Πανικόβλητη και όχι απλώς θορυβημένη εμφανίζεται η κυβέρνηση στο ακανθώδες θέμα των πλειστηριασμών, που μέρα τη μέρα αποκτά τεράστιες διαστάσεις· ξεπερνάει τα επικοινωνιακά όρια, αφού η αντίδραση φουντώνει και επεκτείνεται σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα και όχι μόνο σε όσους κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη κατοικία τους. Το κίνημα κατά των πλειστηριασμών αποκτά σιγά σιγά συνοχή και αρχίζει να διαφαίνεται πίσω του ένα καινούργιο πολιτικό υποκείμενο, έτοιμο να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις καταστολής και με την ίδια τη Δικαιοσύνη.
Χθες η κυβέρνηση, επικαλούμενη την έλλειψη (sic) απαραίτητων αστυνομικών δυνάμεων, λόγω αναμενόμενης έλευσης Ερντογάν αλλά και κινητοποιήσεων λόγω της επετείου της δολοφονίας του 15χρονου Γρηγορόπουλου, διέταξε (;) τον Σύλλογο Συμβολαιογράφων Αθήνας-Πειραιά να αναστείλει τους προγραμματισμένους πλειστηριασμούς – από πολλούς αυτό θεωρήθηκε μια πρώτη ήττα της κυβέρνησης, η οποία, ασφαλώς, ύστερα από μια τέτοια εξέλιξη, πρέπει να βρει άλλες μεθόδους, πιο αποτελεσματικές (θα είναι όμως καθαρά αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές). Ας είχε υπολογίσει καλύτερα την οργή και το μέγεθος των αντιδράσεων.
Είναι αλήθεια ότι είχε προσπαθήσει σε ανύποπτο χρόνο να επιβάλει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, ντάλα καλοκαίρι (1η Αυγούστου), σε ένα εντελώς άσχετο νομοσχέδιο (για την Παιδεία) διά του υπουργού Δικαιοσύνης (με τη μορφή του κατεπείγοντος και λοιπά). Δεν υπολόγισαν καλά την πολιτική και κοινωνική υφή της ροής των γεγονότων ή θεώρησαν ότι δεν θα βρουν εμπόδια όπως είχαν συνηθίσει ώς τώρα – νόμισαν ότι ουδείς πλέον έχει το κουράγιο, πολλώ δε μάλλον το σθένος, να σηκώσει κεφάλι και να τολμήσει να αντισταθεί.
Αυτό είναι αλήθεια· έως πρόσφατα ο ελληνικός λαός έχει αποδεχτεί, μοιρολατρικά θα έλεγε κανείς, τον βασανισμό του (περικοπές συντάξεων, ανεργία, απολύσεις και κάθε τι κοινωνικά απεχθές). Να, όμως, που η «ομαλότητα» στράβωσε ξαφνικά και οι της κυβέρνησης ξαφνιάστηκαν και αποδιοργανώθηκαν εν μιά νυκτί.
Οσο και αν είχαν συκοφαντήσει και υβρίσει το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, αυτό εκεί, αντέχει και προς μεγάλη τους έκπληξη ενδυναμώνεται και ενισχύεται με φυσικές παρουσίες. Και τι δεν τους είχαν προσάψει. Τραμπούκους τους ανέβαζαν νταβατζήδες τους κατέβαζαν, άσε που τους κατηγορούσαν (δεν έχουν πάψει βεβαίως ακόμη να τους κατηγορούν) ότι ήσαν τσιράκια «στρατηγικών κακοπληρωτών των τραπεζών» οι οποίοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους χρηματοδοτούν για να πηγαίνουν στα ειρηνοδικεία και να ασχημονούν (επιπλέον κατηγορία αυτή), κάθε Τετάρτη που διεξάγονται οι πλειστηριασμοί. Είπαμε, δεν ορρωδούν προ ουδενός…
Οι συκοφαντίες και οι ψευδείς κατηγορίες έχουν φιλοξενηθεί σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια από πρόθυμους (προθυμότατους) δημοσιογράφους. Μέλη του κινήματος έχουν στραφεί δικαστικά κατά των υβριστών και συκοφαντών και ζητούν την ποινική τους δίωξη – θεωρούν, δίκαια, ότι έχει θιγεί και προσβληθεί η τιμή και η υπόληψή τους με τα διάφορα ψεύδη που εκτοξεύονται).
Αυτά είναι δικαστικά θέματα – η ουσία παραμένει και δεν είναι άλλη από την αναστάτωση που έχει επέλθει στη συμπαγή έως τούδε κυβέρνηση, κάτι σαν μια ρωγμή στον τοίχο της ομοφωνίας της. Δεν τα βάζεις εύκολα με το λαϊκό «κεραμίδι» και μάλιστα το ελληνικό τέτοιο – είναι σαν ιεροσυλία η υφαρπαγή του και, ως γνωστόν, οι ιερόσυλοι είναι αποπομπαίοι…
*Πηγή: efsyn.gr
