Ξεκινά η πραγματική μάχη των πλειστηριασμών

Με την έλευ­ση του 2018 το ζή­τη­μα των πλει­στη­ρια­σμών μπαί­νει σε μια νέα φάση. Η νέα αυτή πε­ρί­ο­δος ση­μα­το­δο­τεί­ται από την ολο­κλη­ρω­τι­κή επί­θε­ση στη λαϊκή κα­τοι­κία και πε­ριου­σία. Το σύ­στη­μα εξου­σί­ας τρα­πε­ζι­τών-δα­νει­στών-κυ­βέρ­νη­σης, μέσα στη χρο­νιά που πέ­ρα­σε, δη­μιούρ­γη­σε όλο το απα­ραί­τη­το νο­μο­θε­τι­κό και επι­χει­ρη­σια­κό πλαί­σιο για τη με­γά­λη αρ­πα­γή ακί­νη­της πε­ριου­σί­ας και τις κα­τα­σχέ­σεις από τρα­πε­ζι­κούς λο­γα­ρια­σμούς. Τώρα όλος αυτός ο μη­χα­νι­σμός μπαί­νει σε πλήρη λει­τουρ­γία. Τρά­πε­ζες και Δη­μό­σιο εξα­πο­λύ­ουν τη με­γά­λη επί­θε­ση ενά­ντια στις ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις, σα­ρώ­νο­ντας ό,τι άφησε πίσω της μια επτα­ε­τία μνη­μο­νια­κής λι­τό­τη­τας, φτω­χο­ποί­η­σης, κα­τάρ­γη­σης δι­καιω­μά­των και πρό­νοιας, ξε­που­λή­μα­τος και κα­τάρ­γη­σης δη­μό­σιων ορ­γα­νι­σμών.
Εφαρ­μο­γή και κα­τα­στο­λή
Το φθι­νό­πω­ρο που πέ­ρα­σε, οι εξε­λί­ξεις επι­τα­χύν­θη­καν. Κάτω από την πίεση των δα­νει­στών ενό­ψει της τρί­της αξιο­λό­γη­σης, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ ξε­κί­νη­σε την εφαρ­μο­γή των ηλε­κτρο­νι­κών πλει­στη­ρια­σμών. Λίγο πριν τε­λειώ­σει το 2017, εγκαι­νί­α­σε και τους πλει­στη­ρια­σμούς από δη­μό­σιο φορέα (ΑΑΔΕ). Επί­σης, πρό­λα­βε και νο­μο­θέ­τη­σε το «ιδιώ­νυ­μο» για να ποι­νι­κο­ποι­ή­σει την πα­ρέμ­βα­ση του κι­νή­μα­τος κατά των πλει­στη­ρια­σμών. Τέλος, για να εμπε­δω­θεί η συ­νέ­πεια της κυ­βέρ­νη­σης προς τους «θε­σμούς», έπρε­πε να γίνει και μια επί­δει­ξη πυγ­μής. Χωρίς προ­σχή­μα­τα, προ­α­ναγ­γέλ­θη­κε από τους Τόσκα και Κο­ντω­νή η χρήση βίας από την αστυ­νο­μία και πράγ­μα­τι εί­δα­με μια πρω­το­φα­νή επί­θε­ση μέσα και γύρω από το ει­ρη­νο­δι­κείο της Αθή­νας, όπως ήταν ανα­με­νό­με­νο.
Όλα τα πα­ρα­πά­νω έγι­ναν με σαφή σχε­δια­σμό, πολύ γρή­γο­ρα και χωρίς δι­σταγ­μούς, από μια κυ­βέρ­νη­ση που υπο­στη­ρί­ζει ότι ήταν και πα­ρα­μέ­νει αρι­στε­ρή, αλλά αφή­νει άναυ­δους ακόμα και τους πιο ακραιφ­νείς νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους (ακόμα και ακρο­δε­ξιούς) με την «απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα» και τη σκλη­ρό­τη­τά της απέ­να­ντι στον λαό. Μια κυ­βέρ­νη­ση που έμαθε πλέον πώς παί­ζε­ται το παι­χνί­δι και απο­λαμ­βά­νει να την επαι­νούν αυτοί που κά­πο­τε ήταν οι τα­ξι­κοί αντί­πα­λοί της.
