Γράφαμε προ ολίγων μηνών (στις 25/2) ότι τα «αντίμετρα» που επικαλείται η κυβέρνηση δεν είναι περισσότερο καταπραϋντικά από τη σέντρα, την οποία κάνει κάθε ομάδα όταν δέχεται γκολ. Ομολογούμε ότι δεν φανταζόμασταν, τότε, πόσο δημοφιλείς – και διαρκείς- θα αποδεικνύονταν οι παραλληλισμοί των νέων, σχετικών με την αξιολόγηση βασανιστηρίων και ακρωτηριασμών (συγγνώμη, «διαδικασιών διαπραγμάτευσης» εννοούσαμε) με το ποδόσφαιρο. «Πέταξε» όμως ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας εκείνη την ατάκα για την Μπαρτσελόνα και τον Πανελευσινιακό, στη συνέντευξή του στον Ν. Χατζηνικολάου και έκτοτε τα ευρήματα αυτού του τύπου «δίνουν και παίρνουν».
Το όλο θέμα το «αναβάθμισε» ή, υπό μία έννοια, το… τερμάτισε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, λέγοντας: «Στις παρεμβάσεις του Μεσοπρόθεσμου 2018-2021 τα αρνητικά μέτρα ανέρχονται σε 4,9 δισ. ευρώ και τα θετικά σε 7,6 δισ. ευρώ. Άρα, με την λογική του κ. Κουτσούκου, ο Πανελευσινιακός κέρδισε την Μπαρτσελόνα 7-5. Αυτή είναι η βασική αλήθεια…».
Πόσες διαφορές χωρίζουν την αλήθεια από τη «βασική αλήθεια» του Ευκλείδη; Όρεξη να’ χεις να μετράς, αλλά ας περιοριστούμε σε τρεις βασικές.
Πρώτη διαφορά: Ο Πανελευσινιακός δεν διανοείται να παρουσιάσει ως δικά του επιτευχθέντα γκολ τα σχέδια που – θεωρητικά- κάνει για το αν και πώς θα σκοράρει σε… επόμενες σεζόν. Δεν έχει, ο δυστυχής, τέτοια ευχέρεια, τέτοια «ευλογία». Ούτε αυτός, ούτε καμία άλλη ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη. Τη «διαθέτει», όμως, ο γητευτής των αριθμών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Η μπάλα τινάζει κατ’ επανάληψη τα δίχτυα μας κι εμείς «ανατρέπουμε το σκορ» απλώνοντας δίχτυα αλιείας, μπας και πέσει μέσα κάποτε κανένα ψαράκι απ’ όσα «γεννούν» τα «θα» του σήμερα; Στο… ποδοσφαιροψάρεμα το γυρίσαμε; Οι νέες, απτές περικοπές (συντάξεις, αφορολόγητο, κλπ) επιβάλλονται τώρα, αλλά ισοφαρίζουμε δια της… κατά φαντασία «καβάτζας»; Συγγνώμη, αλλά τόσο ρηξικέλευθη αλλαγή στους ποδοσφαιρικούς κανόνες αμφιβάλλουμε αν θα τολμούσε να τη διεκδικήσει προς όφελος του ΠΑΟΚ ακόμη και ο Ιβάν Σαββίδης, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Δεύτερη διαφορά: Ακόμη και αν υποθέσουμε πως κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα θα επιτρεπόταν στον Πανελευσινιακό (κάτι σαν «ελευσίνιο μυστήριο») να τροποποιήσει ένα συντριπτικό σε βάρος του σκορ μέσω συμψηφισμού με μελλοντικά «προσδόκιμα» οφέλη, η ομάδα δεν θα αποτολμούσε αυτό που διατείνεται ο υπουργός Οικονομικών.
