστήκαμε από την πολιτική «σοκ και δέος» που επέδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης..».
- Τι να σχολιάσει κανείς! Μπορεί λίγο να σκεφτεί ο Αρ.Μπ για τον κόσμο του ΟΧΙ, τον κόσμο του 62%, τι ένοιωσε όταν ο Τσίπρας αποδέχτηκε την επαίσχυντη συμφωνία?
- Φυσικά και όχι. Γιατί, ότι έκανε Τσίπρας και ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, είναι γι αυτόν καλώς καμωμένα.