Για να τα «πε­τύ­χει» όλα αυτά η κυ­βέρ­νη­ση είχε και έχει στο πλευ­ρό της όλο το σύ­στη­μα που κα­τήγ­γει­λε πριν έρθει την εξου­σία και υιο­θε­τώ­ντας όλους τους τρό­πους του για να πα­ρου­σιά­ζει το άσπρο μαύρο. Ταυ­τό­χρο­να, σε εξέ­λι­ξη βρί­σκε­ται και ένας πό­λε­μος λά­σπης απέ­να­ντι στο κί­νη­μα. Λέει ότι αυτό το κί­νη­μα προ­στα­τεύ­ει τους στρα­τη­γι­κούς κα­κο­πλη­ρω­τές, ότι ασκεί βία στους συμ­βο­λαιο­γρά­φους, ότι βάζει σε κίν­δυ­νο τη στα­θε­ρό­τη­τα των τρα­πε­ζών. Το σκη­νι­κό δια­στρέ­βλω­σης της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας συ­μπλη­ρώ­νε­ται με τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση του «ανα­λώ­σι­μου» Ρού­σκα, προ­έ­δρου του Συλ­λό­γου Συμ­βο­λαιο­γρά­φων Ατ­τι­κής, έτσι ώστε να με­τα­το­πι­στεί η εστί­α­ση της «κοι­νής γνώ­μης» και να υπο­βι­βα­στεί σε μια αντι­πα­ρά­θε­ση με­τα­ξύ συμ­βο­λαιο­γρά­φων που «προ­σπα­θούν να κά­νουν απλώς τη δου­λειά τους» και ενός κι­νή­μα­τος «βίας και τρο­μο­κρά­τη­σης».
Βλέ­που­με λοι­πόν ότι κάτω από το μα­στί­γιο (και το κα­ρό­το) των δα­νει­στών, οι μη­χα­νι­σμοί του κρά­τους είναι έτοι­μοι. Προ­κύ­πτει λοι­πόν το ερώ­τη­μα κατά πόσο το κί­νη­μα κατά των πλει­στη­ρια­σμών είναι έτοι­μο να αντι­με­τω­πί­σει την κα­τά­στα­ση. Πώς πρέ­πει να προ­χω­ρή­σει και τι στό­χους πρέ­πει να βάλει. Να μην ξε­χνά­με ότι οι ηλε­κτρο­νι­κοί πλει­στη­ρια­σμοί είναι ένα μέτρο στο οποίο κα­τέ­φυ­γε η κυ­βέρ­νη­ση εξαι­τί­ας του νι­κη­φό­ρου αγώνα στα ει­ρη­νο­δι­κεία.
Υπήρ­ξαν λοι­πόν αντα­να­κλα­στι­κά που την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή λει­τούρ­γη­σαν. Οι μι­κρές το­πι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, που δρα­στη­ριο­ποιού­νταν εδώ και χρό­νια, κα­τά­φε­ραν να βρουν κοι­νούς τό­πους συ­νεν­νό­η­σης. Έχουν δη­μιουρ­γη­θεί ενω­τι­κοί φο­ρείς και αυτή η δια­δι­κα­σία συ­νε­χί­ζε­ται ξε­περ­νώ­ντας πότε εύ­κο­λα και πότε δύ­σκο­λα τα προ­βλή­μα­τα. Το να παίρ­νο­νται απο­φά­σεις πα­νελ­λα­δι­κής πλέον εμ­βέ­λειας είναι μια κα­τά­κτη­ση με­γά­λης ση­μα­σί­ας τόσο για το ζή­τη­μα των πλει­στη­ρια­σμών, όσο και για άλ­λους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες που θα βοη­θη­θούν, εφό­σον δη­μιουρ­γεί­ται, εκ των πραγ­μά­των, μια βάση πο­λι­τι­κής και κι­νη­μα­τι­κής «συ­να­ντί­λη­ψης».
Αρι­στε­ρά
Tαυ­τό­χρο­να όμως  η πολύ πιο ενερ­γη­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση της Αρι­στε­ράς ανέ­βα­σε κα­τα­κό­ρυ­φα το πο­λι­τι­κό βάρος του ζη­τή­μα­τος. Η Αρι­στε­ρά δεν συ­νέ­βα­λε μόνο στην απο­ε­νο­χο­ποί­η­ση των θυ­μά­των των πλει­στη­ρια­σμών, αλλά έδει­ξε έμπρα­κτα και την αλ­λη­λεγ­γύη της. Το πιο ση­μα­ντι­κό όμως ήταν ότι πρό­σφε­ρε «γε­νι­κές ιδέες» που εξη­γούν τους στό­χους των το­κο­γλύ­φων, των τρα­πε­ζι­τών και της κυ­βέρ­νη­σης, που όλους αυ­τούς μαζί τους ένωνε η πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων. Επί­σης η Αρι­στε­ρά ανέ­δει­ξε την κρί­σι­μη ση­μα­σία που είχε και έχει η σύν­δε­ση του κι­νή­μα­τος των πλει­στη­ρια­σμών με την ευ­ρύ­τε­ρη αντί­στα­ση ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα και τον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό και την ανά­γκη μιας λαϊ­κής εναλ­λα­κτι­κής λύσης.
