Στις μάχες των Δεκεμβριανών της Αθήνας, και συγκεκριμένα στις 3-1-1945, σκοτώθηκε από τα αγγλικά τανκς ο 24χρονος Ευρυτάνας ποιητής Δώρης Άνθης (Νίκος Ζωγραφόπουλος). Ξεκίνησε ως πρωταντάρτης του Άρη και διετέλεσε Καπετάνιος ενός εκ των Λόχων του 42ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Ο Δώρης Άνθης για να υπερασπίσει τα υπόλοιπα παιδιά του λόχου του, κατά τη διάρκεια των σφοδρών συγκρούσεων που μαίνονταν στους δρόμους της πρωτεύουσας, πήρε μία μοναδική ηρωική απόφαση: Στάθηκε ολόρθος μπροστά στις εγγλέζικες ερπύστριες δίνοντας φωτεινό παράδειγμα αυτοθυσίας, έτσι όπως ήξεραν να πράττουν εκείνοι οι αλησμόνητοι γενναίοι επαναστάτες-μαχητές του λαού μας…
Στην άσβεστη μνήμη του γράφτηκε ένα ποίημα στην αντιστασιακή εφημερίδα «Ψηλά Βουνά» που έβγαινε τότε στο Καρπενήσι από τον αείμνηστο Νίκο Θάνο. Ο ανώνυμος ποιητής υπογράφει ως «Β». Σας το παρουσιάζουμε εδώ:
ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΔΩΡΗ ΑΝΘΗ
«Άθαφτος κι άκλαφτος καλέ! Αντρειά κι αν είχες άλλη
στην έκλεψε το κρύο τάγκς. Εκόπη το κορμί,
έλυωσε πά στην άσφαλτο τ’ ολόσγουρο κεφάλι…..
Κι ανάκοψες του βάρβαρου την ψεύτικη ορμή.
Στο δρόμο μένεις κόκκινη φρικιαστική κηλίδα!
Έντρομος ο αντίπαλος γυρνά «ολοταχώς»
κι αδειάζει η Ερπύστρια, δω χέρι, κει αρίδα
που τα μαζεύει ευλαβικά ξοπίσω ένας Λαός!
Χέρια….! Που χρόνια κράτησαν τ’ αντάρτικο ντουφέκι,
αιμόσταχτα θρυμματιστά σέρνονται καταγής.
Κ’ η τραγουδίστρια σου η καρδιά με αίμα της παρέκει
ποτίζει το νιοβλάσταρο της Λαϊκής οργής.
Έτσι τη μάχη έδοσες! Κι ενίκησες! Κι ενώ
σε καρτερούσε ο παπάς πατέρας στο χωριό σου,
αιμόφυρτος υψώθηκες κατά τον ουρανό,
κι έγινε σύμβολο σκληρό ο άγριος πεθαμός σου.
Και τώρα Δώρη έχε γειά! Τ’ Αγώνα ώ πεθαμένοι
κρατήστε το παράπονο και σβύστε την οργή.
Τη Λευτεριά απ΄ τ’ άγια Σας τ α κ ό κ κ α λ α β γ α λ μ έ ν η
την καρτερούμε, αδέρφια μας, σε τούτη δω τη Γη!»
Β.
Πηγή: http://eyrytixn.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html
