Κάτι σάπιο υπάρχει στη… Δανιμαρκία όταν από το New Deal κρατάς μόνο την “ταχύτητα νομοθέτησης” και “ξεχνάς” όλα τα ουσιαστικά στοιχεία της πολιτικής που έβγαλε τις ΗΠΑ από την κρίση
Τον Φραγκλίνο Ρουζβελτ και το New Deal που έβγαλε τις Ηνωμένες Πολιτείες από την κρίση του 1929 θυμήθηκε χτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξαίροντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ την ταχύτητα με την οποία ο Αμερικανός πρόεδρος νομοθέτησε 15 νομοσχέδια τις πρώτες 100 ημέρες της θητείας του.
Όπως είπε λοιπόν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει και η ΝΔ όταν αναλάβει την διακυβέρνηση να περάσει όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια τους πρώτους έξι μήνες “ώστε να ξεφύγει η χώρα προς τα μπρος” και “να δημιουργήσει την ανάπτυξη που όλοι περιμένουμε”.
Όλα αυτά ακούγονται μεν καλά αλλά στην πραγματικότητα έχουν πολύ μικρή αξία. Γιατί το New Deal, που όντως βοήθησε τις ΗΠΑ να ξεπεράσουν την μεγάλη οικονομική κρίση, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στην ταχύτητα νομοθέτησης και η πολιτική του Φραγκλίνου Ρούσβελτ είχε πολλές ουσιαστικές πλευρές που δεν φαίνεται να απασχολούν -αν και θα έπρεπε- την Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρό της.
Γιατί η ουσία του New Deal ήταν ότι η αναθέρμανση της οικονομίας απαιτούσε την αύξηση των κρατικών δαπανών κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν ενστερνίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί όπως υποστήριζε ο Κέινς, τις απόψεις του οποίου ακολούθησε και ο Ρούζβελτ με το New Deal, “σε περιόδους κρίσης το κράτος αξίζει να πληρώνει τους εργάτες απλώς για να κάνουν τρύπες στο έδαφος, αυτό θα έκανε καλό στην Οικονομία”. Κάτι που προφανώς αδυνατούν να κατανοήσουν τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ.
Στην πραγματικότητα, όσο κι αν επικαλούνται τον Ρούσβελτ και το New Deal, οι νεοδημοκράτες δεν έχουν καταλάβει γρυ από την πολιτική που ακολούθησε ο Αμερικανός πρόεδρος. Γιατί ο Ρούσβελτ, για να αντιμετωπίσει την κρίση και την τραγωδία του Μεγάλου Κραχ, πήρε -μεταξύ άλλων- πολλά μέτρα από αυτά που… ανατριχιάζουν τη σημερινή Νέα Δημοκρατία:
-Θεσπίστηκαν οικονομικές παροχές για διάφορες ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, όπως οι ηλικιωμένοι, οι οικογένειες με παιδιά και οι άνεργοι
-Διασφαλίστηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και η συμμετοχή τους στα συνδικάτα, καθορίστηκαν οι 44 ώρες ως ανώτατο όριο εβδομαδιαίας εργασίας και ο κατώτερος μισθός για τις περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων
-Πραγματοποιήθηκαν μεγάλα δημόσια έργα για την αντιμετώπιση της ανεργίας: κατασκευή νοσοκομείων, σχολείων και μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό,
-Τροποποιήθηκε το φορολογικό σύστημα και επιβλήθηκαν υψηλοί φόροι στα εισοδήματα των πλουσίων, ώστε να υπάρξει αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των μη προνομιούχων.
Αλλά όλα αυτά, που “δέθηκαν” αρμονικά στην πολιτική του Φραγκλίνου Ρούζβελτ και βοήθησαν καθοριστικά στην αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης της δεκαετίας του 1930, είναι -από επιλογή- άγνωστες λέξεις για την αξιωματική αντιπολίτευση, τον πρόεδρό της και τον νεοφιλελευθερισμό που διακονούν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Όλα αυτά ακούγονται μεν καλά αλλά στην πραγματικότητα έχουν πολύ μικρή αξία. Γιατί το New Deal, που όντως βοήθησε τις ΗΠΑ να ξεπεράσουν την μεγάλη οικονομική κρίση, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στην ταχύτητα νομοθέτησης και η πολιτική του Φραγκλίνου Ρούσβελτ είχε πολλές ουσιαστικές πλευρές που δεν φαίνεται να απασχολούν -αν και θα έπρεπε- την Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρό της.
Γιατί η ουσία του New Deal ήταν ότι η αναθέρμανση της οικονομίας απαιτούσε την αύξηση των κρατικών δαπανών κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν ενστερνίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί όπως υποστήριζε ο Κέινς, τις απόψεις του οποίου ακολούθησε και ο Ρούζβελτ με το New Deal, “σε περιόδους κρίσης το κράτος αξίζει να πληρώνει τους εργάτες απλώς για να κάνουν τρύπες στο έδαφος, αυτό θα έκανε καλό στην Οικονομία”. Κάτι που προφανώς αδυνατούν να κατανοήσουν τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ.
Στην πραγματικότητα, όσο κι αν επικαλούνται τον Ρούσβελτ και το New Deal, οι νεοδημοκράτες δεν έχουν καταλάβει γρυ από την πολιτική που ακολούθησε ο Αμερικανός πρόεδρος. Γιατί ο Ρούσβελτ, για να αντιμετωπίσει την κρίση και την τραγωδία του Μεγάλου Κραχ, πήρε -μεταξύ άλλων- πολλά μέτρα από αυτά που… ανατριχιάζουν τη σημερινή Νέα Δημοκρατία:
-Θεσπίστηκαν οικονομικές παροχές για διάφορες ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, όπως οι ηλικιωμένοι, οι οικογένειες με παιδιά και οι άνεργοι
-Διασφαλίστηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και η συμμετοχή τους στα συνδικάτα, καθορίστηκαν οι 44 ώρες ως ανώτατο όριο εβδομαδιαίας εργασίας και ο κατώτερος μισθός για τις περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων
-Πραγματοποιήθηκαν μεγάλα δημόσια έργα για την αντιμετώπιση της ανεργίας: κατασκευή νοσοκομείων, σχολείων και μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό,
-Τροποποιήθηκε το φορολογικό σύστημα και επιβλήθηκαν υψηλοί φόροι στα εισοδήματα των πλουσίων, ώστε να υπάρξει αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των μη προνομιούχων.
Αλλά όλα αυτά, που “δέθηκαν” αρμονικά στην πολιτική του Φραγκλίνου Ρούζβελτ και βοήθησαν καθοριστικά στην αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης της δεκαετίας του 1930, είναι -από επιλογή- άγνωστες λέξεις για την αξιωματική αντιπολίτευση, τον πρόεδρό της και τον νεοφιλελευθερισμό που διακονούν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