Σί­γου­ρα δυ­νά­μεις της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ έπαι­ξαν έναν πολύ ρι­ζο­σπα­στι­κό ρόλο –ιδιαί­τε­ρα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη– στο κί­νη­μα κατά των πλει­στη­ρια­σμών. Όμως η πα­ρέμ­βα­ση της ΛΑΕ ήταν επί­σης πολύ κα­θο­ρι­στι­κή για τη με­τα­μόρ­φω­ση των απο­σπα­σμα­τι­κών πρω­το­βου­λί­ων σε ένα κί­νη­μα κε­ντρι­κο­ποι­η­μέ­νο και με αιχμή την κυ­βέρ­νη­ση. Αυτή η δυ­να­μι­κή ανά­γκα­σε το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ να εμπλα­κούν στη μάχη, προ­σθέ­το­ντας έναν με­γά­λο όγκο δυ­νά­με­ων που μέχρι τότε έλει­πε. Αυτή η δια­φο­ρά κα­τα­γρά­φη­κε αμέ­σως από τον αστι­κό Τύπο, που άρ­χι­σε να πα­ρα­τη­ρεί και να σχο­λιά­ζει για πρώτη φορά τόσο συ­στη­μα­τι­κά το «κί­νη­μα των ει­ρη­νο­δι­κεί­ων», σαν την πρώτη σο­βα­ρή απει­λή στην κυ­βέρ­νη­ση, από τα αρι­στε­ρά.
Συ­ντο­νι­σμός
Πέρα από τη δη­μιουρ­γία κε­ντρι­κών συ­νεν­νο­ή­σε­ων (όπως είναι το Πα­νελ­λα­δι­κό Δί­κτυο Συλ­λο­γι­κο­τή­των και Πρω­το­βου­λιών Κατά των Πλει­στη­ρια­σμών) βα­σι­κό­τε­ρος και δύ­σκο­λος στό­χος είναι η δη­μιουρ­γία κι­νη­μά­των γει­το­νιάς. Απέ­να­ντι στον θε­σμι­κό μη­χα­νι­σμό κρά­τους-τρα­πε­ζών είναι από­λυ­τη ανά­γκη να αντι­πα­ρα­τε­θεί η δύ­να­μη των πολ­λών. Με συ­ντο­νι­σμέ­να βή­μα­τα και ορ­γα­νω­τι­κό­τη­τα πρέ­πει να δη­μιουρ­γη­θεί ένας ιστός αντί­στα­σης σε κάθε πε­ριο­χή, έτσι ώστε να γίνει συ­νεί­δη­ση σε όλους ότι το σπίτι της δι­πλα­νής οι­κο­γέ­νειας μας αφορά όλους και δεν θα επι­τρέ­ψου­με τα κερ­δο­σκο­πι­κά παι­χνί­δια των τρα­πε­ζι­τών πάνω στις ζωές μας.
Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα που δεί­χνει τον δρόμο είναι η συλ­λο­γι­κό­τη­τα της Νέας Σμύρ­νης «Λαϊκή Στέγη SOS» που μέσα σε λί­γους μήνες λει­τουρ­γί­ας έχει κάνει ση­μα­ντι­κές κι­νή­σεις. Έχει πα­ρέμ­βει στο δη­μο­τι­κό συμ­βού­λιο, παίρ­νο­ντας ψή­φι­σμα ενά­ντια στους πλει­στη­ρια­σμούς και έχει έρθει σε επαφή με τους ερ­γα­ζό­με­νους του δήμου και το σω­μα­τείο δα­σκά­λων της πόλης.
Πάνω σ’ αυτό το μο­νο­πά­τι –στη συ­γκρό­τη­ση επι­τρο­πών–  πρέ­πει να βα­δί­σου­με για να με­τα­τρέ­ψου­με το «κί­νη­μα των ει­ρη­νο­δι­κεί­ων» σε κί­νη­μα των γει­το­νιών.
*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά