Ένας αξιοθρήνητος Τσίπρας, με αφορμή την επικριτική για τις προεκλογικές παροχές του Έκθεση της Κομισιόν, έσπευσε να επαναλάβει, ως καρικατούρα και ως φάρσα, μέρες του 2015, καταφερόμενος κατά των Βρυξελλών -ακραίους συντηρητικούς κύκλους τους είπε- διότι αμφισβητούν το (ανύπαρκτο) σχέδιο του.
Χιλιοπαιγμένο και πολύ κακοπαιγμένο, δυστυχώς, το κακόγουστο θέατρο Τσίπρα τόσο από τον ίδιο όσο και από όλες τις μέχρι τώρα μνημονιακές κυβερνήσεις. Τις ίδιες προεκλογικές κόντρες για τα μάτια του κόσμου έκανε και η κυβέρνηση Σαμαρά και ο ΓΑΠ πριν εγκαταλείψουν την εξουσία.
Ο Αλ. Τσίπρας, αρχιτέκτονας του τρίτου μνημονίου, του ΟΧΙ που έκανε ΝΑΙ και υπάλληλος της Merkel και του Γιούνκερ επί τέσσερα χρόνια, προσπαθεί να εμφανιστεί ως ψευτο-αντάρτης στην προεκλογική περίοδο.
Το άκρον άωτο της γελοιότητας, όμως, αντιπροσωπεύει η απόπειρα Τσίπρα να χρεώσει στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο μόνο τον Κυρ. Μητσοτάκη, εξαιρώντας απ΄αυτό τον εαυτό του.
Ξεχνάει ο Αλ. Τσίπρας ότι είναι αυθεντικός δια έργων εκπρόσωπος της Γερμανοαμερικανοκρατίας στην χώρα, πειθήνιος δορυφόρος των γερακιών του Ισραήλ και ο άνθρωπος που μετάλλαξε το ΣΥΡΙΖΑ και τον μετετραψε σε νέα εκδοχή Πασοκο-νεοδημοκρατίας τόσο με μεταγραφές προσώπων όσο και με τις πολιτικές που εφάρμοσε, με αποκορύφωμα στο φινάλε τα ρουσφετολογικά πελατειακά βολέματα ημέτερων δια (ν)τροπολογιών της τελευταίας στιγμής.
Δυστυχώς Τσίπρας και Μητσοτάκης, μαζί με Γεννηματά και Βαρουφάκη και λοιπούς αποτελούν όψεις του ίδιου συστήματος και της ίδιας σοσιαλφιλελεύθερης και νεοφιλελεύθερης πολιτικής υποδούλωσης της χώρας, του οποίου συστήματος την σιδερένια φτέρνα συνιστούν οι ακροδεξιές νεοναζιστικές αποφύσεις του καθεστώτος όπως η Ελληνική Λύση και η Χρυσή Αύγη.
Μην ψάχνουμε για τον χειρότερο ή το μικρότερο κακό ανάμεσα σε Τσίπρα και Μητσοτάκη.
Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το ένα χέρι που νίβει το άλλο και βλάπτουν εξίσου την Συρία που έλεγε ευρηματικότατα σε ανάλογες περιπτώσεις ο Κ. Καβάφης.
