Αν οι Δεινόσαυροι Υπήρξαν μετά τον Άνθρωπο, τότε Ποιός… τους Ζωγράφισε στις Πέτρες του Περού;
Ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα των τελευταίων χρόνων, αποτελούν οι πέτρες ica, των οποίων η ύπαρξη έγινε γνωστή την δεκαετία του ’60 (1961) στο Περού, αν και υπάρχουν αναφορές πως παρόμοιες πέτρες είχαν βρεθεί επίσης το 1535, και σταλεί στην Ισπανία το 1562, από τον Ιουσουίτη ιεραπόστολο πατέρα Simon.
Οι συγκεκριμένες πέτρες των οποίων τα χαραγμένα σχέδια απεικονίζουν ανθρώπους να… συνυπάρχουν με δεινόσαυρους, (οι Δεινόσαυροι έζησαν εκατομμύρια έτη πριν), καγκουρό (που δεν υπάρχουν στην Νότια Αμερική), περίπλοκες ιατρικές επεμβάσεις, μεταγγίσεις αίματος, ιθαγενείς με τηλεσκόπια, χάρτη του πλανήτη που περιλαμβάνει εκτός των γνωστών ηπείρων και άλλη μία άγνωστη, κ.λπ…
Οι πέτρες βρέθηκαν στην μικρή πόλη Ocucaje, 40 χιλιόμετρα Νότια της πόλης Ica, μία περιοχή περίπου 300 χιλιόμετρα από τη Λίμα, όχι πολύ μακριά από την περιοχή που υπάρχουν οι επίσης μυστηριώδεις γραμμές Nazca στο Περού. (Η πόλη Ica, τα γεωγλυφικά στην περιοχή Nazca και το Μachupitchu σχηματίζουν ένα τρίγωνο).
Η ιστορία των πετρών γνωστοποιείται το 1966, όταν ο Δρ Javier Cabrera ιατρός στην πόλη Ica, έλαβε στα γενέθλιά του μία μικρή χαραγμένη πέτρα ως δώρο από τον φίλο του Felix Llosa Romero. Το σχέδιο στην πέτρα του κίνησε την περιέργεια και θέλησε να μάθει που θα μπορούσε να βρει περισσότερες από αυτές τις πέτρες.
Ο φίλος του Felix Llosa Romero τον ενημέρωσε πως για χρόνια οι ντόπιοι αρχαιοκάπηλοι τις έβρισκαν συλώντας προκολομβιανούς τάφους. Τον ενημέρωσε επίσης πως οι Carlos and Pablo Soldi στην Ocucaje είχαν πολλές από αυτές τις πέτρες, όπως επίσης και ο Αρχιτέκτονας Santiago Agurto Calvo, και πως κάποιες από αυτές τις πέτρες υπήρχαν επίσης στο μουσείο της Ica.
Το 1968 ο Alejandro Pezzia Assereto διευθυντής του Μουσείου του Ica, δημοσίευσε την μελέτη του «Ica y el Peru Precolombino», όπου περιγράφει τις ανακαλύψεις που έχει κάνει μελετώντας τις πέτρες, και ζητώντας παράλληλα την άδεια να εκθέσει τις πέτρες στο μουσείο, κάτι που δεν έγινε δεκτό. Αντιθέτως οι πέτρες αποθηκεύθηκαν στην αποθήκη του Μουσείου δίχως κάποιος να μπορεί να τις δει. Οι πέτρες έχουν διάφορα μεγέθη, και ζυγίζουν από 20 γραμμάρια έως 500 κιλά.
Ο Δρ Javier Cabrera κατάφερε και προμηθεύτηκε περίπου 11.000 πέτρες, πολλές από τις οποίες από εναν αγρότη ονόματι Basilio Uschuya…
Ο Δρ Javier Cabrera, με πλήθος από τις πέτρες Ica, της συλλογής του. Ο Δρ Cabrera γεννήθηκε το 1924 στην πόλη Ιca του Περού. Καταγόταν από τον Ισπανό καπετάνιο Don Geronimo Luis de Cabrera Υ Τολέδο ο οποίος ιδρυσε την πόλη το 1563. Στις 30 Δεκεμβρίου 2001 έχασε την μάχη με τον καρκίνο.
Ο Δρ Javier Cabrera σήμερα κατέχει στην ιδιώτη του συλλογή περίπου 11.000 από αυτές, ενώ ένας μικρός αριθμός από πέτρες, βρίσκεται στην αποθήκη του μουσείου της Cabrera. (Υπολογίζεται πως συνολικά ο αριθμός των πετρών ανέρχεται σε περίπου 15.000, αν και κάποιοι κάνουν λόγο για το μάλλον υπερβολικό αριθμό των 50.000) .
Οι πέτρες, που προέρχονται από τους Προκολομβιανούς ιθαγενείς, ανατρέπουν την επικρατούσα επιστημονική θεωρία της εξέλιξης της ζωής στον πλανήτη, αλλά και παρουσιάζουν έναν προηγμένο (υπό συνθήκες) τεχνολογικό πολιτισμό, εφάμιλλο ή και ανώτερο από τον σημερινό.!!!
Σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε σήμερα οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν πριν από περίπου από 64 εκ χρόνια. Στις πέτρες όχι μόνο απεικονίζονται είδη που δεν συναντώνται στην Νότιο Αμερική, αλλά και διάφορα είδη δεινοσαύρων και ανθρώπων οι οποίοι είτε βρίσκονται επάνω τους, είτε τους κυνηγούν.
Οι εικονιζόμενοι άνθρωποι διαθέτουν τηλεσκόπια, πραγματοποιούν χειρουργεία ανοιχτής καρδίας και εγκεφάλου, και κατέχουν χάρτες με γνώση όχι μόνο των γνωστών σήμερα ηπείρων, αλλά και μίας που δεν υφίσταται σήμερα, και άλλα παράδοξα.
Από μόνο του το γεγονός φαντάζει απίθανο να είναι πραγματικό, καθώς ανατρέπει την επικρατούσα αντίληψη για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Οι περισσότεροι λοιπόν θεωρούν πως πρόκειται περί μίας ακόμη απάτης (Hoax), βασιζόμενοι σε ανεπίσημες μετρήσεις ιδιωτών ερευνητών σε μικρό αριθμό δειγμάτων, αλλά και στην λογική.
Από την άλλοι ερευνητές της «απαγορευμένης αρχαιολογίας», παρότι είναι γνωστό πως κάποιες από τις πέτρες είναι όντως πλαστές βασιζόμενοι στα ίδια ακριβώς στοιχεία, υποστηρίζουν το αντίθετο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το ότι παρότι ο κάτοχος του μεγαλυτέρου αριθμού πετρών Δρ Javier Cabrera, προσκαλεί και προκαλεί την διεθνή επιστημονική κοινότητα να εξετάσει τις πέτρες κανένα επίσημο ενδιαφέρον δεν έχει εκδηλωθεί. Συνεπώς θα παραθέσουμε τα στοιχεία, και έγκειται στην κρίση του αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματα του. Θα πρέπει καταρχάς ο αναγνώστης να έχει υπόψη του πως η περιοχή Ica βρίσκεται στην διάσημη περιοχή με τα «περίεργα»τεράστια σχήματα Nazca, για τα οποία επίσης δεν υπάρχει ικανοποιητική επιστημονική εξήγηση.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί, πως ο αγρότης Basilio Uschuya ο οποίος προμήθευσε κάποιες από τις πέτρες στον Δρ Javier Cabrera, όταν διαπίστωσε το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις πέτρες, πουλούσε πέτρες και στους Τουρίστες.
Το 1973 μάλιστα σε μία συνέντευξη που του πήρε ο Erich von Däniken, ο Basilio Uschuya, αρνήθηκε να αποκαλύψει που έβρισκε τον μεγάλο αυτό αριθμό πετρών, παραδέχθηκε όμως ταυτόχρονα, πως μπορούσε να κατασκευάσει τα σχήματα στις πέτρες, χρησιμοποιώντας ένα σύγχρονο οδοντιατρικό εργαλείο. Το 1977 γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ του B.B.C «Pathway to the Gods», προσπαθώντας να ερμηνεύσει την κατασκευή των πετρών. Ένα ακόμη ντοκιμαντέρ του Β.Β.C γυρίστηκε το 1996, ανακινώντας το ενδιαφέρον του κόσμου κινητοποιώντας τις τοπικές αρχές, οι οποίες συνέλαβαν τον Basilio Uschuya για αρχαιοκαπηλία. Αφέθηκε όμως ελεύθερος, καθώς συμφώνησε να ισχυριστεί πως οι πέτρες που πουλούσε δεν ήταν αρχαίες αλλά τις κασκεύαζε ο ίδιος.
Πολλές από τις πέτρες είχαν βρεθεί στις αρχές του 1960, όταν η υπερχείλιση ενός ποταμού αποκάλυψε πολλές από αυτές, τις οποίες βρήκαν οι ντόπιοι αγρότες . Το γεγονός όμως αυτό από μόνο του δεν εξηγεί τον τεράστιο αριθμό των πραγματικών πετρών. Για να κατασκευαστούν οι περίπου 15.000 που είχαν καταγραφεί την δεκαετία του 60, απαιτούνταν χιλιάδες ώρες εργασίας από δεκάδες ανθρώπους, οι οποίοι ήταν αγρότες στην συντριπτική πλειοψηφία τους, δίχως γνώσεις παλαιοντολογίας, βιολογίας, και ιατρικής.
Σε πέτρες στι οποίες κατά καιρούς έχουν γίνει μελέτες από ιδιώτες ερευνητές, δίνεται η ηλικία των 600 έως 2000 χρόνων. Σύμφωνα με αυτές τις μελέτες, στις πέτρες έχουν αναπτυχθεί μικροοργανισμοί, και έχει εντοπιστεί, νιτρικό άλας και αποικίες λειχήνων, που χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να αναπτυχθούν.
Επίσης έχουν υποστεί μια φυσική οξείδωση, και παρατηρείται συγκέντρωση σκουριάς, που απαιτεί τουλάχιστον 700 με 800 χρόνια για να συσσωρευτεί.
Η χρονολόγηση των πετρών σε κάθε περίπτωση δεν είναι εύκολη, καθώς αφενός μεν δεν υπάρχουν σε αυτές υπολείμματα οργανικών υλικών για να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος χρονολόγησης με τον άνθρακα 14, και αφετέρου οι πέτρες αποκαλύφθηκαν μετά από υπεχείληση ποταμού, δεν βρέθηκαν δηλαδή θαμμένες, ώστε να αξιολογηθούν με βάση το γεωλογικό στρώμμα όπου ήταν θαμμένες.Η Γεωλόγος Sophia Melewska που εξέτασε τις πέτρες επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα τους, δηλώνοντας σοκαρισμένη με τα ευρήματα. Το 1974 ο επιστήμονας της NASA, Josef F.
Blumrich (που ανέπτυξε τα σχέδια του πυραύλου «Κρόνος Β» και συμμετείχε στο σχέδιο skylab) όταν είδε τις πέτρες δήλωσε πως: «είμαι βαθιά εντυπωσιασμένος από αυτό που έχω δει εδώ, και είμαι ευτυχής να έχω βρει τόσο πολλά άμεσα στοιχεία αυτού που άρχισα να αισθάνομαι και να καταλαβαίνω από πριν. Δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό μου για την αυθεντικότητα αυτών των πετρών».
Ο Ισπανός ερευνητής Vicente Paris το 1998, με χρηματοδότηση του μουσείου της Μαδρίτης μετά από τέσσερα χρόνια ερευνών, δήλωσε πως οι πέτρες είναι απάτη καθώς εντόπισε ίχνη από πρόσφατα ίχνη μελάνης στις πέτρες. Παραδέχθηκε πάντως πως δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως όλες οι πέτρες είναι πλαστές.
