Αιτιοκρατία και Ιστορική Πραγματικότητα
Η Κούβα ανακαλύφθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο το 1492. Εκτείνεται σε μία έκταση 110.000 τ.χιλ. και κατοικείται από 11.500.000 κατοίκους.
Έως το 1895 έζησε κάτω από τον Ισπανικό ζυγό.
Το 1895, ο σπουδαίος ποιητής και σπουδαιότερος πατριώτης Χοσέ Μαρτί, μαζί με τον Μάσιμο Γκόμες, με μία ηρωική εξέγερση των αγροτών και του Κουβανικού λαού, κατάφεραν να «αδειάσουν» τους Ισπανούς κατακτητές. Και τότε… επενέβησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την πρόφαση της πυρπόλησης ενός Αμερικανικού Πολεμικού πλοίου στο λιμάνι της Αβάνας, τον Φεβρουάριο του 1898 και κήρυξαν τον πόλεμο στην Ισπανία, καταλαμβάνοντας την Κούβα και το Πουέρτο Ρίκο.
Στις 10 Δεκεμβρίου του 1898, με τη συμφωνία του Παρισιού, κηρύττεται η λήξη του πολέμου και τα κατακτηθέντα εδάφη, αποδίδονται στις ΗΠΑ. Με την τροποποίηση του Πλατ, το 1901, περιορίζονται τα κυρίαρχα δικαιώματα του Κουβανικού λαού, η Ανεξαρτησία του και η Ελευθερία του! Από τότε, αρχίζει η περίοδος της Αμερικανικής κυριαρχίας, που στηρίχθηκε στα ανδρείκελα, στη βία και στη νοθεία και με ότι, αυτές του είδους οι πολιτικές συνεπάγονται (Χοσέ Μιγκέλ Γκόμεζ, Μαρς Γκαρθία Μενοκάλ, Αλφρέδο Θανάλ, Χεράρδο Μετεάδο, Κάρλο Μάνουελ ντε Θεσπέντας και τελικά ο λοχίας Φουλχάνθιο Μπατίστα) και κυριάρχησαν έως το 1959.
Θεωρώ υποχρέωσή μου, να σας μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι από την επιστολή του Χοσέ Μαρτί, λίγο πριν δολοφονηθεί από τους Ισπανούς το 1895, στο φίλο του Μανουέλ Μερκάδο: «…Τώρα έχω τη δύναμη να γράψω. Τώρα που, που κάθε μέρα κινδυνεύω να δώσω τη ζωή μου για τη χώρα μου. Το καθήκον μου είναι να αποτρέψω τις Ηνωμένες Πολιτείες – την ώρα που η Κούβα αποκτά την ανεξαρτησία της – να επεκτείνουν τον έλεγχό τους πάνω στις Αντίλλες και να ορμήσουν με βία στα εδάφη της δικής μας Αμερικής! Οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι τώρα και ότι κάνω, έχει αυτόν το στόχο. Τα έθνη, που έχουν ζωτικό συμφέρον να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να αποτελέσει η Κούβα μέρος της προσάρτησης στις ΗΠΑ, πρέπει να έρθουν αρωγοί και να συμμετάσχουν σ’ αυτήν τη θυσία… Κι εμείς, με το αίμα μας να εμποδίσουμε στον βίαιο και κτηνώδη βορρά να μας κάνει αποικία του. Έχω ζήσει μέσα στο τέρας και γνωρίζω τα σωθικά του. Και η σφεντόνα μου, είναι η σφεντόνα του Δαβίδ!»
Η προφητική αυτή επιστολή – τρία χρόνια πριν από την Αμερικανική επικυριαρχία – σηματοδοτεί τα γεγονότα που θα συμβούν εξήντα χρόνια μετά και θ’ αλλάξουν την ιστορία και τη μοίρα της Κούβας!
Η Κουβανική Επανάσταση, εμφανίζεται ως εξελικτική λειτουργία, ως γέννεσις εν χρόνω! Η εξέλιξή της συνεχίζεται γραμμική και δραστήρια και καταγράφεται από τη δραστηριότητα του ανθρώπου, ως ύπαρξη που μπορεί να δρα με ελεύθερη προαίρεση. Ο Λένιν είχε πει: «Η πολιτική αρχίζει εκεί που βρίσκονται εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες… Εκεί που υπάρχουν άλλα εκατομμύρια… Εκεί ακριβώς, ξεκινά η πολιτική!»
Αυτό το δαδί του φλογισμένου πάθους για την ελευθερία, σήκωσε ο Φιντέλ Κάστρο, μετατρέποντας την Κούβα σε καιόμενη βάτο!
Ο Κάστρο δεν οδήγησε τον Κουβανικό λαό μόνο στη λύτρωση από τον δικτάτορα Μπατίστα, δεν έφερε μόνον την ελευθερία στη χώρα, δεν την απάλλαξε μόνον από τη διαφθορά, τον τζόγο, την πορνεία, την εκμετάλλευση… Ο Κάστρο με την επανάστασή του έφερε κάτι πιο πολύτιμο στην Κούβα και στους Κουβανούς, κάτι που το είχαν χάσει για αιώνες κάτω από την ξένη κατοχή και τις δικτατορίες των χοιρανθρώπων που εγκαθίσταντο από τις ΗΠΑ. Χάρισε στη χώρα του και στους συμπολίτες του ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΣΕΒΑΣΜΟ! Την ιστορικότητα του παρελθόντος, που περιλαμβάνει την αξιοπρέπεια και την ευθύνη, αρνήθηκαν στους Κουβανούς οι Ισπανοί κατακτητές και οι μεταπράτες εκμεταλλευτές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτήν την ιστορική πραγματικότητα που βίωνε ο Κουβανικός λαός, έρχεται ν’ αλλάξει ο Φιντέλ Κάστρο και λίγοι σύντροφοί του. Ο Κάστρο ζητάει να βρει τα καθοριστικά αίτια της πολιτικής κοινωνίας και επιδιώκει την αναζήτηση στην πολιτική οικονομία, στην ανατομία της πολιτικής κοινωνίας!
Στους επικριτές της Κουβανικής Επανάστασης και του Φιντέλ Κάστρο, θα ήθελα να τονίσω ό,τι ο αγώνας τους ήταν πρωτίστως υπαρξιακός! Κάθε αγώνας προϋποθέτει πάλη και θυσίες. Ο Κάστρο ενεφύσησε στους Κουβανούς το λόγο και το κουράγιο να παλέψουν. Όσο για τις θυσίες… οι Κουβανοί δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Το ιστορικό παρελθόν… τους τα είχε αφαιρέσει όλα…! Αγωνίστηκαν και νίκησαν! Ο Κάστρο αφουγκράστηκε την αγωνία και τη δυστυχία του Κουβανικού λαού και δικαιώθηκε, όπως δικαιώθηκαν όλοι εκείνοι, μέσα κι έξω από την Κούβα, που πίστεψαν και αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τα ιερά δικαιώματα του Κουβανικού λαού!!
