Ο Ρώσος πρόεδρος, στο Σότσι, θεσπίζει το νόμο υπέρ του υγιούς συντηρητισμού – λέει ότι η κακοποιημένη Δύση βρίσκεται σε παρακμή
Pepe Escobar October 23, 2021
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Η σύνοδος ολομέλειας είναι το παραδοσιακό αποκορύφωμα των ετήσιων συζητήσεων του Valdai Club – μιας από τις κορυφαίες πνευματικές συγκεντρώσεις της Ευρασίας.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι συχνός κεντρικός ομιλητής. Στο Σότσι φέτος το κυρίαρχο θέμα ήταν « Η παγκόσμια αναταραχή στον 21ο αιώνα: το άτομο, οι αξίες και το κράτος».
Ο Πούτιν το αντιμετώπισε κατά μέτωπο, σε μια από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές ομιλίες στην πρόσφατη μνήμη, σίγουρα την δυνατότερη στιγμή του στο διεθνές προσκήνιο. Ακολούθησε μια περιεκτική συνεδρία ερωταποκρίσεων (που άρχισε στις τις 4:39:00).
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι διάφοροι Ατλαντιστές, οι νέο-συντηρητικοί και οι επιθετικοί νεοφιλελεύθεροι θα έπαθαν αποπληξία. Αυτό είναι χωρίς σημασία. Για αμερόληπτους παρατηρητές, ειδικά σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να δοθεί πολύ μεγάλη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο ο Πούτιν μοιράστηκε την κοσμοθεωρία του – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων πολύ ειλικρινών στιγμών.
Ακριβώς στην αρχή, επικαλέστηκε τους δύο χαρακτήρες του κινεζικού αλφαβήτου που απεικονίζουν την «κρίση» (ως «μέσα σε κίνδυνο») και ως «η ευκαιρία», συγχωνεύοντας τους με ένα ρωσικό ρητό: «Πολεμήστε τις δυσκολίες με το μυαλό σας. Πολεμήστε τους κινδύνους με την πείρα σας.»
Αυτή η κομψή, λοξή αναφορά στη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας οδήγησε σε μια συνοπτική αξιολόγηση της σημερινής γεωπολιτικής σκακιέρας:
Η αναδιάταξη της ισορροπίας δυνάμεων προϋποθέτει ανακατανομή των μεριδίων υπέρ των ανερχόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών που μέχρι τώρα ένιωθαν παραμελημένες. Σε σαφέστερη διατύπωση, η δυτική κυριαρχία επί των διεθνών υποθέσεων, η οποία ξεκίνησε πριν από αρκετούς αιώνες και, για σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν σχεδόν απόλυτη στα τέλη του 20ου , δίνει τη θέση της σε ένα πολύ πιο πολύμορφο σύστημα.
Αυτό άνοιξε το δρόμο σε έναν άλλο λοξό χαρακτηρισμό του υβριδικού πολέμου ως του νέου τρόπου δράσεως:
Προηγουμένως, ένας πόλεμος που χάθηκε από τη μία πλευρά σήμαινε νίκη για την άλλη πλευρά, η οποία επωμιζόταν την ευθύνη για ό,τι συνέβαινε. Η ήττα των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο του Βιετνάμ, για παράδειγμα, δεν έκανε το Βιετνάμ μια «μαύρη τρύπα». Αντίθετα, εκεί προέκυψε ένα επιτυχώς αναπτυσσόμενο κράτος, το οποίο, ομολογουμένως, στηρίχθηκε στην υποστήριξη ενός ισχυρού συμμάχου. Τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα: Ανεξάρτητα από το ποιος παίρνει το πάνω χέρι, ο πόλεμος δεν σταματά, αλλά απλά αλλάζει μορφή. Κατά κανόνα, ο υποθετικός νικητής είναι απρόθυμος ή ανίκανος να εξασφαλίσει ειρηνική μεταπολεμική ανάκαμψη και απλώς επιδεινώνει το χάος και το κενό που θέτει σε κίνδυνο τον κόσμο.
Μαθητής του Μπερντιάεφ
Σε αρκετές περιπτώσεις, ειδικά κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων, ο Πούτιν επιβεβαίωσε ότι είναι μέγιστος θαυμαστής του Νικολάι Μπερντιάεφ. Είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τον Πούτιν χωρίς να κατανοήσουμε τον Μπερντιάεφ (1874-1948), ο οποίος ήταν φιλόσοφος και θεολόγος – ουσιαστικά ένας φιλόσοφος του Χριστιανισμού.