Κανένας σύλλογος στον κόσμο δεν θα έλεγε «θα πετύχουμε γκολ με τη συναίνεση όλων των αντιπάλων μας, έστω κι αν χρειαστεί νωρίτερα να πουλήσουμε τη μισή ομάδα, ή και το γήπεδό μας». Αντιθέτως, ο Ευκλείδης θεωρεί ότι κάποια στιγμή θα σκοράρουμε με τον άφαντο σέντερ φορ Αντίμετρο, αρκεί οι άλλοι, οι δανειστές, να αποφασίσουν ομόφωνα να μας κάνουν τη χάρη (άρθρο 15). Προσέξτε αυτό το «ομόφωνα» και αντιδιαστείλετέ το προς τις επανειλημμένες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, του Ευκλείδη συμπεριλαμβανομένου, πως οι διαφορές στις τάξεις των πιστωτών (ΔΝΤ- ΕΕ) είναι το πρόβλημα που μας έχει ταλανίσει τόσο πολύ.
Άντε, λοιπόν, ας πούμε ότι συμφωνούν οι δανειστές – επικυρίαρχοι πως τυχόν εφαρμογή των «αντίμετρων» δεν υπονομεύει «τον μεσοπρόθεσμο στόχο δημοσιονομικής προσαρμογής». Θα… παραμερίσουν για να σκοράρει ο «δεινός σκόρερ» Αντίμετρος; Μόνο εάν το πρωτογενές πλεόνασμα υπερβαίνει όσο χρειάζεται το θέσφατο του 3,5%. Και τι χρειάζεται; Α, ψιλοπράγματα… Πρωτογενές 5,5%! Αλλά αν πρόκειται να πιάσει η ομάδα τέτοιο πρωτογενές, δεν θα υπάρχει πια ομάδα… Τσακισμένοι θα είναι όλοι.
Τρίτη διαφορά: Τα «αντίμετρα» είναι κατά βάση προβλέψεις του τρίτου μνημονίου. Μειονεκτεί και ως προς αυτό, λοιπόν, ο Πανελευσινιακός: Εάν δεχθεί σε ένα ματς πέντε γκολ, δεν μπορεί να θεωρήσει ότι ισοφαρίζει προσθέτοντας τέρματα παλαιότερων αγώνων. Ο Ευκλείδης όμως προσθέτει και μάλιστα όχι παλιότερα γκολ, αλλά παλιότερα (και τώρα κάπως ρετουσαρισμένα) σχεδιαγράμματα επί χάρτου, αγωνιστικά πλάνα για το πώς θα μπορούσε να σκοράρει ο – εσαεί αναζητούμενος – Αντίμετρος.
Όλα τα «καταφέρνει», λοιπόν, ο υπουργός Οικονομικών και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση! Λογαριάζει χαρτιά που παραπέμπουν στο χθες και το αύριο ως ημέτερα «γκολ» του σήμερα. Διατείνεται ότι «βγάζει τη χώρα από την επιτροπεία», έχοντας συμφωνήσει για μέτρα που θα ισχύσουν επί χρόνια. Δεν θα ελέγχουν οι πιστωτές την τήρηση των συμφωνηθέντων; Δεν θα παρεμβαίνουν; Πώς λοιπόν «παύει η επιτροπεία»; Α, να μην ξεχάσουμε και το σίριαλ αλά Νίκος Φώσκολος «κάτι θα πάρω για το χρέος»…
Με την πολιτική της η κυβέρνηση προσφέρει εύκολες προπαγανδιστικές επιτυχίες σε «φιλελέδες» και «σοσιαλφιλελέδες», επιτρέποντάς τους- συν τοις άλλοις- να μοστράρουν εαυτούς ως «φιλολαϊκούς»… Η κυβέρνηση – το ξαναλέμε- εμφανίζει «δικαιωμένο» το «There Is No Alternative» κι αυτό, όσο κι αν βραχυπρόθεσμα τη βολεύει, για άλλους κυρίως «δουλεύει».
Αλλά, είπαμε, κουράγιο. Περιμένουμε τον «Αντίμετρο», στον οποίον μάλλον ταιριάζει ο τίτλος της ταινίας «Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί». Έπαιζε και η Σκάρλετ Γιόχανσον, άρα πιθανόν να την έχει δει ο Ευκλείδης. Ε, θα δούμε κι εμείς κάποτε τον μεγάλο «γκολτζή». Φανταστικός είναι, στη φαντασία θα σκοράρει. Όχι τη δική μας, πάντως.
*Πηγή: Εφημερίδα “ΠΡΙΝ”, Κυριακή 21 Μαΐου 2017.
