Η ευρύτερη περιοχή έχει αλλάξει δραματικά. Και στην «εποχή των Μνημονίων» θα προστεθεί και η «εποχή των μεγάλων συγκρούσεων». Και όσο και εάν τα κυρίαρχα ΜΜΕ θα παίζουν το κακοστημένο σενάριο του νέου δικομματισμού, η πραγματικότητα, αργά ή γρήγορα, θα θέσει τα νέα μεγάλα επίδικα για το λαϊκό παράγοντα.
1.Το τέλος της Τριμερούς Συμμαχίας ΗΠΑ-Ισραήλ- Τουρκία.
Το 1993, το Ισραήλ και η Τουρκία, υπό την σκέπη των ΗΠΑ, είχαν υπογράψει Σύμφωνο Συνεργασίας, που οδήγησε στη δημιουργία «μικτών (ισραηλο-τουρκικών επιτροπών)» για την αντιμετώπιση των αποκαλούμενων περιφερειακών απειλών. Σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνίας, η Τουρκία και το Ισραήλ συμφώνησαν «να συνεργαστούν για τη συλλογή πληροφοριών για τη Συρία, το Ιράν και το Ιράκ και να έχουν τακτικές συναντήσεις για να ανταλλάσουν αξιολογήσεις σχετικά με την τρομοκρατία και τις στρατιωτικές δυνατότητες αυτών των χωρών».
Η Τριμερής Συμμαχία ( ΗΠΑ-Τουρκίας-Ισραήλ) συνδυάστηκε επίσης με μια νέα συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας ΝΑΤΟ-Ισραήλ το 2005 η οποία περιελάμβανε «πολλούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις» και είχαν ως-κύριο- στόχο το Ιράν και τη Συρία.
Η Τριμερής Συμμαχία συντονιζόταν από το Επιτελείο των ΗΠΑ. Ήταν μια ολοκληρωμένη και συντονισμένη στρατιωτική δομή διοίκησης που αφορούσε την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Έτσι το Ισραήλ και η Τουρκία ήταν στενοί εταίροι των ΗΠΑ σε προγραμματισμένες εναέριες επιθέσεις εναντίον του Ιράν το 2005.
Περιττό να πούμε ότι αυτή η Τριμερής Συμμαχία είναι πλέον ανύπαρκτη. Αλλά όχι μόνο αυτό!
- Αναβαθμισμένος ρόλος Ιράν-υποβάθμιση Ισραήλ!
Με την Τουρκία να συνάπτει σχέσεις με το Ιράν και τη Ρωσία, θα ήταν «αυτοκτονία» για τις ΗΠΑ-Ισραήλ να εξετάσουν οποιοδήποτε σενάριο για εναέριες επιθέσεις εναντίον του Ιράν. Επιπλέον, η ίδια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας ΝΑΤΟ-Ισραήλ του 2005, η οποία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στον ρόλο της Τουρκίας, είναι δυσλειτουργική.
Η αναβάθμιση του Ιράν θα είναι ακόμη πιο σημαντική μετά την προμήθεια, και από αυτό, των συστημάτων S 400, που έχει αναγγελθεί. Επιπλέον η Τουρκία είναι πλέον σύμμαχος του Ιράν. Αναπόφευκτα, η κατοχή του S-400 από την Τουρκία θα επηρεάσει καθοριστικά τα αμερικανικά σχέδια πολέμου που στρέφονται εναντίον του Ιράν.
- Αλλαγές και σε άλλες συμμαχίες της περιοχής.
Όταν ένα ντόμινο ξεκινήσει, δύσκολο να ξέρεις που θα σταματήσει. Η μετατόπιση των στρατιωτικών συμμαχιών δεν περιορίζεται μόνο στην Τουρκία. Μετά τη ρήξη μεταξύ Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) βρίσκεται υπό διάλυση, λόγω της προσέγγισης του Κατάρ με το Ιράν και την Τουρκία κατά της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑ Εμιράτων. Το Κατάρ έχει εξαιρετική στρατηγική σημασία, διότι μοιράζεται με το Ιράν τα μεγαλύτερα θαλάσσια κοιτάσματα στον Περσικό Κόλπο.
Η στρατιωτική βάση Al-Udeid, κοντά στη Ντόχα, είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, η οποία φιλοξενεί και τα γραφεία της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Με τη σειρά της, η Τουρκία έχει πλέον δημιουργήσει τη δική της στρατιωτική μονάδα στο Κατάρ.
- Και το domino συνεχίζεται: Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO)
Μια βαθιά μετατόπιση των γεωπολιτικών συμμαχιών εξελίσσεται επίσης στη Νότια Ασία με την ένταξη, από το 2017, τόσο της Ινδίας όσο και του Πακιστάν ως πλήρη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO). Αναπόφευκτα, αυτή η ιστορική μετατόπιση αποτελεί ένα χτύπημα ενάντια στην Ουάσιγκτον, η οποία έχει αμυντικές και εμπορικές συμφωνίες και με το Πακιστάν και με την Ινδία.
Το Πακιστάν είναι η πύλη προς το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία, όπου η επιρροή των ΗΠΑ έχει αποδυναμωθεί προς όφελος της Κίνας, του Ιράν και της Τουρκίας. Η Τουρκία αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος του ευρασιατικού σχεδίου που δρομολογείται από την Κίνα και τη Ρωσία. Επιπλέον είναι, επί του παρόντος εταίρος, του SCO.
- Τελικά θα υπάρξει NATOexit;
Από τη στιγμή που η Τουρκία θα εγκαταλείψει το ενιαίο σύστημα αεράμυνας του ΝΑΤΟ, de facto δρομολογείται και η έξοδος από το ΝΑΤΟ. Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, όλο τον 20ο αιώνα, ήταν μια πολιτική προσεκτικών ελιγμών και συνεχούς αναβάθμισης της χώρας. Η εθνική, αστική της τάξη, έχει σαν επόμενο στρατηγικό στόχο να αναβαθμίσει την Τουρκία στο νούμερο 10 της παγκόσμιας κατάταξης. Τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα είναι γνωστά και θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο κάθε αντίθεση και κάθε αλλαγή στις ισορροπίες στη περιοχή. Με τελικό γνώμονα το στρατηγικό της στόχο και γι αυτό καμία εξέλιξη δεν μπορεί να θεωρείται απίθανη.
- NATOexit για την Ελλάδα ή αλλιώς νέο 1922.
Εάν ο ελληνικός λαός δεν επιλέξει μια άλλη εξωτερική πολιτική, ακυρώνοντας τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα της εξάρτησης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και δεν λάβει σοβαρά υπόψη του τις κοσμογονικές αλλαγές που συμβαίνουν στη περιοχή και στο κόσμο, κινδυνεύει να δει τη χώρα να μετατρέπεται σε απέραντο φυλάκιο των ΗΠΑ, θύμα των τυχοδιωκτικών επιλογών του στη περιοχή. Σε αυτή τη περίπτωση ο ρόλος που της επιφυλάσσει το ΝΑΤΟ δεν είναι άγνωστος: τόσο η εκστρατεία του 1919-22 όσο και η Κύπρος του 1974 είναι η πυξίδα. Και η αστική τάξη της χώρας είναι πάντα πρόθυμη να συρθεί, στο όνομα της αναβάθμισης της, στα ευρωατλαντικά σενάρια. Μόνο που αυτή τη φορά, μια τέτοιας ποιότητας Ήττα θα εγκαινιάσει μια νέα ιστορική περίοδο, αντίστοιχη με αυτή πριν εκατό χρόνια.
