Το περίφημο 3+1 σχέδιο που αφορά Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ με την ενεργειακή, γεωπολιτική ιμπεριαλιστική διείσδυση και την ταυτόχρονη νατοϊκή & Ισραηλινή στρατιωτικοποιήση στην περιοχή της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου υπό την υψηλή καθοδήγηση των ΗΠΑ, αποτελεί την πεπατημένη που ξεκίνησε από την Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, έφτασε στο ζενίθ με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σήμερα συνεχίζεται και βαθαίνει με την τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ.
Η μυωπική αντίληψη και η ατελέσφορη εμμονή των Ελληνικών κυβερνήσεων να αναζητήσουν την “αγκάλη” του Ισραήλ στην αντιπαράθεση της Ελλάδας με την Τουρκία ουσιαστικά εγκλωβίζει, δυσχεραίνει και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας σε μεγάλες, άμεσες, (τουλάχιστον) διπλωματικές στρατηγικές ήττες.
Μια χώρα σαν την Ελλάδα, που αναζητεί στο σημερινό πολυπολικό παγκόσμιο περιβάλλον την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, προχωρά σε στενή συμμαχία με Ισραήλ που έχει καταπατήσει και συνεχίζει να καταπατά κάθε έννοια διεθνών αποφάσεων στα πλαίσια των αποφάσεων των Γ.Σ. του ΟΗΕ που αφορούν στην παράνομη κατοχή Παλαιστινιακών εδαφών, της περίφημης συνθήκης του Όσλο που σήμερα κατάντησε κουρελόχαρτο, και τον συνεχή παράνομο εποικισμό Παλαιστινιακών εδαφών, εκδιώκοντας με την βία παλαιστινιακές οικογένειες από της πατρογονικές εστίες του.
Το κωμικό- τραγικό αποκορύφωμα της όλης υπόθεσης είναι ότι το Ισραήλ και η Τουρκία είναι δυο από τις ελάχιστες χώρες, μέλη του ΟΗΕ, που δεν αναγνώρισαν και δεν επικυρώνουν τις διεθνείς συμφωνίες του ΟΗΕ για τις ΑΟΖ.
Κάθε χρόνο το Ισραήλ συλλαμβάνει 500-700 ανήλικα παιδιά της Παλαιστίνης και αρκετά οδηγούνται σε Ισραηλινές φυλακές. Όλα τα παραπάνω και άλλες υποθέσεις μαζικής παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν βλέπουν καν το φως της δημοσιότητας από τα κυρίαρχα παγκόσμια ΜΜΕ ( μεταξύ αυτών και τα Ελληνικά ΜΜΕ).
Οι μη επικυρωμένες από την Ελληνική Βουλή “αμυντικές” συμφωνίες με το Ισραήλ παραμένουν χωμένες βαθειά σε συρτάρια μακριά από την Ελληνικό λαό.
Το πιο άδικο, διαχρονικό έγκλημα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί στην ιστορική λήθη. Ιδιαίτερα από την Ελλάδα, που αναζητά και αυτή την εμπέδωση και την εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας.
Ισραήλ – Τουρκία: Ένας παλιός έρωτας αναθερμαίνεται
Για πολλές δεκαετίες η σχέση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της λεγόμενης “περιφερειακής σταθερότητας” στην Εγγύς Ανατολή προς όφελος των ΗΠΑ. Οι δυο χώρες, με ισχυρούς υπερ-ατλαντικούς δεσμούς τα τελευταία χρόνια, άρχισαν να ανταγωνίζονται για τον ρόλο του “κυρίαρχου χωροφύλακα” στην περιοχή.
Η Τουρκία ήταν η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ τον Μάρτιο του 1949 και έκτοτε τα δύο κράτη ανέπτυξαν ισχυρή στρατιωτική, διπλωματική και στρατηγική συνεργασία. Στην αντίληψη του Ισραήλ, χθες περισσότερο και λιγότερο σήμερα, για το τι μπορεί να ονομαστεί “ψυχρός πόλεμος” μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ, ο οποίος ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Γάζας το 2008 και εντάθηκε σε μια ανοιχτή διπλωματική σύγκρουση σχετικά με την Ισραηλινή στρατιωτική επιδρομή στον στολίσκο βοήθειας που συνδέθηκε με τη Γάζα (μια κυρίαρχη Ελληνική πρωτοβουλία σε συνεργασία με διεθνή κινήματα ειρήνης το 2010 ) είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο εννέα Τούρκων ακτιβιστών.
Η Ισραηλινή κυβέρνηση απέρριψε το Τουρκικό αίτημα συγγνώμης και μετά τη διαρροή έκθεσης του ΟΗΕ στους New York Times, η διπλωματική σύγκρουση κλιμακώθηκε. Σύμφωνα με την έκθεση, η Ισραηλινή χρήση βίας ήταν υπερβολική και παράλογη.
