Ο Μπόρις Τζόνσον δηλώνει ότι δεν παίζει και ότι χωρίς “αν” και “αλλά“είναι αποφασισμένος να βγάλει, έστω και χωρίς συμφωνία, την Βρετανία από την Γερμανική Ε.Ε, άντε Γερμανική Ε.Ε με ολίγη από Γαλλία.
Ο Τζόνσον με την εκδήλωση της απόφασής του αυτής, εκφράζει τους πιο ακραίους συντηρητικούς κύκλους της Βρετανίας, που βλέπουν στο Brexit τη διέξοδο για ένα πιο επιθετικό Βρετανικό ιμπεριαλισμό στην αποτίναξη του Γερμανικού ευρωπαϊκού κορσέ και σε μία πολύ πιο συντηρητική και νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Η Βρετανία σίγουρα δεν μπορεί να απαντήσει με το συντηρητικό Brexit στα προβλήματα υποβάθμισης της διεθνούς θέσης του Βρετανικού καπιταλισμού και πολύ περισσότερο, στα προβλήματα του Βρετανικού λαού και των εργαζομένων. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο, ότι η Βρετανία θα καταστραφεί με το Brexit, όπως λυσσωδώς διατείνονται οι θιασώτες των Βρυξελλών και της ολοκληρωτικής γραφειοκρατίας τους.
Αντίθετα, η Βρετανία, παρά τις συντηρητικές πολιτικές και τους πρώτους κλυδωνισμούς, ενδεχομένως να κινηθεί οικονομικά σχετικά καλύτερα εκτός, παρά μέσα στην ανελεύθερη “φυλακή” όπως έχει καταντήσει η Ε.Ε. Η ζωή θα δείξει!
Το βέβαιον, πάντως, είναι ότι υπάρχουν περισσότερες από μισές πιθανότητες ο Τζόνσον να απενεργοποιήσει, έτσι κι’αλλιώς, την βόμβα του Brexit και να τινάξει την Ε.Ε στον αέρα. Γιατί αυτό θα σημάνει για μια Ε.Ε που βρίσκεται βαθιά διαιρεμένη πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά και σε βαθιά κρίση, η αποχώρηση της Βρετανίας και μάλιστα μία αποχώρηση που μπορεί να γίνει με ένα άκρως συγκρουσιακό για τις Βρυξέλλες τρόπο.
Μία Ε.Ε χωρίς την Ρωσία, με την Βρετανία εκτός, την Ιταλία να είναι μέσα με το ένα, σχεδόν, πόδι και την Γαλλία διχασμένη, είναι κάτι λιγότερο από μισή Ευρώπη και αυτή, μάλιστα, αποδυναμωμένη, αφού κλυδωνίζεται, παραπαίει και πολλοί θεωρούν ότι ήδη βρίσκεται σε ένα δρόμο βασανιστικής αποσύνθεσης.
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, θα μιλάμε για κάτι πολύ λιγότερο από μισή Ευρώπη, αφού οι ΗΠΑ του Trump νοιώθουν ότι έχουν κάτι παραπάνω από “αδερφικές” σχέσεις με την Βρετανία του Brexit και του Τζόνσον, ενώ δεν ήταν ποτέ τόσο μακριά από την Γερμανία από την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε λίγο όσοι στην χώρα μας θα συνεχίσουν να μιλάνε με ενθουσιασμό για το ανύπαρκτο και σκουριασμένο “ευρωπαϊκό ιδεώδες” και θα επιμένουν να θαυμάζουν την χιλιοχωρισμένη και στα μαχαίρια “ευρωπαϊκή οικογένεια“, δεν θα μοιάζουν απλώς γραφικοί αλλά κυρίως θα θεωρούνται επικίνδυνοι για την Ελλάδα.
Σε ένα κόσμο που η παλιά Δυτική ενότητα έχει αμετάστρεπτα διαρραγεί, η Δύση χάνει συνεχώς έδαφος και η ολοκληρωτική Ε.Ε και η λεγόμενη “παγκοσμιοποίηση” θρυμματίζονται, η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίζει να είναι αποικία του ευρώ, των Βρυξελλών, της πάλαι-ποτέ αγίας Γερμανικής οικογένειας και του ατλαντισμού.
Η Ελλάδα επειγόντως πρέπει να αποκτήσει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της και να σταματήσει να κινείται ως δορυφόρος και προτεκτοράτο, πράγματα που συνιστούν προϋπόθεση για να επανατοποθετήσει θετικά την διεθνή πολιτική, οικονομική και πολιτιστική της θέση και να εφαρμόσει μία εθνική προοδευτική στρατηγική μετάβασης, που θα προωθεί την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της με κοινωνική δικαιοσύνη, θα στερεώνει την ασφάλεια της και την απόκτηση, σε στενή συνεργασία με την Κύπρο, ενός νέου αναβαθμισμένου και πρωταγωνιστικού ρόλου στην περιοχή για ασφαλή σύνορα, ειρήνη, συνεργασία και συνανάπτυξη.
Ν.Ζ