Πληθαίνουν οι σκόπιμα ασαφείς γαλάζιες αναφορές σε ιδιωτικοποιήσεις που θα λειτουργήσουν… εμβληματικά στέλνοντας “μήνυμα” για εκποιήσεις χωρίς όριο.
Δεν γνωρίζω τι εντύπωση αποκόμισαν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του Στάνφορντ από τα όσα άκουσαν να λέει στη συνάντησή τους ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είμαι όμως απολύτως βέβαιος ότι εμείς, που είμαστε από εδώ, και τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών δεν μπορούμε να τις θεωρήσουμε τουριστική ατραξιόν, δεν γίναμε ούτε κατά το ελάχιστο σοφότεροι.
Γιατί σε εμάς δεν είναι δυνατόν να αρκεί ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει -για πολλοστή φορά- πως τις πρώτες 100 ημέρες της διακυβέρνησής του “Θα προχωρήσει σε μείωση των φορολογικών συντελεστών και περικοπή των δαπανών”. Γιατί έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι η ουσία και το “πρόγραμμα” έρχονται… μετά από τέτοιες διατυπώσεις. Ότι σημασία έχει ποιοι συντελεστές θα μειωθούν και πόσο, και -ακόμα περισσότερο- ποιες δαπάνες θα μειωθούν και πόσο. Αλλά αυτά -για πολλοστή φορά- δεν τα είπε ο κ. Μητσοτάκης.
Και αυτό σημαίνει, είτε ότι παριστάνει πως έχει βρει τις λύσεις ενώ στην πραγματικότητα περιμένει ακόμα να του εξηγήσουν το όνειρο, ή κάτι προφανώς χειρότερο: ότι έχει καταλήξει τι θα περικόψει αλλά δεν τον συμφέρει και πολύ να μας το κάνει λιανά.
Γιαυτό άλλωστε, επειδή δεν τον συμφέρει, δεν συγκεκριμενοποίησε ούτε την άλλη “μεγάλη αλλαγή” που επαγγέλλεται: “Τις εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις που θα στείλουν ‘μήνυμα’ στους επενδυτές ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη για να προσελκύσει ιδιωτικά κεφάλαια”.
Εδώ βέβαια, με τέτοιες διατυπώσεις, η κατάσταση γίνεται θρίλερ! Γιατί ως γνωστόν τα αεροδρόμια έχουν ‘πετάξει’, τα λιμάνια έχουν ‘σαλπάρει’, το Ελληνικό έχει δρομολογηθεί, οι εθνικές οδοί έχουν πάρει τον ιδιωτικό δρόμο τους, οι μπουλντόζες μπήκαν στον Ερημίτη στην Κέρκυρα και έχουν αρχίσει να γκαζώνουν στις άλλες περιοχές – φιλέτα του ΤΑΙΠΕΔ ενώ και οι ιδιωτικοποιήσεις τμημάτων των κάποτε οργανισμών κοινής ωφελείας ψήνονται. . Οπότε, τι άλλο… εμβληματικό υπάρχει για να βγει στο σφυρί;
Βέβαια, η πατρότητα της ιδέας για (μη προσδιοριζόμενες) “εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις” δεν ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά στον αρχιτραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα που πρόλαβε πριν από δύο μήνες να δηλώσει ότι “η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει στις αγορές εάν προηγουμένως δεν γίνουν δυο – τρεις εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις” αλλά, κι αυτός ακόμα, δεν μας είπε το… παρασύνθημα. Έτσι, καταλάβαμε μεν ποιος βγάζει την γραμμή αλλά μείναμε με την απορία για το τι άλλο μας έρχεται.
Η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας θα μπορούσε να ήταν αρκετά… εμβληματική καθώς επιχειρήθηκε -με ολέθρια βέβαια αποτελέσματα- και πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ενώ η πώληση, ή για να μην το πάμε τόσο μακριά μια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την εκμετάλλευση της Ακρόπολης, ή έστω της Δήλου, θα ήταν εντυπωσιακά εμβληματική αλλά (για την ώρα;) ξεπερνάει ένα κρίσιμο για τα προσχήματα που πρέπει να τηρηθούν όριο.
Ακριβώς ανάμεσα σε αυτά τα δύο βρίσκεται η (εμβληματικότατη!) πώληση των “νερών” και όχι μόνο μειοψηφικών πακέτων σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι καθόλου απλό και το νερό κάποιες φορές… καίει, το πάνε δια της πλαγίας, μιλώντας γενικώς και αορίστως για “εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Και αυτό σημαίνει, είτε ότι παριστάνει πως έχει βρει τις λύσεις ενώ στην πραγματικότητα περιμένει ακόμα να του εξηγήσουν το όνειρο, ή κάτι προφανώς χειρότερο: ότι έχει καταλήξει τι θα περικόψει αλλά δεν τον συμφέρει και πολύ να μας το κάνει λιανά.
Γιαυτό άλλωστε, επειδή δεν τον συμφέρει, δεν συγκεκριμενοποίησε ούτε την άλλη “μεγάλη αλλαγή” που επαγγέλλεται: “Τις εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις που θα στείλουν ‘μήνυμα’ στους επενδυτές ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη για να προσελκύσει ιδιωτικά κεφάλαια”.
Εδώ βέβαια, με τέτοιες διατυπώσεις, η κατάσταση γίνεται θρίλερ! Γιατί ως γνωστόν τα αεροδρόμια έχουν ‘πετάξει’, τα λιμάνια έχουν ‘σαλπάρει’, το Ελληνικό έχει δρομολογηθεί, οι εθνικές οδοί έχουν πάρει τον ιδιωτικό δρόμο τους, οι μπουλντόζες μπήκαν στον Ερημίτη στην Κέρκυρα και έχουν αρχίσει να γκαζώνουν στις άλλες περιοχές – φιλέτα του ΤΑΙΠΕΔ ενώ και οι ιδιωτικοποιήσεις τμημάτων των κάποτε οργανισμών κοινής ωφελείας ψήνονται. . Οπότε, τι άλλο… εμβληματικό υπάρχει για να βγει στο σφυρί;
Βέβαια, η πατρότητα της ιδέας για (μη προσδιοριζόμενες) “εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις” δεν ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά στον αρχιτραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα που πρόλαβε πριν από δύο μήνες να δηλώσει ότι “η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει στις αγορές εάν προηγουμένως δεν γίνουν δυο – τρεις εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις” αλλά, κι αυτός ακόμα, δεν μας είπε το… παρασύνθημα. Έτσι, καταλάβαμε μεν ποιος βγάζει την γραμμή αλλά μείναμε με την απορία για το τι άλλο μας έρχεται.
Η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας θα μπορούσε να ήταν αρκετά… εμβληματική καθώς επιχειρήθηκε -με ολέθρια βέβαια αποτελέσματα- και πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ενώ η πώληση, ή για να μην το πάμε τόσο μακριά μια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την εκμετάλλευση της Ακρόπολης, ή έστω της Δήλου, θα ήταν εντυπωσιακά εμβληματική αλλά (για την ώρα;) ξεπερνάει ένα κρίσιμο για τα προσχήματα που πρέπει να τηρηθούν όριο.
Ακριβώς ανάμεσα σε αυτά τα δύο βρίσκεται η (εμβληματικότατη!) πώληση των “νερών” και όχι μόνο μειοψηφικών πακέτων σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι καθόλου απλό και το νερό κάποιες φορές… καίει, το πάνε δια της πλαγίας, μιλώντας γενικώς και αορίστως για “εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
