Του Σαράντου Θεοδωρόπουλου*
Κάθε τόπος έχει τα έθιμά του.
Όταν εκλέγεται ο νέος Πρόεδρος στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αμέσως το επιτελείο του απερχόμενου Προέδρου, αρχίζει να ενημερώνει το επιτελείο του νέου Προέδρου. Ο απερχόμενος Πρόεδρος ασχολείται με την προβολή των «ανθρώπινων» στιγμών του στα μίντια. Είναι κλασικά τα ρεπορτάζ από απερχόμενους Προέδρους των Η.Π.Α. να ψάχνουν σπίτι, να προβληματίζονται για το πού θα παίζει ο σκύλος τους, ή για το αν έχει τις επαρκείς παπουτσοθήκες η ντουλάπα – γκαρνταρόμπα της πρώην Πρώτης Κυρίας.
Τα πολιτικά καθήκοντα του, απερχόμενου, Προέδρου εξαντλούνται στον άτυπο κανόνα να δίνει χάρηκαι αμνηστία σε κάποιους καλούς Αμερικάνους που παραστράτησαν, συνήθως μεγαλοεπιχειρηματίες, που τον βοήθησαν στην προεκλογική του εκστρατεία και τώρα, πάλι στα δύσκολα θα τον βοηθήσουν στο funding για το ίδρυμά του. Όχι δεν κλείνουν τους απερχόμενους Αμερικάνους Προέδρους σε ιδρύματα. Ο κάθε Αμερικάνος Πρόεδρος φτιάχνει κι ένα ίδρυμα, με γερό ταμείο, στο οποίο και προεδρεύει, προσπαθώντας να σώσει τον κόσμο όπως δεν μπόρεσε για όσο καιρό είχε την εξουσία.
Οι Αμερικάνοι είναι πρακτικοί άνθρωποι. Δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη. Έτσι, για να μη δεσμεύσει ο απερχόμενος Πρόεδρος τον νεοεκλεγέντα με τα τίποτα διατάγματα και ρεμέδια, είναι παράδοση να τον στέλνουν, από το Νοέμβρη μέχρι το Γενάρη, που παραδίδει, να περιοδεύει σε κάποιες από τις πιο μικρές, ακίνδυνες και άνευ σημασίας, χώρες του Ατλαντικού Κόσμου. Έτσι και συσφίγγονται οι σχέσεις των λαών με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και οι ιθαγενείς νιώθουν εθνικά υπερήφανοι που φιλοξενούν ένα τόσο σπουδαίο πρόσωπο, ενώ ο εσμός των απανταχού επιχώριων σφογγοκωλάριωντου Ατλαντισμού προσπαθεί να πείσει για το πόσο σημαντική είναι η επίσκεψη.
Κι όπως στις αρχές του περασμένου αιώνα ο Τέντυ (Θεόδωρος Ρούσβελτ) αποφάσισε να επισκεφθεί την Αφρική για Σαφάρι, έτσι και ο Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να επισκεφθεί τον κ. Αλέξη Τσίπρακαι την εξωτική Ελλάδα. Και αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη διεθνής σημασία του ταξιδιού Ομπάμα στη χώρα μας.
Τα υπόλοιπα, περί χρέους κ.λπ., θα είναι, ας πούμε, η επίδειξη των χαντρών που θα προσφέρει ο κ. Ομπάμα στον κ. Τσίπρα, ιδίου χρώματος με εκείνες που είχε προσφέρει ο Ρούσβελτ στους φυλάρχους των Μασάι.
Τα συνταρακτικά γεγονότα περί την επίσκεψη Ομπάμα θα τα δείτε στα σόου που θα παίζουν στην τηλεόραση, όσα κανάλια λειτουργούν και όσα, ίσως, λειτουργήσουν, επ’ ευκαιρία του γεγονότος. Για τις μεγάλες στιγμές της τιτανοτεράστιας διπλωματικής επιτυχίας του στιβαρού πρωθυπουργού μας, θα αισθανθούμε υπερήφανοι, διαβάζοντας τις αναλύσεις από τους έγκριτους αρθρογράφους των μεγάλων ελληνικών ανεξάρτητων εφημερίδων.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ο Ομπάμα είναι μαζί μας. Ο κακός είναι ο Σόιμπλε. Πιο πολύ μαζί μας θα ήταν ο Σάντερς, που αν δεν έχανε από τη Χίλαρι θα κέρδιζε τον Τραμπ και θα μας διέγραφαν το χρέος.
Οι Αμερικάνοι είναι μαζί μας, λίγο υπομονή μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Τότε θα μας διαγράψουν και το χρέος. Αυτό απαιτούν από τον Τραμπ, οι μπρούκληδες-πατριώτες συμβουλάτορές του.
Κάθε ωραία ιστορία, όμως, έχει, συνήθως, και παραλειπόμενα. Ο Ρούσβελτ κατά την επίσκεψή του στην Αφρική, σκότωσε, μαζί με τους επιχώριους great white hunters, εκατοντάδες ελέφαντες, ρινόκερους, βουβάλια, λιοντάρια, γαζέλες και αντιλόπες. Πολλά από αυτά εκτίθενται σήμερα στο ίδρυμα Σμιθσόνιαν και στο ίδρυμα Ρούσβελτ. Οι περιπέτειές του μάλιστα αυτές, που μεταδίδονταν από τηλεγραφικές ανταποκρίσεις δεκάδων δημοσιογράφων που τον συνόδευαν, «ενέπνευσαν» χιλιάδες αστέρες του Χόλιγουντ, μεγαλοβιομηχάνους, επιχειρηματίες, γαλαζοαίματους και λοιπούς τοιούτους από όλο τον πλανήτη, να επιδίδονται στο σπορ του σαφάρι, κι έτσι, σήμερα, οι τεράστιοι πληθυσμοί των αγρίων ζώων της Αφρικής είναι υπό εξαφάνιση.
Ανησυχώ, λοιπόν, διότι όπως πληροφορούμαι ο κ. Ομπάμα δεν είναι κυνηγός αγρίων ζώων.
* Ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος είναι δικηγόρος