Ο νέος ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τόνι Μπλίνκεν ως σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στην παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, πιέζοντας τις χώρες που τον είχαν δεχθεί, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα να τον παραδώσουν στην Τουρκία, μία πίεση που όπως ξέρουμε τελικά απέδωσε σε συνδυασμό φυσικά και με την υποχωρητικότητα της τότε ελληνικής κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα σε συνέντευξή του σε τουρκικά μέσα το 2001 που φέρνει στην επιφάνεια το Pronews.gr, ο Τόνι Μπλίνκεν παραδέχεται τον ρόλο του και τον ρόλο των ΗΠΑ στην υπόθεση προχωρώντας μάλιστα και σε χαρακτηρισμούς (σσ. τρομοκράτες) εναντίον του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος.
Ουσιαστικά ο κ.Μπλίνκεν ήταν ο άνθρωπος που χειρίστηκε το θέμα από την αρχή μέχρι το τέλος για λογαριασμό του προέδρου Κλίντον (του οποίου η παράδοση του Οτσαλάν ήταν προσωπική εντολή), καθώς ήταν ο διευθυντής ευρωπαϊκών υποθέσεων του Λευκού Οίκου και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου.
Μάλιστα ο κυρίαρχος ρόλος του στην υπόθεση επιβεβαιώνεται και από ρεπορτάζ της εποχής στον ελληνικό Τύπο.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι κ.Μπλίνκεν ήταν αυτός που μίλησε για την υπόθεση στο CNN Turk το μακρινό 2001 λίγο καιρό μετά την παράδοση Οτσαλάν λέγοντας:
«Οι ΗΠΑ βοήθησαν από την αρχή την Τουρκία “ενθαρρύνοντας” της χώρες που τον περιέθαλπαν να εξασφαλίσουν ότι θα παραδοθεί στην δικαιοσύνη»
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν ανυπόμονες να εμφανιστεί ενώπιον της δικαιοσύνης ο Οτσαλάν. Παρείχαμε κάθε είδους βοήθεια που απαιτείτο στην Τουρκία. Αλλά θέλαμε να έχει δημοκρατικά δικαιώματα όπως όλοι οι άλλοι. Η δίκη διεξήχθη ανοιχτά και δίκαια. Αυτός ήταν ο όρος του Κλίντον»
«Μετά τη φυλάκιση του Οτσαλάν, το τρομοκρατικό κίνημα του οποίου ηγείτο είναι πολύ αποδυναμωμένο, πρέπει να κάνετε πρόοδο στο πολίτικό μέτωπο»
Η εμπλοκή του κ.Μπλίνκεν στην υπόθεση Οτσαλάν, δείχνει ότι διατηρεί ιστορικά καλές σχέσεις με την Άγκυρα, κάτι που έχει οδηγήσει και συριακά ΜΜΕ φίλα προσκείμενα στους Κούρδους να τον ονομάσουν ως τον πιο «φιλότουρκο» του επιτελείου εξωτερικής πολιτικής Μπάιντεν, βέβαια μένει να αποδειχθεί αν αυτές οι σχέσεις ήταν συγκυριακές ή κρύβουν από πίσω μία γενικότερη άποψη για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την οποία θα εφαρμόσει και ως υπουργός Εξωτερικών.