Ουσιαστικά όμως ούτως ή άλλως, δεν αμφισβητείται η αυθεντικότητα όλων των πετρών από τους σκεπτικιστές, αλλά η αυθεντικότητα των πετρών με τις παράδοξες και αντισυμβατικές για την επιστήμη εικόνες, οι οποίες εμφανίζουν δεινόσαυρους, περίπλοκες ιατρικές επεμβάσεις, τηλεσκόπια κ.λπ, σε χρονικές στιγμές που δεν συνάδουν με την συμβατική ανθρώπινη ιστορία.
Σύμφωνα με τον Dr. Swift υπάρχουν 122 πέτρες στο μουσείο του Ica, τις οποίες είδε και φωτογράφησε. Μόνο όμως σε μία από αυτές υπήρχε σχέδιο δεινοσαύρου και συγκεκριμένα, Πτερόσαυαρου. Σύμφωνα όμως με τον Neil Steede που επίσης είδε τις πέτρες σε αυτές, δεν υπήρχαν σχέδια εξαφανισμένων ειδών. Ακόμα όμως και όλες να ήταν πλαστές, συνεπώς θα έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί όλες από τους αγράμματους κατ’ εξοχήν Περουβιανούς αγρότες το 1960, γεγονός εξαιρετικά απίθανο λόγω του τεράστιου αριθμού των πετρών, υπάρχουν στοιχεία που ανατρέπουν την αμφισβήτηση αυτή.
Στις πέτρες υπάρχουν εικόνες δεινοσαύρων, που απεικονίζουν τους δεινοσαύρους με λεπτομέρειες που έως πού πρόσφατα – τέλη δεκαετίας του 70’ δεν ήταν γνωστές στους βιολόγους. Για παράδειγμα στις πέτρες ένας από τους δεινόσαυρους που απεικονιζόταν ήταν ο «Διπλόδοκος», γνωστός ως βροντόσαυρος. Στις πέτρες έχει μακρύ και μεγαλύτερο κεφάλι σε σχέση με το υποθετικά μικρότερο έως πρόσφατα λανθασμένα θεωρούσαμε πως είχε.
Επίσης στις απεικονίσεις των δεινοσαύρων υπάρχουν λεπτομέρειες στο δέρμα τους με σχέδια σε σχήμα ροζέτας, γεγονός που όντως αποκαλύφθηκε σε απολιθώματα δεινοσαύρων που βρέθηκαν μόλις το 1992. Στις πέτρες η ουρά των δεινοσαύρων επίσης ορθώς απεικονίζεται σε κίνηση εξισορρόπησης του σώματος, κάτι που επίσης πρόσφατα επιβεβαιώθηκε.
Πέρα όμως από τις πέτρες της Ica, και σε πολλά άλλα μέρη της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής έχουν βρεθεί αγαλματίδια και σχέδια με δεινοσαύρους, (Μουσείο Museo del Oro Κολομβία). Συνεπώς το ερώτημα παραμένει που είχαν δει οι ΠροΚολομβινοί ιθαγενείς δεινοσαύρους. Το ίδιο επίσης συμβαίνει και με ευρήματα χειρουργικών εργαλείων από οψιανό. Σε 9 από τις πέτρες που έχει στην κατοχή του ο Δρ Cabrera, υπάρχει απεικόνιση λεπτομερειακής χειρουργικής επέμβασης καρδιάς, και εγκεφάλου.
Αλλα και στην περιοχή της Nazca έχουν βρεθεί πολλά κρανία, στα οποία έχουν γίνει τομές και χειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίες είχαν ένα εκπληκτικό ποσοστό επιτυχίας 80%, όπως έχει υπολογιστεί από τους ανθρωπολόγους. Παρόμοιες χειρουργικές επεμβάσεις έχουν καταγραφεί σε όλον τον κόσμο με αρχαιότερο ένα κρανίο που βρέθηκε στην Γαλλία, και έχει ηλικία 7000 ετών.