Ο Τσίπρας (ως ευκαιρία)

Ο Τσίπρας εμφανίσθηκε ως η τελευταία ίσως ευκαιρία για την Ελλάδα. Και πούλησε τη χώρα σε τιμή ευκαιρίας. Συνεχίζοντας τον δρόμο των προκατόχων του. Και
δίνοντας στους διαδόχους του το καλύτερο άλλοθι για να συνεχίσουν το ξεπούλημα – ο Τσίπρας έχει ήδη υπογράψει μνημονιακά μέτρα και για το 2019, το 2020 και το 2022. Για τις πιο
μακροχρόνιες δεσμεύσεις του Τσίπρα επί την Ελλάδα και υπέρ των δανειστών (για δεκαετίες) δεν θα πω, διότι θα βάλουν τα γέλια οι θεοί! Μόνον μωροί, αμφότεροι μωροί Τσίπρας και Τρόικα, σχεδιάζουν σε τέτοιο βάθος χρόνου – πλην όμως
και η μωρία μια ευκαιρία είναι, για τα κύμβαλα να αλαλάζουν και για τους νταήδες να τα πατάνε κάτω εν χορδαίς και οργάνω! Μ’ άλλα λόγια βαράνε οι νταήδες τα νταούλια και κάνουν κωλοτούμπες τα ποντίκια που εβρυχήθηκαν επί ματαίω.
Ο Colotumbas  ή Kolotumbas, αν προτιμάτε, υπήρξε η χρυσή ευκαιρία για να ολοκληρώσει η Τρόικα τη λεηλασία της Ελλάδας, για να διασυρθεί διεθνώς η Αριστερά, να νεκραναστηθεί το ΠΑΣΟΚ και να ελπίζει σε παλινόρθωση η Δεξιά.
Ως μη όφειλε (εκτός όσων οφείλει στις ΗΠΑ) ο Τσίπρας έσπευσε να «λύσει» το Σκοπιανό και κατέβασε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στον δρόμο. Πανικόβλητος ύστερα έχρισε τους πολίτες «ετερόκλητο όχλο». Τώρα οι Σκοπιανοί μας ψεκάζουν με κάθε είδους μπούρδα για γενοκτονίες, αλλαγή του δικού μας Συντάγματος κι άλλα κουραφέξαλα.
Ταυτοχρόνως βρήκε την ευκαιρία η Αλβανία να μας γλεντάει με το Τσάμικο και την ΑΟΖ, ενώ ο Ερντογάν, ήρθε, είδε, διαπίστωσε με ποιον έχει να κάνει κι άρχισαν τα όργανα, νταούλια, σάλπιγγες και μπαϊράκια, με μας να τρέχουμε συφοριασμένοι για μια καλή κουβέντα από τους εταίρους (οίτινες έχουν χρυσά συμβόλαια με την Τουρκία). Και βεβαίως, όσον ο Ερντογάν θα βλέπει τον φόβο να φωλιάζει στο Πραιτώριο, θα μας χορεύει καρσιλαμά. Και θα χορεύουν στον ρυθμό του τα ποντίκια που εβρυχήθηκαν επί ματαίω. Χάνεται η ευκαιρία Τσίπρας; δεν χάνεται.
***
Για βάλτε τα πράγματα κάτω, κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες! Για να τα σκεφτούμε: Τι υπάρχει για το οποίο ο Τσίπρας δεν έχει πει ψέματα; Για το μνημόνιο, για τους μισθούς και τις συντάξεις; για τη διαπλοκή, για την ποσοτική χαλάρωση, για το παράλληλο πρόγραμμα; για τους πλειστηριασμούς, για τον ΕΝΦΙΑ; – πείτε μου ένα πράγμα για το οποίο δεν είπε ψέματα! Με τα
ψέματα ο Τσίπρας έχει κερδίσει χρόνο. Κάθε δύο, κάθε τρεις μήνες ο Τσίπρας βγαίνει ψεύτης για το ένα ή το άλλο ζήτημα (κι ενίοτε κάθε μια – δύο μέρες ή κάθε μιαν εβδομάδα), αλλά έτσι ο Τσίπρας έχει κερδίσει χρόνο
  για να στήσει τη δική του διαπλοκή, για να εξαπολύσει τα τρολ, για να φέρει το ήθος της Αριστεράς στο επίπεδο του Πολάκη και της κυρίας Ράνιας Αντωνοπούλου, για να στέψει τον παραλογισμό θεό και αυτοκράτορα, για να δώσει στην κουτοπονηριά τη θέση της στο Πάνθεον της παρακμής. Κι έχουμε
φθάσει ώς εδώ με ένα τεράστιο απόθεμα ψεμάτων να μας περιμένει μπροστά μας, με πιθανά «ατυχήματα» να μας την έχουν στήσει και τον Τσίπρα να επιδίδεται στον διχαστικό λόγο και στην πόλωση, κάτι στο οποίο ασμένως ανταποκρίνεται η ακροδεξιά μέσα κι έξω απ’ τη Δεξιά.
Πού θα πάει αυτή η δουλειά; Ποιο σχέδιο έχει ο Τσίπρας εκτός από τα ψέματα που λέει για καθαρή έξοδο [η οποία θα είναι (ήδη συμφωνημένη) επιτήρηση]; Ποιο σχέδιο έχει για την παραγωγική ανασυγκρότηση, εκτός από το να καλεί συνεχώς επενδυτές να αρπάξουν λιμάνια όπως ο κ. Σαβίδης, επικοινωνίες όπως οι Γερμανοί, νερά, κοιτάσματα και ό,τι άλλο διαθέτει η χώρα. Είναι οι διορισμοί των υμετέρων ανασυγκρότηση της διοίκησης; είναι ο εξοστρακισμός των νέων στην ξένη θεραπεία του δημογραφικού; Ο Τσίπρας κερδίζει χρόνο, τον
χρόνο που χάνει η Ελλάδα και θα συνεχίσει να χάνει με τους επόμενους, αν είναι του ιδίου φυράματος. Ο Τσίπρας θα πάρει τον δρόμο του Γιωργάκη και του Ρέντσι. Η Ιταλία ένα φάντασμα του εαυτού της, η Ελλάδα ένα φάντασμα του εαυτού της και ο Τσίπρας πανηγυρίζει ότι όλα πάνε καλά, λίγα ψέματα ακόμα και φθάσαμε! Πού; στα τενάγη των δανείων που θα θρέφουν το χρέος (κουρεμένο – ακούρευτο) αενάως; Πού; σε αυτόν τον βίον αβίωτο των ανθρώπων; Μόνον ουτιδανοί που χαχανίζουν μπάφους μπορούν να πουλάνε τέτοια φούμαρα στους ανθρώπους και να παίζουν με τη ζωή τους. Τα καζίνα ήταν ο σοσιαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ;  Η κατάλυση του Συντάγματος ήταν η λύση των αστικοδημοκρατικών προβλημάτων που ευαγγελίσθηκε;
Ο Τσίπρας είναι η χρυσή ευκαιρία της απογοήτευσης. Η απογοήτευση είναι η χρυσή ευκαιρία της καταστροφής. Η επταετής χούντα των Μνημονίων δεν είναι ζήτημα εναλλαγής των διαχειριστών της, αλλά ανατροπής της ίδιας.
*Πηγή: topontiki.gr