Στη φιλοσοφία ιστορίας του Berdyaev, το νόημα της ζωής προσδιορίζεται με τους όρους του πνεύματος, ενώ η κοσμική νεωτερικότητα δίνει την έμφαση στην οικονομία και τον υλισμό. Δεν είναι περίεργο, ο Πούτιν δεν ήταν ποτέ μαρξιστής.
Για τον Berdyaev, η ιστορία είναι μια μέθοδος απομνημόνευσης του χρόνου, μέσω της οποίας ο άνθρωπος εργάζεται προς το πεπρωμένο του. Είναι η σχέση μεταξύ του θείου και του ανθρώπου που διαμορφώνει την ιστορία. Δίνει τεράστια σημασία στην πνευματική δύναμη της ανθρώπινης ελευθερίας.
Νικολάι Μπερντιάεφ.
Ο Πούτιν έκανε αρκετές αναφορές στην ελευθερία, στην οικογένεια – στην περίπτωσή του, με μέτρια μέσα – και στη σημασία της εκπαίδευσης: Εγκωμίασε με θερμότητα τη μαθητεία του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ. Παράλληλα, κατεδάφισε εντελώς τον νεωτερικό « κοινωνικισμό» (Wokism: Αμερικανικής μόδας κίνημα ανατροπής παραδοσιακών αξιών και «προλήψεων»), και τον τρανσεξουαλισμό και κατακρήμνισε την κουλτούρα του εκμηδενισμού « υπό τη σημαία της προόδου».
Αυτό είναι μόνο ένα από μια σειρά βασικών αποσπασμάτων:
Μας εκπλήσσουν οι διαδικασίες που εξελίσσονται σε χώρες που θεωρούσαν τους εαυτούς τους πρωτοπόρους της προόδου. Οι κοινωνικές και πολιτιστικές αναταραχές που σημειώνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Δυτική Ευρώπη δεν αποτελούν, φυσικά, δική μας δουλειά. Δεν παρεμβαίνουμε σ’ αυτά. Κάποιοι στις δυτικές χώρες είναι πεπεισμένοι ότι η επιθετική διαγραφή ολόκληρων σελίδων της δικής τους ιστορίας – η «αντίστροφη διάκριση» της πλειοψηφίας υπέρ των μειονοτήτων ή το αίτημα να εγκαταλειφθεί η συνήθης κατανόηση βασικών πραγμάτων όπως η μητέρα, ο πατέρας, η οικογένεια ή ακόμη και η διαφορά μεταξύ των φύλων – ότι αυτά είναι, κατά τη γνώμη τους, ορόσημα του κινήματος προς την κοινωνική ανανέωση.
Έτσι, ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του διάρκειας 40 λεπτών, καθώς και οι απαντήσεις του, κωδικοποιούν ορισμένους δείκτες αυτού που προηγουμένως όρισε ως «υγιή συντηρητισμό»:
«Τώρα που ο κόσμος βιώνει μια διαρθρωτική κατάρρευση, η αξία του λογικού συντηρητισμού ως βάσης της πολιτικής έχει αυξηθεί πολλαπλάσια, ακριβώς επειδή οι κίνδυνοι και οι απειλές πολλαπλασιάζονται και η πραγματικότητα γύρω μας είναι εύθραυστη.»
Επιστρέφοντας στη γεωπολιτική αρένα, ο Πούτιν ήταν ανένδοτος ότι «είμαστε φίλοι με την Κίνα. Αλλά όχι εναντίον οποιουδήποτε.»
Στο γεωοικονομικό πεδίο, κατανάλωσε χρόνο για άλλη μια φορά για να προβεί σε μια αριστοτεχνική, περιεκτική – ακόμη και παθιασμένη – εξήγηση για το πώς λειτουργεί η αγορά φυσικού αερίου, σε συνδυασμό με το αυτοκαταστροφικό παιχνίδι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην αγορά spot και γιατί ο αγωγός Nord Stream 2 αλλάζει τα δεδομένα.
Αφγανιστάν
Κατά τη διάρκεια των ερωταποκρίσεων ο μελετητής Zhou Bo από το Πανεπιστήμιο Tsinghua έθιξε μία από τις βασικές, τρέχουσες γεωπολιτικές προκλήσεις. Αναφερόμενος στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, τόνισε ότι « εάν το Αφγανιστάν έχει πρόβλημα, η SCO έχει πρόβλημα. Πώς μπορεί λοιπόν η SCO, υπό την ηγεσία της Κίνας και της Ρωσίας, να βοηθήσει το Αφγανιστάν;»
Ο Πούτιν τόνισε τέσσερα σημεία στην απάντησή του:
- Η οικονομία της χώρας πρέπει να αναστυλωθεί·
- Οι Ταλιμπάν πρέπει να εξαλείψουν τη διακίνηση ναρκωτικών·
- Η κύρια ευθύνη θα πρέπει να αναληφθεί «από εκείνους που βρίσκονταν εκεί για 20 χρόνια» – επαναλαμβάνοντας την κοινή δήλωση διευρυμένης τρόικας και των Ταλιμπάν στη Μόσχα την Τετάρτη·
- Τα κρατικά κονδύλια του Αφγανιστάν θα πρέπει να αποδεσμευθούν.