Πρόσφατα, ο εθνικός Ισραηλινός εθνικός αερομεταφορέας ΕΛ-ΑΛ ξανάρχισε τακτικές πτήσεις μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Ανεπίσημες διπλωματικές προσεγγίσεις πρόσφατα ξεκίνησαν, επίσης.
Ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ των δυο χωρών φαίνεται να βγαίνει από την “κατάψυξη” αφού σε ανεπίσημο επίπεδο οι δυο πλευρές αναζητούν μια ελάχιστη συνεννόηση για τις σφαίρες επιρροής που διεκδικούν στην ευρύτερη περιοχή.
Τουρκία και Ισραήλ αναζητούν ένα “modus vivendi” που θα επιτρέψει την αναθεωρητική τους πολιτική να επεκτείνεται . Το Ισραήλ κατέχει παράνομα τα υψώματα του Γκολάν, ενώ βομβαρδίζει αδιάκοπα την Συριακή επικράτεια και η Τουρκία παραμένει δύναμη κατοχής στην Βόρεια Κύπρο καταρρακώνοντας τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ. Οι ομοιότητες των δυο χωρών που εφαρμόζουν μακροπρόθεσμη ατζέντα στρατιωτικοίησης στην ευρύτερη περιοχή, δεν αναγνωρίζουν ΑΟΖ και σύνορα, παραβιάζουν συστηματικά το διεθνές δίκαιο, προσπαθούν από κοινού να αποκτήσουν κοινό στρατηγικό βηματισμό. Οι διάφορες τους παραμένουν σε τακτικό επίπεδο μεγάλες άλλα “συζητήσιμες”, ενώ σε στρατηγικό επίπεδο σίγουρα τα πολλαπλά συμφέροντα τους δεν είναι αγεφύρωτα.
Ακόμα και οι εναλλακτικοί δρόμοι του πετρελαίου (αγωγοί) είναι στην ατζέντα, την ώρα που εμείς εμμένουμε στην επικοινωνιακή φούσκα του περίφημου αγωγού Κύπρος – Ισραηλ – Ελλάδα! Μιλάμε πάντα για έναν αγωγό που στα χαρτιά είναι οικονομικά μη βιώσιμος, πιθανά, περιβαλλοντολογικά επικίνδυνος αλλά στρατιωτικά χρήσιμος για τις ΗΠΑ.
Η Ελλάδα, για το Ισραήλ αναβαθμίζεται ως ένας δυναμικός “πελάτης” σε επίπεδο προμηθειών στρατιωτικού εξοπλισμού, κυβερνο-ασφάλειας και εμπορικών συναλλαγών. Στρατιωτικά βαθαίνει την επιρροή του Ισραήλ έως την κεντρική μεσόγειο, ενώ σε καμιά περίπτωση όλα τα παραπάνω δεν εγγυώνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, με το Ισραήλ να μετατρέπεται σε “συμμαχική χώρα”. Έξαλλου η ηχηρή σιωπή του Ισραήλ στα διεθνή φόρα στις Τουρκικές προκλήσεις που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο σε διαφορά μέτωπα (Αιγαίο, γκρίζες ζώνες, ΑΟΖ, σύμφωνο Τουρκίας Λιβύης, κλπ), είναι εξαιρετικά αξιοπρόσεκτη.
Τέλος, το ότι αναβαθμισμένο κλιμάκιο της Ελληνικής κυβέρνησης, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό και σημαντικούς υπουργούς, που αυτές τις μέρες επισκέπτεται το Ισραήλ και έστω για τους τύπους δεν μεταβαίνει στην Ραμάλα, στην Παλαιστινιακή διοίκηση κάτι που διπλωματικά συνέβαινε από τις Ελληνικές κυβερνήσεις για πολλά χρόνια και από πολλές, ακόμα και σήμερα κυβερνήσεις της ΕΕ, δείχνει την απώλεια αυτογνωσίας και αξιοπρέπειας της χώρας μας, ώστε να μην ενοχληθούν οι Ισραηλινοί “οικοδεσπότες”.
Η Ελλάδα με τον συνεχή στραγγαλισμό της από ΝΑΤΟ, Ισραήλ και ΗΠΑ δεν θα βρεθεί πιο ισχυρή σε μελλοντικές -ίσως και άμεσες- απειλές από την γείτονα. Το αντίθετο συμβαίνει: στη μετά μνημονική-εποχή, η κορύφωση του γεωπολιτικού μνημονίου που της επιβλήθηκε και οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις που το αποδέχτηκαν (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) προϊδεάζουν για ιδιαίτερα δυσάρεστες τραγωδίες. Η αναβάθμιση της αντί ιμπεριαλιστικής, αντινατοϊκής πάλης του λαού σε συνέργεια με ισχυρές πολιτικές και κινηματικές παρεμβάσεις, είναι η μόνη εγγύηση για την πραγματική κατάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
* Ο Κώστας Ήσυχος είναι πρώην αναπλ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην βουλευτής.