Ανέφερε επίσης, έμμεσα, ότι η μεγάλη ρωσική στρατιωτική βάση στο Τατζικιστάν δεν είναι ένα απλό διακοσμητικό στήριγμα.
Καταφύγιο εκπαίδευσης στη στρατιωτική βάση της Ρωσίας στο Τατζικιστάν.
Ο Πούτιν επέστρεψε στο θέμα του Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων, τονίζοντας για άλλη μια φορά ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να «απαλλαγούν από την ευθύνη».
Ανέφερε ότι οι Ταλιμπάν «προσπαθούν να καταπολεμήσουν τους ακραίους ριζοσπάστες». Σχετικά με την «ανάγκη να ξεκινήσουμε με την εθνική συνιστώσα», περιέγραψε τους Τατζίκους ως το 47% του συνολικού αφγανικού πληθυσμού – ίσως μια υπερεκτίμηση, αλλά το μήνυμα ήταν επιτακτική ανάγκη μιας κυβέρνησης χωρίς αποκλεισμούς.
Πέτυχε επίσης μια ισορροπία: Τόνισε ότι «όσο και αν μοιραζόμαστε μαζί τους [τους Ταλιμπάν] μια άποψη από έξω», η Ρωσία «βρίσκεται σε επαφή με όλες τις πολιτικές δυνάμεις» στο Αφγανιστάν – με την έννοια ότι υπάρχουν επαφές με πρώην κυβερνητικούς αξιωματούχους όπως ο Χαμίντ Καρζάι και ο Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ, καθώς και μέλη της Βόρειας Συμμαχίας, τώρα στην αντιπολίτευση, οι οποίοι είναι αυτοεξόριστοι στο Τατζικιστάν.
Αυτοί οι ενοχλητικοί Ρώσοι.
Τώρα συγκρίνετε όλα τα παραπάνω με το τρέχον τσίρκο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, με ένα νέο “master plan για την αποτροπή της αυξανόμενης ρωσικής απειλής”.
Κανείς δεν έχασε ποτέ χρήματα υποτιμώντας την ικανότητα του ΝΑΤΟ να φτάσει στα βάθη της βλακείας. Η Μόσχα δεν μπαίνει πλέον στον κόπο να μιλήσει σε αυτούς τους κλόουν, όπως επεσήμανε ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ «Η Ρωσία δεν θα προσποιείται πλέον ότι κάποιες αλλαγές στις σχέσεις με το ΝΑΤΟ είναι δυνατές στο εγγύς μέλλον».
Η Μόσχα από εδώ και πέρα μιλάει μόνο στα αφεντικά – στην Ουάσιγκτον. Σε τελική ανάλυση, η ευθεία γραμμή μεταξύ του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγού Γκερασίμωφ, και του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή του ΝΑΤΟ, Στρατηγού Τοντ Γουόλτερς, παραμένει ενεργή. Ταχυδρόμοι όπως ο Στόλτεμπεργκ και η τεράστια γραφειοκρατία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες θεωρούνται περιττοί.
Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με την εκτίμηση του Λαβρώφ, αμέσως μετά από όταν «όλοι οι φίλοι μας στην Κεντρική Ασία μας λένε ότι είναι ενάντιοι σε προσεγγίσεις είτε από τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε από οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος του ΝΑΤΟ» που προτείνουν την τοποθέτηση οποιουδήποτε αυτοκρατορικού «αντιτρομοκρατικού» μηχανισμού σε οποιοδήποτε από τα κράτη «σταν» της Κεντρικής Ασίας.
Ωστόσο το Πεντάγωνο συνεχίζει να προκαλεί τη Μόσχα. Ο λομπίστας της πολεμικής βιομηχανίας- κολοσσού “Raytheon” και υπουργός Αμύνης Λόϋντ Ώστιν, ο οποίος επέβλεψε την Αμερικανική Μεγάλη Απόδραση από το Αφγανιστάν, τώρα λέει ότι η Ουκρανία πρέπει de facto να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Αυτό θα πρέπει να είναι το τελευταίο παλούκι για να παλουκώσει το ζόμπι «εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ» (κόπυ-ράϊτ Εμμανουέλ Μακρόν), καθώς συναντά τη μοίρα του παραληρώντας για ταυτόχρονες ρωσικές επιθέσεις στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα με πυρηνικά όπλα.
